เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2268

ลู่ฝานเอาสองมือไพล่หลัง ยืนอยู่หน้าประตูห้อง มองอาคารรวมพลเต็มไปด้วยความอลหม่าน เขาขมวดคิ้วเบาๆ

พอคนชุดดำพวกนี้เข้ามาในอาคารรวมพลก็แยกตัวกัน พวกเขาไม่ได้ทำอะไรคนอื่น เหมือนกำลังหาใครสักคนอยู่

โดยเฉพาะเมื่อเจอหญิงสาว พวกเขาจะดูอย่างละเอียด

ลู่ฝานขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีก คนชุดดำพวกนี้คงไม่ได้มาหาอาหยุนกับยาโถวใช่ไหม!

คนชุดดำสองคนมาตรงหน้าลู่ฝานอย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกมาจะดันลู่ฝานออก

ลู่ฝานยืนนิ่งไม่ขยับ มองพวกเขาอย่างเฉยชา

พอใช้ฝ่ามือดันตัวลู่ฝาน เป็นพวกเขาเองที่ถอยหลังไป ตอนนี้แรงสะท้อนกลับของกล้ามเนื้อลู่ฝาน เรียกได้ว่าถึงจุดสูงสุดของความสมบูรณ์แบบแล้ว

คนชุดดำสองคนรู้สึกว่าพลังแหลมคมบางอย่าง เกือบทำให้อวัยวะภายในของพวกเขาบาดเจ็บ พวกเขาคงคิดไม่ถึงว่านั่นคือพลังที่พวกเขาดันออกไปเอง แค่โดนกล้ามเนื้อของลู่ฝานบีบอัดเท่านั้นเอง

“ถอยไปไอ้หนุ่ม!”

คนชุดดำสองคนดึงอาวุธออกมา

แต่ลู่ฝานยังมองพวกเขาอย่างเฉยเมยแล้วพูดว่า “พวกนายแน่ใจเหรอว่าจะสู้กับฉัน”

คนชุดดำสองคนไม่มีเวลาพูดไร้สาระกับลู่ฝาน พวกเขาเอากระบี่ฟันไปทางหัวลู่ฝาน

ลู่ฝานมองการเคลื่อนไหวของพวกเขา รู้สึกว่าช้ามากจริงๆ

เขาขี้เกียจลงมือ แค่ใช้ความคิดในใจเล็กน้อย เปลวไฟลุกโชนขึ้นบนตัวคนชุดดำสองคนทันที

เสียงร้องโหยหวนดังไปทั่วอาคารรวมพล ในเวลาเดียวกันในห้องข้างๆ

จู่ๆ มีเสียงดังขึ้น

“อะไรกัน ฉันมากินข้าวที่นี่ยังมีปัญหาอีกเหรอ ไสหัวออกไปให้หมด!”

เมื่อสิ้นเสียง คนชุดดำสองคนโดนแสงกระบี่ที่ฟันออกมาจากในห้อง

ปราณกระบี่ดุดัน คนชุดดำสองคนโดนฟันจนแผลเต็มตัว

แต่พวกเขาพลิกตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่สนใจรอยแผลบนตัวสักนิด ปล่อยพลังปราณบนตัวออกมา พุ่งเข้าไปฆ่าในห้องอีกครั้ง

ผู้หญิงในห้องแข็งแกร่งมาก ถือกระบี่ทองในมือ พุ่งออกมาจากในห้อง

เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้ คนชุดดำด้านล่างที่กำลังค้นหาตรงจุดอื่นตะโกนออกมาว่า “ใช่เธอนั่นแหละ อย่าปล่อยให้เธอหนีไปได้”

พอได้ยินเสียงตะโกน ลู่ฝานอึ้งเล็กน้อย

ไม่ได้มาหาอาหยุน!

ลู่ฝานมองไปทางผู้หญิงคนนี้ด้วยสายตาประหลาดใจทันที

ผู้หญิงคนนี้ดูห้าวหาญ เกราะบางปกคลุมตัว กระบี่ทองมีค่ายกลอักษรยันต์ด้วย

ผมสั้นถึงหู ดวงตาสีฟ้า ไม่รู้เป็นคนประเทศไหน

ดูเหมือนวิทยายุทธของเธอไม่เลว แดนปราณดินชั้นสุดยอด ในบรรดาคนอายุน้อย มีวิทยายุทธระดับนี้ถือว่าไม่ธรรมดาแล้ว

แต่ลู่ฝานดูออกว่าวิทยายุทธส่วนใหญ่ของเธอใช้ยากระตุ้น พื้นฐานไม่มั่นคง ไม่เชี่ยวชาญการควบคุมพลังด้วย

แค่สะบัดกระบี่ก็มีแสงสาดไปทั่ว พลังปราณเคลื่อนไหวไปมา ดูงดงามมาก แต่ความจริงไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไร

“ผู้มีพระคุณ เกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

ด้านหลัง ยาโถวโผล่หัวออกมาจากช่องประตูเล็กน้อย จากนั้นถามเสียงเบา

เสียงอาหยุนดังตามมาติดๆ

“ผู้มีพระคุณ คนเผ่าฉันตามมาฆ่าหรือเปล่า”

เพียงแวบเดียวเท่านั้น ลู่ฝานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าคนคนนี้ตกใจ

คนคนนี้ตัดสินใจหันหลังแล้ววิ่งหนีไป ลู่ฝานดีดปราณชี่เข้าไปในตัวเขาทันที เขาไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด

ลู่ฝานไม่ได้ออกไปฆ่าเขาทันที เพราะในสายตาลู่ฝาน คนคนนี้เป็นแค่คนกระจอกเท่านั้น

มีปราณชี่นี้อยู่ อาศัยพลังวิญญาณของลู่ฝาน ก็จับทิศทางการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายได้ชัดเจนแล้ว

ตอนนี้พลังวิญญาณของลู่ฝานเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว เอาวิญญาณออกจากร่าง ไปตามหาคนที่โดนใส่ปราณชี่เข้าไปในตัว เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

มองผู้ชายคนนั้นหนีไป ลู่ฝานหันมามองถังเสี่ยวถงที่กำลังสู้อยู่อีกครั้ง

เป็นเหมือนที่ลู่ฝานเดาไว้จริงๆ หลังจากถังเสี่ยวถงเสียพลังไปไม่กี่ครั้ง ก็โดนคนชุดดำพวกนั้นล้อมไว้แล้ว

จากสายตาของลู่ฝาน แค่คนชุดดำพวกนั้นยอมพลีชีพแค่ไม่กี่คน บาดเจ็บแต่แลกด้วยชีวิต

ถังเสี่ยวถงคงฝืนได้ไม่นานแน่นอน

ลู่ฝานเอาสองมือไพล่หลัง ใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆ ตะโกนพูดกับถังเสี่ยวถงที่กำลังสู้อยู่

“ให้ช่วยไหม”

ถังเสี่ยวถงตะโกนเสียงดัง “ช่วยบ้าอะไรของนายล่ะ ยังไม่รีบไสหัวไปอีก อยากตายอยู่ที่นี่เหรอ”

เสียสมาธิแค่นิดเดียว บนตัวถังเสี่ยวถงมีแผลอีกแล้ว

ด้านหลังมีกระบี่ยาวโจมตีออกมาจากจุดบอดซึ่งเธอคิดไม่ถึง พุ่งขึ้นมาจากด้านล่าง โจมตีมาที่เอวของเธอ

ลู่ฝานดีดนิ้ว บนตัวชายคนที่โจมตีด้วยกระบี่มีไฟลุกโชนขึ้นมาทันที

ทันใดนั้นคนชุดดำทั้งหมดพากันถอยด้วยความตื่นตระหนก มองมาทางลู่ฝานอย่างตกตะลึง

ลู่ฝานพูดต่อ “ขอถามอีกรอบ ให้ช่วยไหม”