เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 571

ตอนที่ 571 วางแผน

เสียงเซวียนหยวนโม่เจ๋อชะงักไป ก่อนเอ่ยว่า “สำนักศึกษามีอาจารย์คอยชี้แนะ ย่อมดีกว่าเจ้าฝึกบำเพ็ญเองลำพัง แต่เจ้าต้องจำไว้ ไม่ว่าสำนักศึกษาใดก็อย่าได้รับใครเป็นอาจารย์”

ได้ยินคำพูดนี้ แม้เฟิ่งจิ่วจะสงสัยในคำที่เขาบอกว่าอย่าได้รับใครเป็นอาจารย์ แต่ก็ไม่ถามอะไรมาก อยากให้เธอรับเป็นอาจารย์นั้นไม่ง่ายนัก มาตรฐานเธอค่อนข้างสูง คนธรรมดาไม่มีทางเข้าตาเธอแน่นอน

“อืม ข้ารู้” เธอขานรับ พอลองคิดว่าจะเข้าเรียนในสำนักศึกษา และกลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง ก็พลันมีความรู้สึกตื่นเต้นเฝ้ารอคอย

ทว่าชะงักไปแค่พักหนึ่ง สีหน้าเธอก็แปลกขึ้นอีก ถามว่า “ท่านคิดว่าข้าควรเป็นลูกศิษย์หรืออาจารย์ดี?” แน่นอนว่าต้องเป็นอาจารย์ทางด้านยา หนำซ้ำด้วยระดับยา เธอเป็นอาจารย์ในสำนักศึกษาหกดาราก็เหลือเฟือแล้ว

เขามองอย่างลึกล้ำไปที่นาง เสียงทุ้มต่ำค่อยๆ เปล่งออกมา “ไม้เด่นเกินไพรย่อมถูกลมพัดหักโค่น โลกใบนี้มีผู้แข็งแกร่งมากมาย คนที่ยังห่างชั้นในตอนนี้ต่างเข้าใจดี วันใดเจ้าเข้าไปยังสำนักศึกษาหกดาราจงเก็บรัศมีบนร่างไว้จะดีที่สุด ตัวตนเหล่านั้นก็อย่าให้ใครรู้”

เห็นเขากล่าวอย่างเคร่งขรึม คำพูดมีการสั่งสอน เฟิ่งจิ่วจึงเก็บเสียงหัวเราะไว้ ก่อนพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง “อืม ข้ารู้แล้ว ท่านสบายใจเถอะ! แม้ข้าทำอะไรตามใจ บางครั้งยังหลงตัวเองไปบ้าง แต่เรื่องนี้ข้ารู้ดี”

เรื่องอะไรทำได้หรือไม่ได้? ในใจเธอล้วนมีความคิดของตนเอง

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ผู้เฒ่าเฟิ่งก็มาหาพวกเขา เมื่อรู้ว่าเซวียนหยวนโม่เจ๋อคือผู้แข็งแกร่งท่านนั้นที่ช่วยตระกูลเฟิ่งไว้ จึงคารวะกล่าวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สำหรับเซวียนหยวนโม่เจ๋อที่กำลังคิดว่าจะเอาอกเอาใจคนตระกูลเฟิ่งอย่างไร กลับไม่กล้ารับการคารวะจากผู้เฒ่า

เขาพาฮุยหลางกับอิ่งอีออกไป บอกว่ามีธุระต้องไปจัดการ จะเข้ามาค่ำๆ ด้วยเหตุนี้จึงหายไปจากสายตาของผู้เฒ่าอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาแม้อยากจะคารวะก็หาตัวไม่เจอ

“ท่านปู่ ท่านไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ มองเขาเป็นคนรุ่นเดียวกันกับข้าก็ได้ เขาไม่กล้ารับการคารวะจากท่านหรอก” เฟิ่งจิ่วพูดยิ้มๆ แล้วประคองเขาไปนั่งลงในศาลา

“เขาชอบเจ้าใช่หรือไม่? ข้าเห็นว่าสายตาที่เขามองเจ้าไม่ธรรมดาเท่าไร” ผู้เฒ่าแม้อายุมากแล้ว แต่สายตากลับเฉียบแหลมยิ่ง แวบเดียวก็มองออกถึงความผิดปกติระหว่างทั้งสองคน

มุมปากเฟิ่งจิ่วกระตุก มองเขาอย่างจนใจ “ท่านปู่ ท่านไม่ต้องคุยเรื่องข้าเลย เรามาพูดเรื่องท่านน้าซู่ซีกันดีกว่า!”

ได้ยินเช่นนี้ ผู้เฒ่าเฟิ่งเหนียมอายขึ้นมาทันที ใบหน้าชราแดงก่ำเล็กน้อย สีหน้าเขินอาย “ระ เรื่องนั้น แม่หนูเฟิ่ง! นะ นี่น่ะ…”

“ท่านปู่ ท่านไม่ต้องเขินหรอก อายุพวกท่านสองคนต่างกันไม่มาก เพียงแต่รูปโฉมท่านน้าซู่ซียังรักษาไว้ในสภาพดีที่สุดเท่านั้น ข้าจะบอกท่านนะ ข้ารู้เรื่องพวกท่านตั้งแต่แรกแล้ว ท่านน้าซู่ซีเป็นผู้หญิงที่หายากนัก ท่านปู่อย่าทำให้นางเสียใจเลย”

“ได้ๆ ข้ารู้แล้ว” เขาพยักหน้า หลานสาวพูดถึงเพียงนี้ก็ยังขัดเขินอยู่ดี

“ข้าคิดว่าหลังจากกลับราชวงศ์เฟิ่งหวงจะช่วยท่านปรุงยาบรรลุขั้น ขอแค่บรรลุถึงระดับนักรบทรงเกียรติก็หนุ่มลงได้หลายสิบปีแล้ว ท่านคิดว่าอย่างไร ความคิดนี้ไม่เลวใช่หรือไม่?” เธอมองเขาอย่างยิ้มแย้ม ด้วยพรสวรรค์ในการฝึกบำเพ็ญประกอบกับยาของเธอ การบรรลุระดับนักรบทรงเกียรติคงไม่ยากเย็นอะไร

ผู้เฒ่าเฟิ่งได้ยินเช่นนี้ก็ซาบซึ้งในใจ หลานสาวช่วยวางแผนเสียดิบดี ยังมีอะไรต้องพูดอีก?

เขายื่นมือไปตบๆ มือนาง เบ้าตาแดงเล็กน้อย “แม่หนูเฟิ่ง ขอบใจเจ้ามาก”

………………………………………………….

ตอนที่ 572 กลับราชวงศ์เฟิ่งหวง

เมื่อได้ยิน เฟิ่งจิ่วนิ่งไปพักหนึ่ง บอกด้วยรอยยิ้มว่า “เห็นท่านปู่มีคนรู้ใจดีๆ อย่างท่านน้าซู่ซีอยู่ด้วย ข้าดีใจกับท่านมาก รอหลังจากท่านปู่กับท่านน้าซู่ซีแต่งงานกัน ข้าคงไม่ต้องอยู่ราชวงศ์เฟิ่งหวงไปตลอดแล้ว”

“ไม่อยู่ที่นั่น? เช่นนั้นเจ้าจะไปไหน” ท่านปู่ตกใจ รีบถามไป