เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 463

นอกเมืองเจียงหลิน ยอดฝีมือสำนักโลหิตพิฆาตปรากฏออกมา

ทหารคุ้มครองบนกำแพงเมือง มองผู้ชายกำยำสิบสองคนอย่างตกตะลึง กลิ่นอายเลือดบนตัวพวกเขารุนแรงมาก เห็นได้ชัดว่าเพิ่งฆ่าคนมา

“ปิดประตูเมือง ปิดประตูเมือง!”

ทหารสองสามคนตะโกนขึ้นมา ประตูเมืองสูงตระหง่านปิดลงช้าๆ

เสวี่ยบาคนที่นำมา มองประตูเมืองปิดลงช้าๆ แต่ไม่มีท่าทีว่าจะเข้าไป

ซานเจียวยันที่ยืนข้างๆ พูดว่า “พี่ใหญ่ ทำไมไม่เข้าไปล่ะ”

เสวี่ยบายังไม่ทันพูดอะไร ชายกำยำที่อยู่ข้างๆ สะบัดมือตบท้ายทอยซานเจียวยัน

“เข้าไปบ้าอะไร ไม่รู้สึกเหรอว่าข้างในผิดปกติ”

ซานเจียวยันลูบหัว พูดอย่างสงสัยว่า “ผิดปกติ ผิดปกติตรงไหน ทำไมผมไม่รู้สึกอะไรเลย”

เสวี่ยบาพูดว่า “เสี่ยวอู่ แกบอกมันว่าผิดปกติตรงไหน”

ชายที่ถูกเรียกว่าเสี่ยวอู่สวมชุดคลุมยาวสีเลือด หัวถูกซ่อนอยู่ในชุดคลุมยาว มีเพียงดวงตาสองข้างโผล่ออกมา

ดวงตาของเขาไม่เหมือนคนทั่วไป เป็นสีขาวทั้งหมด ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีลูกตา แต่ลูกตาของเขาเป็นสีขาวทั้งหมด

แสงริบหรี่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา

เสี่ยวอู่เงยหน้ามองไปข้างหน้า แล้วพูดว่า “มีค่ายกล ค่ายกลแข็งแกร่งมาก ถ้าเราเข้าไปจะเป็นอันตราย”

ซานเจียวยันอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงดังว่า “ล้อฉันเล่นเหรอ เมืองเล็กๆ อย่างเมืองเจียงหลิน มีค่ายกลด้วยเหรอ”

เสวี่ยบาพูดว่า “ซานเจียวยัน อย่าพูดไร้สาระ ฉันก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายน่ากลัวข้างใน รอด้านนอกเถอะ ฉันไม่เชื่อว่าลู่ฝานจะไม่ออกมา”

ขณะกำลังพูด ประตูเมืองวุ่นวาย ประตูเมืองที่ปิดอยู่ ถูกเปิดออกช้าๆ