เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 509

ตอนที่ 509 ยื่นหงส์ขโมยมังกร

“หากเป็นของคุณชาย ข้าก็อยากหารือกับท่านว่าจะขอยืมป้ายประจำตลาดมืดท่านไปใช้ แน่นอนข้าจะไม่ทำให้ท่านเสียหาย ขอแค่เสนอราคาข้าจะเช่ายืมในราคาสูงก็ได้”

อาจเพราะเห็นเฟิ่งจิ่วอายุยังน้อย ชายวัยกลางคนจึงเอ่ยคำพูดเช่นนี้ออกมา พอกล่าวไปอีกคนข้างๆ กับผู้ดูแลหวงก็มองเขาโดยฉับพลัน สองคนขยับริมฝีปากกลับไม่พูดอะไร แค่ใช้สายตาจับจ้องบนร่างหนุ่มน้อยชุดแดงผู้นั้น

เพียงแต่เฟิ่งจิ่วที่ได้ยินคำพูดนี้กลับยกริมฝีปากยิ้มไม่ตอบรับเขา แต่มองผู้ดูแลหวงพร้อมเอ่ยถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย “ป้ายประจำตลาดมืดสามารถปล่อยเช่าเช่นนี้ได้หรือ?”

ผู้ดูแลหวงยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน มองชายวัยกลางคนแวบหนึ่ง จากนั้นค่อยเอ่ยกับเฟิ่งจิ่วว่า “คุณชาย ตลาดมืดไม่มีกรณีเช่นนี้ขอรับ” สิ้นเสียงก็บอกชายวัยกลางคนว่า “พวกเจ้าไปรอข้าที่ห้องรับรองก่อนเถอะ!”

ทว่าชายวัยกลางคนกลับขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะมองผู้ดูแลหวง “เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ ขอแค่คุณชายท่านนี้ยินยอมจะกลายเป็นการซื้อขายส่วนตัว หนำซ้ำข้าใช้ไม่นานมาก เวลาสักเดือนหนึ่งก็พอแล้ว”

แม้พวกเขาเป็นผู้รับใช้ตลาดมืดแต่ปกติจะดูแลงานภายนอก ไม่เหมือนกับตำแหน่งผู้ดูแลที่ดูแลตลาดมืด หากได้รับป้ายประจำตลาดมืดอย่างง่ายดาย เห็นโอกาสนี้ตรงหน้าเขาคงไม่คว้าไว้ไม่ปล่อยหรอก

อันที่จริงสำหรับเขาแม้ท่าทางหนุ่มน้อยชุดแดงคนนี้จะโดดเด่น แต่ถึงอย่างไรอายุยังน้อย ประสบการณ์ก็ไม่มากพอ หากเขาให้ผลประโยชน์มากพอ ก็ไม่ต้องกลัวว่าเด็กหนุ่มจะไม่ตอบรับการซื้อขายครั้งนี้

เห็นชายวัยกลางคนยังมุ่งหมายที่ป้ายประจำตลาดมืดไม่เลิกรา เธอก็ยกมุมปากขึ้นมองผู้ดูแลหวง “ป้ายประจำตลาดมืดของข้าล่ะ?”

ได้ยินเช่นนี้ผู้ดูแลหวงถึงจะนึกออกว่าแผ่นป้ายยังอยู่ในมือผู้รับใช้วัยกลางคน จึงรีบเร่งบอกว่า “น้องสวี่ รีบหยิบป้ายออกมาคืนให้คุณชายเร็ว”

“เหล่าสวี่ คืนป้ายให้คุณชายไปเถอะ! พวกเราค่อยหาวิธีอื่นก็ได้” ชายวัยกลางคนข้างๆ เอ่ยขึ้นบ้าง ถึงอย่างไรเขาก็รู้ว่าเรื่องการเช่ายืมป้ายประจำตลาดมืดไม่เหมาะสมมาแต่ไหนแต่ไร

เห็นสายตาพวกเขาหยุดลงบนร่างเขา ชายวัยกลางคนแซ่สวี่ก็มองเฟิ่งจิ่ว ชะงักลงเล้กน้อยพักหนึ่ง แล้วหยิบป้ายจากในแขนเสื้อยื่นให้เฟิ่งจิ่ว บอกว่า “นี่ป้ายประจำตลาดมืดของคุณชาย เชิญเก็บไปเถอะ”

เฟิ่งจิ่วชำเลืองมองชายวัยกลางคนที่สายตาหยุดอยู่บนใบหน้าเธอ ยิ้มๆ พลางรับแผ่นป้ายนั้นมา แต่พอมือรับไว้แววตาก็สั่นไหวเล็กน้อยทันควัน มองป้ายประจำตลาดมืดในมือแล้วเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยถามเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “นี่คือป้ายประจำตลาดมืดชิ้นนั้นของข้าหรือ?”

พูดไปเช่นนี้ท่าทีทั้งสามต่างเปลี่ยนไป โดยเฉพาะผู้ดูแลหวง เขารีบรับไปดู พอเห็นก็ตะลึงเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ ก่อนจะมองชายวัยกลางคนแซ่สวี่ข้างกายที่ใบหน้าแข็งทื่อ

“น้องสวี่ นี่… เจ้า…”

เห็นเช่นนี้คิ้วชายวัยกลางคนข้างๆ ก็ขมวดขึ้นมา มองชายวัยกลางคนแซ่สวี่ แล้วมองป้ายประจำตลาดมืดในมือผู้ดูแลหวงคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไร

“คุณชายหมายความว่ายังไง? ชิ้นนี้ไม่ใช่ป้ายประจำตลาดมืดชิ้นนั้นของท่าน หรือจะมีของปลอม?” สีหน้าชายวัยกลางคนยิ่งคร่ำเครียด แรงกดดันผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังก็กระจายออกมาปกคลุมไปทางเฟิ่งจิ่ว

รู้สึกถึงแรงกัดดันโจมตีมา สีหน้าเหลิ่งซวงที่เดิมทีเฉยชาจึงยิ่งเย็นเยียบ เห็นน้องชายข้างกายเป็นเช่นเดียวกัน เขาฝืนตนรับไว้ไม่ขยับเขยื้อนแต่ตรงหน้าปากมีเหงื่อไหลออกมา เห็นเช่นนี้นางจึงมองชายวัยกลางคนผู้นั้น

จะใช้แรงกดดันทำให้นายท่านหวาดกลัว? คงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วจริงๆ