ลู่ฝานเห็นเด็กผู้หญิงล้มลงบนพื้น เห็นได้ชัดว่าต้านไม่ไหว
เขากัดฟันกรอด ให้ตายเถอะ เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงตายต่อหน้าเขา จึงพุ่งเข้าไปหน้าเด็กผู้หญิง ลู่ฝานอุ้มเด็กผู้หญิงไว้ในอก
ปราณชี่ของเขาไม่สามารถปล่อยได้ไกลเหมือนนักบู๊ปราณนอก สามารถครอบคลุมพื้นที่ใกล้ๆ เท่านั้น ดังนั้น ลู่ฝานอุ้มเด็กผู้หญิงไว้แน่นมาก ทันใดนั้นลู่ฝานไม่ทันสังเกตว่าฝ่ามือตัวเองจับอยู่บนก้นของอีกฝ่าย แถมยังจับแรงด้วย
ทันใดนั้น เปลวไฟดำหายไป ลู่ฝานคิดว่าตัวเองคงสุกแล้ว เพราะเขาได้กลิ่นเนื้อย่าง
สุนัขตัวน้อยที่ลอยอยู่กลางอากาศ หล่นลงมาบนพื้น ปีกเปลวเพลิงสีดำด้านหลังหายไปแล้ว
สุนัขพ่นวงแหวนสีดำออกมาสองวง นอนนิ่งบนพื้นราวกับตาย
สมบัติในโพรงถ้ำละลายไปเกือบครึ่ง ลู่ฝานรู้สึกว่าขยับไม่ได้แล้ว พอขยับรู้สึกปวดเหมือนตัวจะฉีกออก
เด็กผู้หญิงจ้องลู่ฝาน แต่เธอไม่ขยับเช่นกัน เพราะเธอใช้พลังปราณไปหมดแล้ว ตอนนี้อยู่ในสภาวะอ่อนล้า
ทันใดนั้น มีเสียงลมดังขึ้นด้านนอก เงาคนพุ่งเข้ามาราวกับสายลม
เป็นหวูเฉิน อาจารย์ของลู่ฝาน!
เห็นลู่ฝานสภาพเช่นนี้ หวูเฉินตกใจมาก รีบเดินเข้ามาพูดว่า "ลู่ฝาน นายเป็นยังไงบ้าง"
ลู่ฝานไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ยังพูดได้ เขาพูดช้าๆ ว่า "อาจารย์ ผมไม่เป็นไร แค่โดนเผาเท่านั้น อาจารย์รีบไปเอาของเร็ว"
หวูเฉินได้ยิน จึงรีบถอดแหวนบนมือลู่ฝานออก กวาดสมบัติที่เหลืออยู่มาทั้งหมด
ดูออกเลยว่าหวูเฉินเชี่ยวชาญเรื่องกวาดสมบัติ ท่าทางชำนาญมาก ของแต่ละอย่างเข้ามาในแหวนอย่างรวดเร็ว
เมื่อกวาดของเสร็จเรียบร้อย หวูเฉินยกมือขึ้นมา ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวลู่ฝาน
เดิมทีในตัวลู่ฝานอยู่ในสภาวะเหนื่อยล้า ไร้เรี่ยวแรง มีปราณชี่นี้คอยช่วยเหลือ ลู่ฝานรู้สึกว่าสามารถขยับได้แล้ว
เสียงเหมือนถั่วระเบิด ดังออกมาจากร่างกายเขา ลู่ฝานวางเด็กผู้หญิงลงก่อน
มองเด็กผู้หญิงที่ดูเหนื่อยล้า ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า "ขอโทษด้วย ฉันต้องการของที่นี่เหมือนกัน"
หวูเฉินพูดว่า "ลู่ฝาน ไปกันเถอะ ฉันแค่ล่อไอ้คนแดนหยินหยางระยะรู้ความคนนั้นออกไปเท่านั้น อีกไม่นาน เขาคงกลับมา"
ลู่ฝานตอบรับ ก้าวออกไปข้างนอก ตอนเดินผ่านสุนัขตัวนั้น เหมือนลู่ฝานลังเลเล็กน้อย จากนั้นจึงจับสุนัขขึ้นมา
"ไปกันเถอะ"
ลู่ฝานเอ่ยขึ้น
หวูเฉินจับไหล่ลู่ฝาน ร่างกายกลายเป็นสายลม ออกไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองออกจากโพรงถ้ำ เข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว เมื่อลงมาสู่พื้น พวกเขาเห็นลำแสงขาวดำ พุ่งกลับมา เข้าไปในโพรงถ้ำทันที
ทั้งสองรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ฮ่วนเย่ว์รู้สึกไม่พอใจ พูดเสียงดังว่า "อาจารย์โง่ คำพูดที่ลุงหลงพูดออกมาจากการดูดวงดาว อาจารย์เชื่อได้เหรอ อาจารย์เป็นอาจารย์โง่จริงๆ"
ผู้อาวุโสลูบจมูกแล้วพูดว่า "บางครั้งลุงหลงของแก ดูแม่นมากนะ"
ฮ่วนเย่ว์ย่นปากยู่ โกรธจนแก้มป่อง แล้วเดินออกไป
ผู้อาวุโสขมวดคิ้วเบาๆ พูดพึมพำว่า "ไม่ค่อยปกตินะ ทำไมวันนี้ฮ่วนเย่ว์ถึงโมโหขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ"
......
ออกมาไกลหลายสิบลี้ ลู่ฝานถอนหายใจอย่างโล่งอก โยนสุนัขที่สลบเหมือนตายไว้อีกด้าน จากนั้นนั่งลงบนพื้น
หวูเฉินอยู่ข้างๆ ยื่นแหวนให้เขา แล้วพูดว่า "ดูผลที่ได้ครั้งนี้สิ"
ลู่ฝานเริ่มเอาของออกจากแหวน เอาอุกกาบาตจิตเย็นออกจากแหวนก่อน ทั้งสองมองหินสีฟ้า ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ทันใดนั้น ลู่ฝานมองของอีกอย่าง
"โอ๊ะ ตรงนี้ยังมีกระบี่อีกหนึ่งเล่ม"
ลู่ฝานค่อยๆ คลำกระบี่สีดำขลับ แถมยังหนักมากด้วย เมื่อถือไว้ในมือ ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่บนตัว โดนกดเอาไว้
นี่คือ......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า
อ่านถึง 2276 แล้ว อยากอ่านต่อช่วยแนะนำหน่อยครับ ว่าอ่านต่อได้ทางช่องทางไหน...
รอนานมากครับเมื่อไรจะแปลต่อครับ...
มีใครรู้วิธีอ่านต่อมั้ยครับ ผมอ่านถึง2276เป็นรอบที่3แล้ว ก็ยังไม่มีต่อเลย จะหาอ่านต่อได้างช่องทางไหนบ้างครับ...
เจ้าของนิยายเนี่ยมันวิปริตหรือเปล่าวะเขียนๆอยู่แล้วก็จบแบบงงหลายเรื่องแล้ว...
ปู่เชี่ยไรเรียกหลานตัวเองว่านาย นิยายย้อนยุคมึงแปลซะ ทันสมัยเลย ไอ้เวร...
ช่องทางซื้ออ่านก็ไม่มี...
2276จบค้างเลยมาต่อเร็วๆนะ...
รออ่าน2277...
เสียดายมาก อ่านมาถึงหน้า 2276 มา2รอบแล้ว กำลังสนุกเลย ช่วยแปลตาอให้หน่อยนะครับ...
ถ้าไม่แปลต่อเรื่องต่อไปก็คงเหมือนเรื่องนี้หรือเปล่าครับไม่จบสักเรื่อง...