เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 555

ตอนที่ 555 เฟิ่งจิ่วเยือนซานเจียง

ผู้เฒ่าเฟิ่งก้มหน้าไม่พูดไม่จา เรื่องพวกนั้นที่หลินป๋อเหิงบอกเขาล้วนเข้าใจ แต่ทำได้ยากเสียหน่อยเท่านั้นเอง ยิ่งไปกว่านั้นนี่เป็นคนละเรื่องกันเลย

“ผู้ฝึกเซียนหากสนใจสายตาคนมากไป จะเดินเส้นทางนี้ได้ไม่ไกล ซานหยวน เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมคนทั้งจวนข้าถึงเห็นด้วยกับงานแต่งของเจ้ากับซู่ซี เพราะพวกเขาต่างเข้าใจข้อนี้ ขอเพียงบรรลุขั้นวรยุทธ์ สองคนรักใคร่กันดี รูปลักษณ์อายุก็ไม่ใช่อุปสรรคที่คนรักกันสองคนจะอยู่ด้วยกัน คนที่มองอยู่ข้างๆ อย่างพวกเราเห็นชัดเจนและเข้าใจ คนในเหตุการณ์เช่นเจ้ากลับหลงทางอยู่ในนั้นมาตลอด ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ”

เขาส่ายหน้าทอดถอนใจ เห็นซานหยวนอยากเอ่ยปากกลับไม่เอ่ยอะไร จึงพูดต่อไปว่า “หากในตระกูลข้ามีคนไม่สนับสนุนก็อีกเรื่อง แต่กลับกลายเป็นว่าทั้งตระกูลหลินข้าต่างสนับสนุน เจ้าพะว้าพะวังอะไรอีก? เจ้าใช้ชีวิตมาหลายสิบปีทำไมเรื่องแค่นี้ถึงไม่เข้าใจ?”

“พี่ใหญ่…”

ผู้เฒ่าเฟิ่งสะอึก ในใจมีความรู้สึกที่พูดไม่ถูก รู้ว่าหลินป๋อเหิงดีต่อเขา กำลังสอนสั่งเขา และรู้ว่าตนครุ่นคิดถึงอุปสรรคในใจที่ก้าวผ่านไม่ได้มาตลอด

หลินป๋อเหิงลุกขึ้นยืน เดินมาข้างกายและตบๆ ไหล่เขา บอกว่า “เรื่องนี้ก็สรุปเช่นนี้แล้วกัน ประเดี๋ยวพี่ใหญ่จะสั่งคนไปดูฤกษ์ และช่วยพวกเจ้าสองคนจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด”

“พี่ใหญ่ ไม่ได้นะ” เขาพูดพลางส่ายหน้า

“อะไรนะ! ไม่ได้?” หลินป๋อเหิงได้ยินก็พลันโมโห ขมวดคิ้วมองเขาอย่างขุ่นเคือง

แม้แต่ซู่ซีที่แอบฟังอยู่ด้านนอกด้วยกันกับหลินเฉิงจื้อได้ยินก็ยังโกรธเคือง นึกว่าเขาจะปฏิเสธอีก ยามกำลังจะเข้าไปกลับถูกเฉิงจื้อกดไหล่ไว้ให้สัญญาณนางว่าคอยอีกประเดี๋ยวและฟังต่อไป

ผู้เฒ่าเฟิ่งในห้องรีบร้อนโบกมือพลางบอก “ไม่ใช่ๆ พี่ใหญ่อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากแต่งงานกับซู่ซี แต่ซู่ซีรอข้ามาหลายปีเพียงนี้ ข้าคิดว่าจะกลับไปราชวงศ์เฟิ่งหวงให้เฟิ่งเซียวเตรียมตัวเสียหน่อย ข้าจะแต่งซู่ซีกลับบ้านอย่างสมเกียรติ และจัดงานแต่งใหญ่โตให้นาง มิเช่นนั้นคงผิดต่อการรอคอยหลายปีนี้ของนางเกินไป”

อาจเพราะได้คำพูดหลินป๋อเหิงสอนสั่ง ผู้เฒ่าเฟิ่งจึงไม่ติดใจถือสาความต่างของรูปลักษณ์ทั้งสองคนอีกแล้ว ยามนี้ในใจเขาตัดสินใจว่าจะต้องขยันฝึกบำเพ็ญ บรรลุระดับนักรบทรงเกียรติโดยเร็วที่สุด รอกลับถึงราชวงศ์เฟิ่งหวงเขาจะต้องให้แม่หนูเฟิ่งเร่งปรุงยาที่ช่วยให้บรรลุขั้นได้

ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าหลินป๋อเหิงถึงจะเผยรอยยิ้มออกมา ตบๆ บ่าเขาอย่างแรง “ดีๆๆ! เจ้ามีความคิดเช่นนี้พี่ใหญ่ดีใจมาก ฮ่าๆๆๆๆ!”

ทางด้านนอก ซู่ซีที่แอบฟังได้ยินคำพูดด้านในแล้ว ใบหน้าก็เผยรอยยิ้มสุขใจออกมาโดยพลัน ในที่สุดเขาก็ตกลงแล้ว

หลินเฉิงจื้อลากท่านน้าออกมาข้างนอก เอ่ยด้วยรอยยิ้มหยอกล้อว่า “ท่านน้า ความคิดข้าดีกว่าใช่หรือไม่? พอลงมือไปเช่นนี้ท่านอาเฟิ่งก็กลายเป็นอาเขยแล้ว ถึงเวลานั้นท่านน้าอย่าได้ลืมหลานชายพ่อสื่อเช่นข้าเชียว”

“วางใจเถอะ ข้าไม่ลืมเจ้าหรอก” นางหัวเราะเบาๆ หลังจากคุยกับเขาไม่กี่ประโยคก็ออกไปก่อน

เวลานี้ นอกเมืองซานเจียง เรือเหาะลำหรูหราร่อนลงจอด หลังจากเก็บเรือเหาะ พวกเฟิ่งจิ่วก็จูงเหล่าไป๋เดินมาทางเมือง เมื่อเห็นเมืองซานเจียงใกล้ๆ ตรงหน้า เธอยิ้มเอ่ยอย่างอารมณ์ดี “พวกท่านว่าหากท่านปู่เห็นข้าจะประหลาดใจมากหรือไม่?”

คนอื่นๆ เพียงยิ้มไม่ปริปาก มีแต่ฮุยหลางที่หัวเราะเบาๆ “แหะ คุณชายจิ่ว ข้ากลับคิดว่าผู้เฒ่าเฟิ่งเห็นท่านจะต้องตกใจแน่นอน”

………………………………………………….

ตอนที่ 556 ข้าชื่อเซวียนหยวนโม่เจ๋อ!

เฟิ่งจิ่วสงสัยเมื่อได้ยินเช่นนี้ ถามว่า “ตกใจ? ทำไม?” ไม่เจอกันนานเพียงนี้ เห็นเธอโผล่มาที่นี่แน่นอนว่าควรจะประหลาดใจสิ!