เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 40

กล้ามเนื้อของทั้งสองคน ปูดขึ้นมา หมัดขวากระแทกออกไป หมัดซ้ายถูกกระแทกออกมา

หมัดของโม่หยุนเฟย กระแทกลงบนอกลู่ฝาน หมัดของลู่ฝาน ซัดลงบนซีกหน้าของโม่หยุนเฟย อย่างแม่นยำ

เสียงหมัดกระแทกถูกร่างกายดังขึ้น โม่หยุนเฟยถอยหลังไปสามก้าว ถึงจะทรงตัวได้

แต่ลู่ฝานกลับถอยหลังไปเพียงครึ่งก้าว แสงสีแดงสว่างวาบขึ้นบนตัว ยืนอย่างมั่นคงทันที

"ดี!"

ลู่เฮ่าหรานตะโกนออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำให้ทุกคนหันมามอง

หมัดนี้ ทำให้ดูออกว่าพละกำลังของลู่ฝานเหนือกว่าโม่หยุนเฟย เคล็ดวิชาบู๊ระดับคนหมัดถล่มเขากลับสู้กับทักษะวิชาบู๊ระดับทิพย์หมัดทำลายล้างได้อย่างสูสี บ่งบอกว่าในด้านพละกำลัง ทั้งสองมีความแตกต่างกัน หมัดนี้แสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างชัดเจน

อย่างน้อยลู่ฝานต้องมีพละกำลัง ระดับแดนฝึกร่างชั้นเก้า

คนอื่นล่างเวที ถึงกับกลั้นหายใจ พวกเขาคาดเดาความแข็งแกร่งของโม่หยุนเฟยได้ เพราะเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊เมื่อหนึ่งปีก่อน พละกำลังเห็นอยู่อย่างเปิดเผย

แต่ความแข็งแกร่งของลู่ฝาน กลับเป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีระดับแดนฝึกร่างชั้นเก้า ทุกคนรู้สึกเหมือนจะวูบ

โดยเฉพาะศิษย์ตระกูลลู่ ตกตะลึงกันก่อน ตอนนี้กลับส่งเสียร์เชียร์ลู่ฝาน

"ลู่ฝาน จัดการเขา!"

"ลู่ฝานแข็งแกร่งที่สุด!"

"ตระกูลลู่ไร้เทียมทาน ตระกูลลู่ไร้เทียมทาน"

......

ลู่หมิงหน้าซีดเผือด เห็นลู่ฝานแสดงออกอย่างแข็งแกร่งเช่นนี้ จู่ๆ เขารู้สึกหมดแรง ทุกสิ่งที่เขาภาคภูมิใจ ตอนนี้เป็นแค่เรื่องตลก ลู่เฟิงพ่อของเขาพูดเบาๆ ว่า "มังกรดำดิ่งลงน้ำ ไม่ได้แสดงออกมาให้เห็น แต่เมื่อแสดงออกมา สั่นสะเทือนไปทั่ว"

ลู่หมิงก้มหน้า หลับตาลง ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉายาอันดับหนึ่งของทายาทตระกูลลู่ คงไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้ว

เมื่อลู่หมิงคิดถึงคำเย้ยหยันที่ตัวเองมีต่อลู่ฝาน ก็อกสั่นขวัญแขวนขึ้นมา ต่อไปคำเย้ยหยันแบบนี้ จะตกอยู่บนตัวเขาหรือเปล่า เขาจะรับได้ไหม

ลู่หมิงไม่รู้

บนเวที โม่หยุนเฟยกัดฟันกรอด ลู่ฝานแข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้ หมัดทำลายล้างทักษะวิชาบู๊ระดับทิพย์ที่ถ่ายทอดมาในตระกูล ไม่สามารถทำอะไรเขาได้

โม่หยุนเฟยเห็นลู่ฝาน เป็นคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกันแล้ว ขยับเท้าเล็กน้อย ตอนนี้โม่หยุนเฟยเหมือนกับใบหลิว ลอยตัวขึ้นมา

"วิชากายใบไม้ลอยตัว!"

ด้านล่าง โม่เทียนดูออกว่า นี่คือเคล็ดวิชาที่ถ่ายทอดมาจากสถาบันสอนวิชาบู๊ คิดไม่ถึงว่าโม่หยุนเฟยเรียนรู้ได้แล้ว

เคลื่อนไหวร่างกายที่รวดเร็ว ทำให้ลู่ฝานไม่สามารถจับร่องรอยอะไรได้

สายตามองตามไม่ทัน บางทีโม่หยุนเฟยมาโผล่อยู่ด้านซ้ายของเขา บางทีก็โผล่อยู่ด้านขวา

เคลื่อนไหวไปตามลม เคลื่อนไหวตามใจชอบ วิชาเคลื่อนไหวร่างกายของโม่หยุนเฟย มีความละเอียดอ่อนจริงๆ

ลู่ฝานชกหมัดออกไปติดต่อกัน แต่ชกอากาศเท่านั้น

แววตาลู่ฝานเป็นประกายลุกวาว ใช้สองมือจับแขนโม่หยุนเฟยเอาไว้

อุณหภูมิความร้อน ลวกจนโม่หยุนเฟยร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

ล่างเวที โม่เทียนรีบลุกขึ้นยืน พูดอย่างตกใจว่า "กายทองไฟอาบ!"

แววตาลู่ฝานเย็นชา ซัดหมัดไปบนหน้าโม่หยุนเฟย ครั้งนี้ดูสิว่านายจะใช้วิชาเคลื่อนไหวร่างกาย หลบได้อย่างไร

หมัดไฟถล่มเขา!

สายลมหมัดราวกับเปลวไฟ ชกไปที่จมูกของโม่หยุนเฟยอย่างแม่นยำ

เมื่อโดนหมัดนี้ ทั้งหน้าของโม่หยุนเฟย มีควันลอยขึ้นมา กระเด็นออกไปไกล โม่หยุนเฟยหล่นลงมาที่ขอบเวทีหิน

เต็มไปด้วยความเงียบ ครั้งนี้เต็มไปด้วยความเงียบจริงๆ

ขนาดศิษย์ตระกูลลู่ยังคิดไม่ถึงว่าลู่ฝานสามารถฝึกกายทองไฟอาบได้แล้ว มองลู่ฝานที่แดงไปทั้งตัว แววตาทุกคนเต็มไปด้วยความนับถือ

ลู่เฮ่าหรานพูดคำว่าดีออกมาสามครั้ง ตัดสินใจถูก ที่มอบวิชากายทองไฟอาบให้ลู่ฝานฝึกฝน

ลู่หาวดีใจจนสั่นไปทั้งตัว

ลู่ฝานเดินไปด้านหน้า เตรียมจะโจมตีครั้งสุดท้ายใส่โม่หยุนเฟย

ขณะนั้น เงาดำปรากฏตัวด้านหน้าลู่ฝาน เป็นโม่เทียนที่กระโดดขึ้นมาบนเวที ยกมือแล้วพูดว่า "ไม่ต้องสู้กันแล้ว เรายอมแพ้แล้ว"