เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 686

สรุปบท บทที่ 686: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า

อ่านสรุป บทที่ 686 จาก เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า โดย โอหยางวิ่น

บทที่ บทที่ 686 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย โอหยางวิ่น อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดติดต่อกันว่า: “เข้าใจ เข้าใจแล้ว ไม่มีปัญหา ฉันลงไปอยู่ในมุกเทพเลย เจ้านายวางใจได้ จะไม่แอบดูอีกแน่นอน ฉันเป็นภูติอาวุธ ดูพวกนี้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์ ก็แค่ดูเพื่อความเพลิดเพลินเท่านั้น”

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนว่าถูกคนมองดูร่างกายกายที่เปลือยเปล่า และในขณะนั้นเอง

ก็มีเสียงหนึ่งดังผ่านเข้ามา

“เจ้าบ้านลู่ฝาน ฉินเอ๋อร์มาปรนนิบัติรับใช้ท่านแล้ว”

เมื่อลู่ฝานได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็มองเห็นคนรับใช้ฉินเอ๋อร์เดินเข้ามา

ทันใดนั้น ฉินเอ๋อร์ก็กรีดร้องขึ้น เพราะตอนนี้ลู่ฝานนั้นยังไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าอะไรเลย

ลู่ฝานจึงรีบเอามือกุมปิดบริเวณส่วนสำคัญเอาไว้ และพูดเสียงดังว่า: “ออกไป ออกไป! ”

ฉินเอ๋อร์เขินอายจนหน้าแดง แล้วก็ค่อย ๆ ถอยหลังออกไปจากลานกว้าง

ยามเฝ้าบ้านกี่คนนั้นต่างก็ได้หัวเราะเหอะเหอะขึ้น

“แม่นางฉินเอ๋อร์ ได้เห็นเต็มบุญตาเลยล่ะสิ! ”

ฉินเอ๋อร์ถ่มน้ำลายใส่พวกเขาทีละคน นึกไม่ถึงว่าไอ้หนุ่มสองคนนี้ จะไม่เตือนเธอเลย ช่างเลวร้ายเสียจริง

ลู่ฝานรีบสวมใส่เสื้อผ้าโดยเร็ว

เมื่อเสร็จแล้วจึงให้ฉินเอ๋อร์เข้ามา คิดไม่ถึงว่าหญิงรับใช้ตัวน้อยคนนี้ จะมาที่เมืองตงหวาแล้ว

ลู่ฝานมองไปที่เธออย่างเก้อเขินและพูดขึ้นว่า: “มีเรื่องอะไรเหรอ? ”

ฉินเอ๋อร์พูดขึ้นว่า: “ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ฉันก็มาเพื่อรับใช้ปรนนิบัติท่าน ตามหน้าที่เท่านั้น ยังมีอีกเรื่องหนึ่งคือคุณปู่ให้ฉันมาบอกกับท่านว่า คนจากราชสำนักมาถึงแล้ว รวมถึงนายพลสวีแห่งจวนหัวหน้าเขตก็มาถึงแล้วด้วย ซึ่งรอกันอยู่ที่ห้องโถง เมื่อท่านตื่นแล้ว ก็ให้รีบออกไปพบ”

ลู่ฝานพยักหน้าและพูดว่า: “อืม ฉันรู้แล้ว อีกสักครู่ฉันก็จะออกไป”

ฉินเอ๋อร์ช่วยลู่ฝานจัดแจงเสื้อผ้าเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นผ้าเช็ดตัวที่เตรียมไว้ให้

ลู่ฝานเช็ดทำความสะอาดแล้ว ก็เดินออกไปทันที

เมื่อครู่นี้มันเก้อเขินมากเลยจริง ๆ เขายืนอยู่ด้านข้างของฉินเอ๋อร์ ก็ยังรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง

เมื่อเดินออกมาถึงห้องโถง ก็พบว่ามีคนนั่งรอกันอยู่เต็มไปหมด

ลู่เฮ่าหรานและลู่หาวกำลังพูดคุยอยู่กับจอมพลสวีและชายชราอีกคนหนึ่งอย่างสบายใจ

ชายชราพูดขึ้นด้วยความยิ้มแย้ม

ลู่ฝานพยักหน้าตอบรับ: “แน่นอน! ”

ชายชรากำหมัดแสดงความเคารพ แล้วก็เดินจากไป

ลู่ฝานมองดูที่เม็ดยาทั้งหลาย ล้วนแต่เป็นระดับทิพย์ขึ้นไปทั้งนั้น ส่วนสมุนไพรก็คือของชั้นยอด

ที่สำคัญคือชุดบู๊เมฆดำ ที่ไม่เลวเลยจริง ๆ

ลู่เฮ่าหรานเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดว่า: “ลู่ฝาน สิ่งของเหล่านี้ นายเก็บเอาไว้ใช้เองเถอะ เพื่อจะได้เพิ่มระดับขั้นพลังความสามารถให้เร็วขึ้นอีก”

ลู่ฝานเก็บยาขวดหนึ่งและชุดคลุมบู๊เอาไว้ จากนั้นก็มอบส่วนที่เหลือให้กับลู่เฮ่าหรานและพูดว่า: “คุณปู่ สิ่งของเหล่านี้ ท่านนำเก็บเอาไปเถอะ ไว้ใช้สำหรับคนตระกูลลู่ที่ต้องการ”

ลู่เฮ่าหรานรับสิ่งของนั้นมา และมองไปที่ลู่ฝานด้วยสายตาที่แน่วแน่ พร้อมกับนิ่งเงียบอยู่นาน

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ตระกูลลู่ไม่ใช่ว่าจะมีแค่ฉันเพียงคนเดียวที่จะยืนหยัดรักษาเอาไว้ได้”

ลู่เฮ่าหรานพยักหน้า และพูดว่า: “ตกลง! ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า