เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 884

นี่ไม่ใช่แค่มารยาท แต่เป็นความเคารพเลื่อมใสที่มาจากใจ

อาจารย์เต้ากวงก็ดื่มจนเมา อุ้มเจ้าดำไม่ปล่อย ตะโกนเสียงดังอยู่อย่างนั้น

“ลู่ฝาน ตั้งแต่วันที่นายเข้าคณะหนึ่งเดียวของฉัน ฉันก็รู้ว่านายไม่เหมือนคนอื่น นายดูพวกศิษย์พี่ไม่เอาไหนของนายสิ คนหนึ่งปากเสีย ส่วนอีกสองคนวันๆ ไม่เอาจริงเอาจัง โดยเฉพาะศิษย์พี่ใหญ่ของนาย รู้แค่เรื่องนอนเหมือนหมูตาย คิดว่านอนแล้วจะกลายเป็นเซียนบู๊ได้เหรอ”

หานเฟิงและคนอื่นรีบเอาอาหารยัดใส่ปากอาจารย์เต้ากวง

“อาจารย์ คุณดื่มเยอะแล้ว กินอาหารๆ”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ คีบเนื้อให้หลิงเหยาหนึ่งชิ้น หลิงเหยามีความสุขจนหน้าแดงระเรื่อทันที

จู่ๆ ลู่ฝานเห็นว่าฮ่วนเย่ว์ที่อยู่ข้างๆ เหมือนจะผิดปกติไป ใบหน้าดูกลุ้มใจ

ลู่ฝานถามว่า “ฮ่วนเย่ว์ เธอเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ”

ฮ่วนเย่ว์พูดเสียงดังว่า “ฉันไม่สบายใจ”

พูดจบ คนอื่นหันมามองฮ่วนเย่ว์ด้วยสีหน้างุนงง

ฮ่วนเย่ว์กัดฟันพูดต่อ “คนคณะอื่นเล่นลับหลังกับคณะหนึ่งเดียวของเรา ฉันไม่สบายใจมาก หึ พรุ่งนี้ฉันจะไปท้าประลองกลับ”

ทุกคนหัวเราะเบาๆ คิดว่าฮ่วนเย่ว์กำลังพูดเล่น

ลู่ฝานก็ยิ้มบางๆ ฮ่วนเย่ว์มองรอยยิ้มลู่ฝาน แล้วพูดเสียงดังว่า “ทำไม ไม่ชอบฉันเหรอ”

ลู่ฝานรู้สึกว่าคำพูดของฮ่วนเย่ว์ผิดปกติ ควรเป็น “ดูถูกฉัน” ถึงจะถูก

แต่ลู่ฝานก็ตอบกลับว่า “ไม่จำเป็นหรอก กว่าจะออกจากที่นั่นได้ กินกันเถอะๆ ฝีมือของเจ้าดำมีการพัฒนานะเนี่ย!”

เจ้าดำได้ยินคำชมของลู่ฝาน มันโผล่หน้าออกมาจากอกอาจารย์เต้ากวง แล้วฉีกปากกว้าง

ฮ่วนเย่ว์โยนชามแล้วพูดว่า “ปัญญาอ่อน”

พูดจบ ฮ่วนเย่ว์หันหลังเดินออกไป