เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 455

ตอนที่ 455 คำสาบานต่อฟ้าดิน!

ได้ยินคำพูดนี้ เจ้าตำหนักยมราชเอามือไพล่หลังยืนเงียบสักพัก ถึงจะเดินไปยังภูเขาด้านหลัง ไม่ได้ไปช่วย แค่ไปดูเสียหน่อยว่านางกำลังทำอะไร? รู้จักกันมานานเพียงนี้ เขาควรจะรู้แต่แรกว่านางเป็นคนเข้มแข็ง มีเรื่องอะไรล้วนวางแผนจัดการและแบกรับด้วยตนเอง ในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาแค่คอยมองอยู่ข้างๆ ก็พอ

จริงอยู่ที่โลกกว้างใหญ่เพียงนี้ ผู้แข็งแกร่งห่างชั้นกันแค่ไหน นางในตอนนี้ไม่อาจรู้ได้ คนที่ต้องการออกจากแคว้นเล็กระดับเก้าอย่างนางไม่อาจให้เขาปกป้องได้ตลอด หากคอยปกป้องนางร่ำไป เกรงว่าอนาคตจะยิ่งลำบาก

นึกถึงตรงนี้ ริมฝีปากบางก็เม้มเบาๆ ดวงตาดำสงบลึกล้ำ ในใจมีความรู้สึกที่พูดออกมาไม่ได้

ในเวลาเดียวกันนี้ ภูเขาด้านหลัง

ยามนี้เป็นครั้งแรกที่เฟิ่งจิ่วเรียกเหล่าองครักษ์ประจำตระกูลมา และเป็นครั้งแรกที่ให้พวกเขาแต่งตัวเต็มยศมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ระหว่างมองเหล่าทหารอารักขารวมถึงหัวหน้าทั้งแปดที่ยืนอยู่หน้าทุกกองย่อย ก็เปล่งเสียงเย็นออกมา

“ตั้งแต่ข้ารับช่วงต่อองครักษ์ตระกูลเฟิ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เรียกพวกเจ้ามาพูดคุย พวกเจ้าทุกคนล้วนมีตระกูลเฟิ่งชุบเลี้ยง เป็นทหารอารักขาผู้โดดเด่นที่สุดที่คัดเลือกมาอย่างละเอียดถี่ถ้วน บ้างก็ติดตามพ่อข้าไปสังหารศัตรูหลายร้อยครั้ง ข้าจึงไม่เคยสงสัยในความภักดีของพวกเจ้า แต่ว่า!”

เหล่าองครักษ์หวั่นใจเล็กน้อย ได้ยินนางพูดคำว่าแต่แล้วหยุดชะงักไม่พูดต่อไป พวกเขากลั้นลมหายใจโดยพลัน แต่ละสายตาจับจ้องบนร่างนาง คิดว่านางจะพูดอะไรต่อไป?

สำหรับนายใหม่คนนี้ พวกเขายังรู้จักนางไม่ลึกซึ้ง ถึงกับพูดได้เลยว่ามีเพียงภาพประทับใจที่นางมอบให้พวกเขาหน้าประตูจวนวันนั้น หลังจากผู้เฒ่ากับผู้นำตระกูลเกิดเรื่องกันต่อเนื่อง ในใจจึงสงสัยในพละกำลังของนาง

ทว่าหลังจากเผชิญหน้ากับแคว้นเหินเวหาวันนั้น พวกเขารู้ได้ว่านายท่านคนนี้ไม่ได้อ่อนแอไร้ความสามารถอย่างที่คนภายนอกบอกกัน ตรงกันข้าม ภาพนั้นที่นางสังหารแม่ทัพที่ผู้ครองแคว้นส่งมาอย่างเด็ดขาดยังคงฝังลึกในห้วงความทรงจำของพวกเขา

คนที่กล้าลงมือเช่นนั้นหรือจะเป็นผู้อ่อนแอไร้ความสามารถ? เหอะ! อย่าล้อเล่นเลย!

หากอ่อนแอไร้ความสามารถจริง หัวหน้าแต่ละกองย่อยคงไม่นับถือนางเป็นนาย แต่…คล้ายว่านอกจากหลัวอวี่แล้ว หัวหน้ากองย่อยคนอื่นๆ แม้จะเรียกนางว่านายท่านกลับเหมือนว่ายังไม่ยอมรับ?

นึกถึงตรงนี้ สีหน้าพวกเขาก็เผยความแปลกใจบางส่วน พากันมองไปทางพวกหัวหน้ากองตรงหน้า

เฟิ่งจิ่วชายตามองทุกคน น้ำเสียงเย็นเปล่งขึ้นอีกครั้ง “แต่ข้าต้องการให้พวกเจ้ายอมรับเป็นนายอีกครั้ง! ปฏิญาณด้วยคำสาบานต่อฟ้าดิน! สาบานว่าจะสวามิภักดิ์ต่อข้าเพียงผู้เดียว และจะไม่มีวันทรยศหักหลังตระกูลเฟิ่ง!”

ครั้นได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าพวกเขาแปรเปลี่ยนวูบหนึ่ง ปฏิญาณคำสาบานต่อฟ้าดิน? คำสาบานเช่นนี้พวกเขารู้จัก เป็นการใช้พลังเร้นลับในร่างตอบรับพลังแห่งฟ้าดินเพื่อเอ่ยคำสัตย์สร้างพันธสัญญา เมื่อเอ่ยคำสาบานเช่นนี้ไว้ หากพบว่ามีการทรยศหักหลัง ถึงขั้นที่ว่านายท่านไม่ต้องลงโทษ ฟ้าดินก็จะใช้สายฟ้าลงทัณฑ์ผู้ทรยศเอง!

แม้พวกเขาเป็นองครักษ์ตระกูลเฟิ่ง แต่ตลอดมาไม่เคยปฏิญาณด้วยคำสาบานเช่นนี้ นายท่านให้พวกเขาทำแบบนี้หมายความเช่นไร? หรือในใจยังไว้วางใจพวกเขาไม่มากพอ?

นึกถึงตรงนี้ สีหน้าท่าทีแต่ละคนต่างสั่นไหวเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ยินยอม แต่รู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง ในเมื่อไม่สงสัยในความภักดีของพวกเขา ทำไมยังต้องทำมากพิธีเพียงนี้อีก?

ทว่าในเวลานี้ หัวหน้ากองย่อยทั้งแปดเบื้องหน้ากลับคุกเข่าลงข้างหนึ่ง นิ้วชี้ขึ้นฟ้า น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เคร่งขรึมและจริงจังเปล่งออกจากปากพวกเขา…

………………………………………………….

ตอนที่ 456 นายท่านคือภูตหมอ

“ข้าหลัวอวี่!”

“ฟั่นหลิน!”