เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 281

แต่จากที่พวกลู่ฝานมองแล้ว ไม่ใช่ท่าก้าวร้าวดุดัน แต่เป็นไอ้โง่เง่าเต่าตุ่นแยกขามากกว่า

ลู่ฝานกลอกตามองบน ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน ปล่อยเขาไปเถอะ

เพราะศิษย์พี่หานเฟิงรู้สึกไปเองว่าดีก็พอแล้ว

หานเฟิงหัวเราะขึ้นมา "ใครจะมาสู้กับฉัน"

นักเรียนมีความสามารถของคณะสงบใจที่เหลืออยู่ มองหน้ากันไปมา ไม่มีท่าทีจะขึ้นไปสู้

หลิงเหยาก้มหน้า หมิงจูทำเหมือนไม่เห็นหานเฟิง

ม่านเหยียนกับเยียนหรานมองหน้ากัน ทั้งสองไม่เต็มใจขึ้นไปอย่างเห็นได้ชัด

โดยเฉพาะเยียนหราน เธอเคยเห็นหานเฟิงลงมือ รู้ว่าตัวเองขึ้นไป ต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหานเฟิงแน่นอน

สุดท้าย อาจารย์อู๋โฉวพูดว่า

"ม่านเหยียน เธอไปรอบสองละกัน"

"ค่ะอาจารย์!"

ม่านเหยียนออกมายืนอย่างไม่เต็มใจอย่างยิ่ง ถือขลุ่ยหยกในมือ ม่านเหยียนขมวดคิ้วงาม มองหานเฟิงแล้วพูดว่า "โปรดชี้แนะด้วย"

หานเฟิงโบกมือไปมาแล้วพูดว่า "มิกล้าชี้แนะหรอก ศึกษาแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน ศิษย์พี่ม่านเหยียนผมได้ยินว่าเพลงล่าขวัญฝันเลือนรางของพี่ก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น วันนี้เรามาสู้กันด้วยความดีงามสูงส่งไหม พี่เป่าขลุยมาหนึ่งบทเพลง ผมฟัง เมื่อจบบทเพลง ถ้าผมยังยืนอยู่ได้ นั่นคือผมชนะ ถ้าผมฝืนไม่ไหวแล้วล้มลงไป ถือว่าผมแพ้ เป็นไง"

ม่านเหยียนตาเป็นประกาย "หานเฟิงช่างห้าวหาญ แบบนี้ก็ดี ไม่ทำลายมิตรภาพ งั้นหานเฟิงได้โปรดฟังบทเพลงของฉัน"

หานเฟิงเอากระบี่ฟ้าครามปักลงบนพื้น มือสองข้างเท้าเอว ยืนอกผายไหล่ผึ่ง

ท่านี้ลู่ฝานไม่รู้จะพูดยังไง เห็นแล้วงง โดยเฉพาะท่ายืดเอว ดูลามกยังไงไม่รู้ ถ้ามีนักเรียนหญิงชอบเขา คงเป็นเรื่องแปลก

ม่านเหยียนวางขลุ่ยหยกตรงปาก ชุดปราณปรากฏขึ้นบนตัว มีผลการฝึกตนแดนปราณนอก

เสียงเพลงดังขึ้น ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ในตัวเคลื่อนไหวตามไปด้วย เป็นเคล็ดวิชาบู๊ที่ดุดันมาก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า