เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 990

ลู่ฝานยิ้มอย่างได้ใจ อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก

ขณะนั้นจู่ๆ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลู่ฝานโบกมือไปมาให้สิบสาม สิบสามรีบเปิดประตูทันที

นึกว่ามีเด็กที่ไหนมาถามอีก ผลปรากฏว่าเมื่อเปิดประตู สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือตาเฒ่าซูและคนอื่น คนที่นำมาเป็นผู้อาวุโสที่ไม่เคยเจอมาก่อน

“พวกนายคนไหนคือลู่ฝาน!”

ผู้อาวุโสโม่กวาดตามอง

ลู่ฝานลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ผมเอง ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสคือ......”

เฮ่อจงรีบพูดว่า “ลู่ฝาน ท่านนี้คือโม่กุย ผู้อาวุโสโม่แห่งเจดีย์ยา วันนี้เขาอยากมาเจอนายน่ะ”

ลู่ฝานชี้ตัวเองแล้วพูดอย่างสงสัย “เจอผมเหรอ”

จู่ๆ ผู้อาวุโสโม่ใช้จมูกดมฟุดฟิดกลางอากาศ แล้วพูดว่า “เมื่อกี้มีคนเพิ่งกลั่นยาเหรอ พลังฟ้าดินนี้รุนแรงมาก!”

เซียวเฮ่ากับอูลี่คุนหันไปมองลู่ฝานทันที เฮ่อจงกับคนอื่นก็มองลู่ฝานอย่างประหลาดใจ

สงป้าเทียนพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน เมื่อกี้นายคงไม่ได้กลั่นยาใช่ไหม อย่าบอกนะว่าแท้จริงแล้วนายคือผู้ฝึกชี่”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ครับๆ พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว เมื่อกี้ผมเพิ่งทำความเข้าใจได้ วิทยายุทธก้าวหน้าขึ้นเท่านั้นครับ!”

ผู้อาวุโสโม่พยักหน้าพูดว่า “ไม่เหมือนกฎพลังชี่ทั่วไปที่กลั่นยาจริงๆ ลู่ฝาน ดูเหมือนพรสวรรค์ของนายบนเส้นทางวิถีบู๊ ก็ไม่เลวเหมือนกันสินะ!”

ลู่ฝานพูดอย่างนอบน้อมว่า “ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้วครับ”

ผู้อาวุโสโม่เดินเข้ามา ค่อยๆ ลากเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่ง

มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม ผู้อาวุโสโม่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้ยินว่านายเป็นนักบู๊ แต่กลับสอนศิษย์คนอื่นกลั่นยา มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”