เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 686

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดติดต่อกันว่า: “เข้าใจ เข้าใจแล้ว ไม่มีปัญหา ฉันลงไปอยู่ในมุกเทพเลย เจ้านายวางใจได้ จะไม่แอบดูอีกแน่นอน ฉันเป็นภูติอาวุธ ดูพวกนี้ไปก็ไม่เกิดประโยชน์ ก็แค่ดูเพื่อความเพลิดเพลินเท่านั้น”

ลู่ฝานรู้สึกเหมือนว่าถูกคนมองดูร่างกายกายที่เปลือยเปล่า และในขณะนั้นเอง

ก็มีเสียงหนึ่งดังผ่านเข้ามา

“เจ้าบ้านลู่ฝาน ฉินเอ๋อร์มาปรนนิบัติรับใช้ท่านแล้ว”

เมื่อลู่ฝานได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็มองเห็นคนรับใช้ฉินเอ๋อร์เดินเข้ามา

ทันใดนั้น ฉินเอ๋อร์ก็กรีดร้องขึ้น เพราะตอนนี้ลู่ฝานนั้นยังไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าอะไรเลย

ลู่ฝานจึงรีบเอามือกุมปิดบริเวณส่วนสำคัญเอาไว้ และพูดเสียงดังว่า: “ออกไป ออกไป! ”

ฉินเอ๋อร์เขินอายจนหน้าแดง แล้วก็ค่อย ๆ ถอยหลังออกไปจากลานกว้าง

ยามเฝ้าบ้านกี่คนนั้นต่างก็ได้หัวเราะเหอะเหอะขึ้น

“แม่นางฉินเอ๋อร์ ได้เห็นเต็มบุญตาเลยล่ะสิ! ”

ฉินเอ๋อร์ถ่มน้ำลายใส่พวกเขาทีละคน นึกไม่ถึงว่าไอ้หนุ่มสองคนนี้ จะไม่เตือนเธอเลย ช่างเลวร้ายเสียจริง

ลู่ฝานรีบสวมใส่เสื้อผ้าโดยเร็ว

เมื่อเสร็จแล้วจึงให้ฉินเอ๋อร์เข้ามา คิดไม่ถึงว่าหญิงรับใช้ตัวน้อยคนนี้ จะมาที่เมืองตงหวาแล้ว

ลู่ฝานมองไปที่เธออย่างเก้อเขินและพูดขึ้นว่า: “มีเรื่องอะไรเหรอ? ”

ฉินเอ๋อร์พูดขึ้นว่า: “ไม่มีเรื่องอะไรหรอก ฉันก็มาเพื่อรับใช้ปรนนิบัติท่าน ตามหน้าที่เท่านั้น ยังมีอีกเรื่องหนึ่งคือคุณปู่ให้ฉันมาบอกกับท่านว่า คนจากราชสำนักมาถึงแล้ว รวมถึงนายพลสวีแห่งจวนหัวหน้าเขตก็มาถึงแล้วด้วย ซึ่งรอกันอยู่ที่ห้องโถง เมื่อท่านตื่นแล้ว ก็ให้รีบออกไปพบ”

ลู่ฝานพยักหน้าและพูดว่า: “อืม ฉันรู้แล้ว อีกสักครู่ฉันก็จะออกไป”

ฉินเอ๋อร์ช่วยลู่ฝานจัดแจงเสื้อผ้าเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นผ้าเช็ดตัวที่เตรียมไว้ให้

ลู่ฝานเช็ดทำความสะอาดแล้ว ก็เดินออกไปทันที

เมื่อครู่นี้มันเก้อเขินมากเลยจริง ๆ เขายืนอยู่ด้านข้างของฉินเอ๋อร์ ก็ยังรู้สึกว่าไม่เป็นตัวของตัวเอง

เมื่อเดินออกมาถึงห้องโถง ก็พบว่ามีคนนั่งรอกันอยู่เต็มไปหมด

ลู่เฮ่าหรานและลู่หาวกำลังพูดคุยอยู่กับจอมพลสวีและชายชราอีกคนหนึ่งอย่างสบายใจ