เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 569

ตอนที่ 569 ข้าต้องกลับไป

ซู่ซีเห็นเขาร้อนใจจนวิ่งวนไปมาอยู่ตรงนั้นก็นิ่งงันไป ไม่ไปสนใจเขา แต่เดินออกไปนอกเขตเรือนเพื่อต้อนรับกลุ่มคนที่เดินมาทางด้านนี้ เมื่อมองผ่านไปบนร่างพวกเขา สายตาก็หยุดลงบนร่างเหลิ่งซวงในชุดรัดรูปสีดำ

แต่มองไปพักหนึ่งก็รู้สึกว่าไม่เหมือน สายตาจึงเคลื่อนไปหยุดบนร่างหนุ่มน้อยที่สวมชุดแดง พินิจมองจากบนลงล่างก็ยังมองไม่ออกว่าหนุ่มน้อยคนนี้เป็นผู้หญิง ดังนั้นจึงจำใจถาม “พี่ใหญ่ ข้าได้ยินซานหยวนบอกว่าแม่หนูเฟิ่งมา นี่… คือคนไหนหรือ”

“ฮ่าๆ เจ้าก็มองไม่ออกหรือ? เป็นนาง แม่หนูคนนี้แต่งตัวเป็นชายมา แม้แต่ข้ายังดูไม่ออกเลย!” หลินป๋อเหิงหัวเราะเสียงดัง ถามว่า “ซานหยวนเล่า? เจ้าว่าเขาเป็นอะไรไป? หลานสาวมาหาไม่นึกว่าจะซ่อนตัวไม่พบใคร? มีปู่เช่นนี้อยู่ด้วยหรือ?”

“บอกว่าเห็นหลานสาวมา ร้อนรนจนวิ่งวนไปมาอยู่ด้านใน ข้าเห็นท่าทางเขา เหลือแค่ยังไม่หารูเข้าไปซ่อนเท่านั้นเอง” ซู่ซีปิดปากหัวเราะเบาๆ ก่อนมองไปทางเฟิ่งจิ่ว “เจ้าคือแม่หนูเฟิ่งสินะ? แต่งชุดบุรุษได้ดีกว่าบุรุษจริงๆ เสียอีก หากไม่บอกก็มองไม่ออกเลยจริงๆ”

“ท่านน้าซู่ซี” เฟิ่งจิ่วยิ้มพลางขานเรียก “ท่านน้าซู่ซีตัวจริงงามกว่าในรูปวาดอีกเจ้าค่ะ”

ได้ยินเช่นนี้ ซู่ซีนิ่งงันไปนิด “รูปวาด?”

“ใช่เจ้าค่ะ! ข้าเห็นรูปวาดท่านน้าซู่ซีที่อยู่กับท่านปู่ เป็นเช่นนี้จึงมาหาถึงที่นี่ได้” ขณะพูด เฟิ่งจิ่วมองอีกฝ่ายตาปริบๆ “ท่านปู่ข้ารักถนอมรูปวาดสาวงามนั้นมาก”

ซู่ซีได้ฟังก็เม้มปากยิ้ม “มิน่าล่ะปู่เจ้าถึงบอกว่าเจ้าเป็นคนเจ้าเล่ห์เพทุบาย วันนี้นับว่าข้าเข้าใจแล้ว” แค่คำพูดสั้นๆ ไม่กี่ประโยค นางก็รู้สึกได้ถึงความเป็นมิตรที่เฟิ่งจิ่วส่งมา ในใจจึงอิ่มเอมเช่นกัน

“ข้าจะเข้าไปหาท่านปู่ก่อน มาหาตั้งไกลเพียงนี้ เห็นข้าเขาไม่ประหลาดใจกลับตกใจเสียจนต้องซ่อนตัว ช่างทำร้ายจิตใจข้าจริงๆ” เธอกล่าวอย่างยิ้มแย้ม จากนั้นสาวก้าวเดินไปด้านใน ก็เห็นผู้เฒ่าที่คิดจะซ่อนตัวแต่อายที่จะทำเช่นนั้นหันกลับมามองอย่างกระดาก

“มะ แม่หนูเฟิ่ง! หลานมาได้อย่างไร?” หลบก็ไม่ได้ เลี่ยงก็ไม่ได้ ผู้เฒ่าเฟิ่งได้แต่ต้องเผชิญหน้า แต่คิดว่าหากจะให้หลานสาวรู้เรื่องความหลังรักๆ ใคร่ๆ ของตาเฒ่าเช่นเขาก็เขินอายอยู่บ้าง

“ท่านปู่ ท่านไม่ดีใจที่เห็นข้าหรือ?” เธอเก็บรอยยิ้มบนหน้าไป และเผยสีหน้าน้อยอกน้อยใจ “หรือท่านคิดถึงแต่ท่านน้าซู่ซี จึงไม่ต้องการแม่หนูเฟิ่งแล้ว?”

“ไม่ๆๆ ไม่ใช่ ไม่ใช่จริงๆ” ผู้เฒ่าเฟิ่งโบกมือรัวๆ วิตกกังวลจนเหงื่อออก

“หึ!”

เห็นท่าทางเขาแล้ว เฟิ่งจิ่วหลุดหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ “พอแล้วท่านปู่ ข้าแกล้งท่านเล่นน่ะ! เรื่องท่านกับท่านน้าซู่ซีข้ารู้หมดแล้ว ครั้งนี้มาแค่อยากเห็นเสียหน่อยว่าท่านสบายดีหรือไม่ จากนี้ไปจะทำเช่นไร? ข้ารู้ว่าท่านปลอดภัยไม่เป็นอะไร แต่ท่านพ่อยังเป็นห่วงนะเจ้าคะ!”

แม้เธอบอกท่านพ่อว่าท่านปู่จะไม่เป็นอะไรแน่ แต่ไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง เขาจะวางใจลงได้อย่างไร?

ผู้เฒ่าเฟิ่งยิ้มเจื่อนๆ ชำเลืองมองทุกคน สายตาหยุดลงบนร่างเฟิ่งจิ่ว บอกว่า “แม่หนูเฟิ่ง เดิมทีปู่คิดว่าอีกสองวันจะกลับไป ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะมาหา”

ได้ยินเช่นนี้ แววตาเฟิ่งจิ่วอมยิ้ม “เช่นนั้นท่านปู่จะกลับไปหรืออยู่ที่นี่ก่อน? ข้ากลับไปบอกให้ท่านพ่อเตรียมตัวก็ได้?”

“ไม่ๆๆ ข้าต้องกลับไป” เขารีบร้อนบอก เสียงพูดหยุดไป มองซู่ซีและกล่าวว่า “เรื่องนี้ข้าต้องกลับไปจัดการด้วยตนเอง”

………………………………………………….

ตอนที่ 570 กล่าวถึงรายชื่อผู้มีพรสวรรค์ครั้งแรก