เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 615

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าให้ของไอ้เก้ากินเยอะๆ ก็เป็นเรื่องที่ไม่เลวเหมือนกันแฮะ

ในมือเขายังมีผ้าปิดหน้าที่ยังไม่มีเวลาศึกษา ให้ไอ้เก้ากินได้หรือเปล่า ช่างเถอะ รีบเปิดความสามารถชั้นที่สองเร็วๆ ดีกว่า

อืม เรื่องนี้เก็บไว้คิดได้

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์สูดหายใจ ตั้งสติได้แล้ว อาการบวมบนขาเธอหายไปอย่างรวดเร็ว กลับสู่สภาพเดิม

“ขอบใจคุณชายลู่”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดเบาๆ

เจิงหยงดูอยู่ข้างๆ ตลอดเวลา เห็นอี้วเสี้ยวเอ๋อร์มีสติแล้ว เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ คิดไม่ถึงว่านายยังรู้เรื่องการแพทย์ด้วย”

ลู่ฝานพูดว่า “นิดหน่อยเท่านั้น”

ล้วงมือเข้าไปหยิบยาออกมาจากในอกหนึ่งเม็ด แล้วป้อนให้อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คุณเสี้ยวเอ๋อร์ รอบนี้เป็นคิวผมให้ยาเธอแล้ว”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์มองบนใส่ลู่ฝาน “ยาของนายไม่ดีเท่ายาที่ฉันให้หรอก หึ!”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กำลังจะลุกขึ้นยืน แต่พบว่าตัวเองไม่มีแรง

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ อย่าบอกนะว่ายาเขาใช้ไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ลืมบอกไป คนที่โดนฉันดูดพลังจนหมด อย่างน้อยต้องใช้เวลาฟื้นฟูเจ็ดวัน อืม ถึงเจ้านายให้เธอกินยา อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลา 3-5 วัน”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจในใจ “แกเอาพลังปราณเธอไปหมดเลยเหรอ”

ลู่ฝานแอบกัดฟัน เขากลัวสิ่งนี้แหละ

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ยิ้มเศร้า “คุณชายลู่ฝาน ตอนนี้ฉันไม่มีพลังแล้ว เป็นเหมือน......ภาระ! นายทิ้งฉันไว้ที่นี่ แล้วพวกนายไปตามหากุยวัวต่อดีกว่า ฉันคิดว่าฉันอยู่ที่นี่ยังปลอดภัยมาก สามารถทนได้สักสองสามวัน”

ลู่ฝานพูดทันทีว่า “ไม่ได้ ผมไม่ทิ้งเธอให้รอความตายอยู่ตรงนี้หรอก”

“แต่......”

อี้ว์เสี่ยวเอ๋อร์ยังอยากพูดอะไร

ลู่ฝานพูดตัดบททันทีว่า “เธอไปด้วยกันกับผม”

แววตาแน่วแน่ของลู่ฝาน ทำให้อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ร้องไห้ออกมา