เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 703
ตอนที่ 703 เจ้าหน้าอ่อนเฟิ่งจิ่ว
“ฟะ เฟิ่งจิ่ว? เจ้ามาได้อย่างไร?” ไป๋รั่วเฟยแค่เห็นเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที สีหน้าท่าทีที่เคยตึงเครียดยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
“ข้ามาหาเยี่ยจิง” มุมปากเธอยกเล็กน้อย มองไปยังเยี่ยจิง “ข้ามีธุระกับเจ้า”
เยี่ยจิงได้ยินเช่นนี้ หลังจากลุกขึ้นบอกลาไป๋รั่วเฟยก็เดินไปทางเฟิ่งจิ่ว และตามอีกฝ่ายมายังสถานที่ไร้ผู้คน จากนั้นจึงถาม “พวกเราจะไม่จับนางไปห้องเรียนหรือ?”
“ไม่ต้องๆ ข้ามีวิธีจัดการที่ดีกว่า” เธอหรี่ตายิ้ม กระดิกนิ้วให้สัญญาณเยี่ยจิงเข้ามาใกล้หน่อย
เยี่ยจิงเห็นเช่นนี้จึงเข้าไปใกล้เล็กน้อยและเอี้ยวหูเข้าไป ฟังเสียงกระซิบจากเฟิ่งจิ่วพลางพยักหน้า “อืม ข้ารู้แล้ว เช่นนั้นตอนนี้เจ้าไปเถอะ” กล่าวจบถึงหมุนตัวจากไป
ไม่นานนัก เฟิ่งจิ่วไปยังเรือนไป๋รั่วเฟยอีกครั้ง หลังจากกดจุดลมปราณทำให้สลบก็แบกนางไป
บริเวณประตูเขตเรือนของสำนักพลังวิญญาณ ไป๋รั่วเฟยที่สองมือถูกมัดไว้ด้วยกันห้อยอยู่ระหว่างเสาประตูหินสองขาลอยกลางอากาศห่างจากพื้นเกือบหนึ่งเมตร ซ้ำยังหมดสติและแกว่งไปมาอยู่ตรงนั้น น้ำหนักตัวถูกรับด้วยเชือกที่รัดไว้ เพราะเหตุนี้สองมือจึงโดนรัดจนมีรอยเลือด
“นั่นไป๋รั่วเฟยที่ตามอยู่ข้างกายเยี่ยจิงบ่อยๆ ไม่ใช่หรือ? ทำไมนางโดนห้อยไว้บนนั้น?”
“เป็นไป๋รั่วเฟยคนนั้น แล้วทำไมนางถึงหมดสติ?”
“ใครแขวนนางไว้ตรงนี้ นางไปขัดใจใครเข้าหรือ?”
เหล่านักเรียนสำนักพลังวิญญาณโดยรอบยิ่งมารวมตัวกันมากขึ้น แต่ละคนต่างชี้มือชี้ไม้ไปยังไป๋รั่วเฟยที่ถูกแขวนไว้ กลับไม่มีใครคิดจะปล่อยนางลงมา
บริเวณไม่ไกล เฟิ่งจิ่วเห็นนักเรียนรอบๆ รวมตัวกันไม่น้อยแล้วก็ยกริมฝีปาก เก็บหินก้อนเล็กขึ้นมา จากนั้นยื่นแขนดีดออกไปคลายจุดลมปราณ ครั้นจุดลมปราณถูกคลาย เพียงได้ยินไป๋รั่วเฟยคนนั้นร้องอู้อี้ ด้วยเหตุนี้ยาอายุวัฒนะที่เฟิ่งจิ่วใส่ไว้ในปากนางจึงลื่นลงคอไปในทันทีโดยที่ยังไม่ทันตอบสนองอะไร
“เฮือก!”
เมื่อฟื้นคืนสติ ความเจ็บบนมือทำให้นางสูดลมหายใจ ดิ้นรนคิดจะแก้มันออก แต่พบว่าตัวเองห้อยอยู่กลางอากาศ ตนเองถูกมัดสองมือไว้แน่นย่อมแก้ไม่ออกแน่นอน และไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เห็นแต่โดยรอบมีนักเรียนไม่น้อยล้อมไว้ จึงร้องขอความช่วยเหลือ
“ใครก็ได้ปล่อยข้าลงไปที ช่วยข้าหน่อยสิ แก้เชือกปล่อยข้าลงไป”
“เจ้าคือคนคนนั้นที่ตามอยู่ข้างศิษย์พี่เยี่ยจิงบ่อยๆ ไม่ใช่หรือ ทำไมถึงถูกแขวนไว้ตรงนี้? เจ้าไปขัดใจใครหรือไม่?” มีนักเรียนถามเสียงสูงพร้อมเดินเข้าไปจะแก้เชือกออก ทว่าเมื่อได้ยินคำพูดต่อมา ร่างกายก็ชะงักทันควัน แล้วมองไปยังหญิงชุดขาวคนนั้นด้วยความตกตะลึง
“เยี่ยจิง? ใช่ๆๆ ข้ากับเยี่ยจิงเป็นพี่น้องกัน พวกเรา…ใครเป็นเป็นพี่น้องกับนางกัน? นางแพศยานั่นวางท่าถือตัวทั้งวัน…”
เอ่ยเช่นนี้ออกไป ไป๋รั่วเฟยก็ตื่นตกใจ สีหน้าพลันขาวซีดขึ้นมา แต่ไม่รู้เป็นอะไรนางถึงเหมือนอยากจะกล่าวคำพูดในใจออกมา ตนเองอยากควบคุมยังทำไม่ได้ แม้คิดปิดปากก็ยังอ้าปากพูดต่อไปโดยไม่รู้ตัว
“นางแพศยาเยี่ยจิงถือสิทธิ์อะไรศิษย์พี่โอวหยางถึงชอบนาง? นางไม่มีค่าพอจะทำให้ศิษย์พี่โอวหยางหวั่นไหวด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่ข้าเห็นนางล้วนอยากจะฉีกหน้ากากแสนเย่อหยิ่งนั่นทิ้ง เสียดายที่หาโอกาสไม่ได้ เหอะๆ นางน่ะเป็นคนโง่ถึงได้ตามข้าไปเทือกเขาหมื่นอสูร ข้าจงใจหลอกล่ออสูรศักดิ์สิทธิ์ไปไล่ฆ่านาง ไม่นึกว่านางจะโชคดีแม้เป็นเช่นนั้นแล้วก็ยังไม่ตาย เจ้าหน้าอ่อนสมควรตายเฟิ่งจิ่วนั่นช่วยนางไว้ เฮอะ ในเมื่อฆ่าไม่ได้ข้าก็จะทำลายนางเสีย นางเดินชิดใกล้เจ้าหน้าอ่อนนั่นไม่ใช่หรือ? ข้าแค่…”
………………………………………………….
ตอนที่ 704 ไล่ออกจากสำนักศึกษา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
ไม่ลงต่อแล้วเหรอ🥲...
ยัยน้องของเรามีผู้มาตมหาอีกคนแล้ว ท่านยมมม ว่าที่ภรรยาจะมีคนแย่งละนะ สนุกมากกกกก ช่วยมาลงตอนต่อไปนะคะ รอคอยๆๆ 😍😍😍...
เอ็นดูท่านยม จะสมหวังไหมเนี่ย 5555...
ถ้าคนต้องการฆ่าแม่ทัพใหญ่คือไอ่ผู้ครองแคว้นนะ มันก็เนรคุณเกิ้นนน...
ท่นเจ่าตำกนักพนายามหายไปไหยน๊อออิ ยัยหนูมีเรื่องแล่วว ใดใดคือทุกคนรู้ชื่อน้องหมด ยกเว้นเจ้าตำหนักขี่งอน 5555...
หมายปแงนางถามท่านอสหรือยังจ๊ะ 😁...
อิ่งอี 55555...
เรื่องนี้สนุกมาก อยากให้อัพเดตตอนทุกวันเลยค่ะ...
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ สนุก น่าติดตามมากเลยค่าาาา...