เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 729

ตอนที่​ 729 ผู้​ที่​กลับมา​ยามค่ำคืน​

โอว​หยาง​ซิว​มอง​หนุ่มน้อย​ชุด​ฟ้าที่​เดิน​ออกมา​ กล่าว​ด้วย​สีหน้า​เคร่งเครียด​ “ข้า​ท้า​ประลอง​เจ้าไว้​ ลืม​แล้ว​หรือ​?”

เฟิ่งจิ่ว​ได้ยิน​เช่นนี้​ก็​ฉีก​ยิ้ม​ “ไม่ลืม​หรอก​ แต่​ข้า​ไม่ได้​รับปาก​นี่​!”

ได้​ฟังแล้ว​เขา​ผุด​ลุก​ยืน​ขึ้น​ สายตา​คมกริบ​คาดคั้น​หนุ่มน้อย​ชุด​ฟ้าตรงหน้า​ “กำลัง​เจ้าไม่ได้​อ่อนแอ​ ทำไม​ถึงไม่รับคำ​ท้า​ข้า​?”

“ไม่รับ​ก็​คือ​ไม่รับ​ ไหน​เลย​ต้อง​มีเหตุผล​มากมาย​?” เธอ​กลอกตา​ก่อน​เดินผ่าน​เขา​มานั่งลง​ยัง​โต๊ะ​หิน​ใต้​ต้นไม้​ สอง​มือวาง​ลง​เคาะ​บน​โต๊ะ​เบา​ๆ สายตา​ก็​มอง​ไป​ทิศทาง​ที่​อาหาร​จะมาส่ง

โอว​หยาง​ซิว​เห็น​เช่นนี้​ พลัง​วิญญาณ​บน​ร่าง​ปั่นป่วน​ คิด​จะบังคับ​ให้​อีก​ฝ่าย​สู้ แต่​เมื่อ​พลัง​วิญญาณ​บน​ร่าง​พรั่งพรู​ ยัง​ไม่ทัน​เข้าใกล้​เด็กหนุ่ม​ชุด​ฟ้าที่นั่ง​ใต้​ต้นไม้​ก็​ได้ยิน​เสียง​เรียก​อย่าง​เฉยเมย​

“เสี่ยว​เฮย​”

สิ้น​เสียง​เกียจคร้าน​นั้น​ ก็​เห็น​หมี​ดำ​ตัว​ใหญ่​ที่​เดิมที​หมอบ​อยู่​นิ่ง​ๆ พลัน​ลุกขึ้น​กระโจน​มาทาง​เขา​ด้วย​ท่าทาง​ดุร้าย​ ทำให้​เขา​เกือบ​หลบ​ไม่ได้​ในทันที​

เขา​ยก​แขน​เสื้อ​ขึ้น​มอง​รอย​สอง​สามรอย​ที่​โดน​กรงเล็บ​ตะปบ​ขาด​ แวว​ตาคม​ปลาบ​สั่น​ไหว​ ชั่วเวลา​ต่อมา​ก็​โจมตี​ไป​ทาง​หมี​ดำ​ตัว​ใหญ่​ตัว​นั้น​

ใต้​ต้นไม้​ เฟิ่งจิ่ว​ยก​มือขึ้น​เท้าคาง​ หัน​มอง​การต่อสู้​ระหว่าง​คน​กับ​หมี​เล็กน้อย​

ท่า​กาย​ของ​โอว​หยาง​ซิว​ว่องไว​ โจมตี​ดุดัน​ แม้ต่อสู้​ด้วย​มือเปล่า​ แต่​กลิ่นอาย​พลัง​วิญญาณ​ที่​เอ่อล้น​ระหว่าง​สอง​มือ​กลับเป็น​ดั่ง​กระบี่​คม​ ส่งเสียง​ฟึ่บฟั่บ​กลางอากาศ​อย่าง​เฉียบคม​หา​ได้เปรียบ​

“โฮก​!”

เสี่ยว​เฮย​คำราม​ แรงกดดัน​ของ​อสูร​ศักดิ์สิทธิ์​จู่โจมออก​ไป​ ทำเอา​เขา​ตกใจ​จน​ถอยหลัง​ไป​สอง​สามก้าว​ทันที​

โอว​หยาง​ซิว​สีหน้า​คร่ำ​เครียด​เล็กน้อย​ แม้เขา​เป็น​ผู้ฝึก​ตน​ระดับ​สร้าง​รากฐาน​ แต่​ยาม​เผชิญหน้า​อสูร​ศักดิ์สิทธิ์​ยัง​ทำได้​แค่​ฝืน​โต้กลับ​ ภายใต้​แรงกดดัน​ของ​อสูร​ศักดิ์สิทธิ์​ ร่างกาย​ถูก​แรงกดดัน​ที่​เห็น​ได้​ด้วย​ตาเปล่า​นั้น​สะเทือน​จน​แข็งทื่อ​ ความเร็ว​จึงชะลอ​ลง​อย่าง​เห็นได้ชัด​

เสี่ยว​เฮย​มีคำสั่ง​จาก​เฟิ่งจิ่ว​ จะไม่ทำร้าย​เขา​จริงๆ​ ด้วยเหตุนี้​จึงแค่​กำลัง​แกล้ง​เขา​เล่น​เท่านั้น​

ที่​ใต้​ต้นไม้​ เมื่อ​เฟิ่งจิ่ว​เห็น​ว่า​คน​ส่งอาหาร​มาถึงตรงหน้า​ไม่ไกล​ ดวงตา​ก็​เป็นประกาย​ ร่าง​หายวับ​พุ่ง​ไป​ทาง​คน​คน​นั้น​ หลังจาก​รับ​กล่อง​ข้าว​สามชั้น​ใส่อาหาร​จาก​มือ​เขา​มา ก็​กลับ​เข้า​อาศรม​และ​ปิด​เขต​อาคม​ทันที​

โอว​หยาง​ซิว​เห็น​เช่นนี้​ก็​โกรธจัด​ “เฟิ่งจิ่ว!​ เจ้าออกมา​!”

เขา​ไม่เคย​พบ​เคย​เจอ​มาก่อน​ ท้า​ประลอง​กับ​ใครคนหนึ่ง​แต่​นึกไม่ถึง​ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​จะซ่อนตัว​ไม่ยอม​สู้ ทั้ง​ยัง​สั่งอสูร​สัตว์เลี้ยง​มารับคำ​ท้า​ หนำซ้ำ​อสูร​สัตว์เลี้ยง​ก็​ไม่ใช่ระดับ​ธรรมดา​ แต่​เป็น​ระดับ​อสูร​ศักดิ์สิทธิ์​ มีกำลัง​ต่อสู้​เทียบเท่า​ผู้ฝึก​ตน​ระดับ​หลอม​แก่น​พลัง​ ระดับ​สร้าง​รากฐาน​ขั้น​กลาง​เช่น​เขา​จะสู้ได้​อย่างไร​!

เหล่า​ไป๋​ที่​กำลัง​เดิน​ลอยชาย​ถูก​ผ้า​มัด​ปาก​ไว้​ เฟิ่งจิ่ว​ผูก​ไว้​โดยเฉพาะ​เพื่อ​กัน​ไม่ให้​มัน​พูด​ ยาม​นี้​มัน​เห็น​โอว​หยาง​ซิว​มีสภาพ​น่าอับอาย​หลังจาก​ต่อสู้​กับ​เสี่ยว​เฮย​ ปาก​ก็​ส่งเสียง​งึมงำฟังไม่ชัด​

โอว​หยาง​ซิว​ฟังไม่เข้าใจ​ หาก​ฟังเข้าใจ​คง​รู้​ว่า​มัน​กำลัง​พูดว่า​ ‘แม้แต่​เสี่ยว​เฮย​ยัง​สู้ไม่ได้​ยัง​อยาก​จะประมือ​กับ​นาย​ท่าน​? หาเรื่อง​ใส่ตัว​แท้ๆ​’

สุดท้าย​ ภายใต้​การ​ขับไล่ไสส่ง​ของ​เสี่ยว​เฮย​ โอว​หยาง​ซิว​ก็​จากไป​อย่าง​ขุ่นเคือง​

ครั้งแรก​ที่​พบ​เฟิ่งจิ่ว​ เขา​แค่​อยาก​เห็น​เสียหน่อย​ว่า​เด็กหนุ่ม​คน​นี้​เป็น​คน​เช่นไร​กัน​แน่​ แต่​หลังจาก​เห็น​เด็กหนุ่ม​ เขา​ก็​เกิด​ใจร้อน​อยาก​ประลอง​กับ​เฟิ่งจิ่ว​

รอ​บน​ลาน​ประลอง​ตั้ง​ครึ่ง​วัน​กว่า​ยัง​ไม่เห็น​ตัว​คน​ เขา​มาดัก​เจอ​หน้า​อาศรม​ ไหน​เลย​จะรู้​ว่า​สุดท้าย​อีก​ฝ่าย​จะให้​หมี​ดำ​ตัว​ใหญ่​มาไล่กวด​เขา​ นี่​ไม่เพียง​ทำลาย​ความตั้งใจ​ที่จะ​สู้กับ​เฟิ่งจิ่ว​ไม่ได้​ กลับ​ทำให้​ความตั้งใจ​ของ​เขา​ยิ่ง​มาก​ล้น​

วันนี้​ไม่มีโอกาส​ไม่เป็นไร​ เขา​ต้องหา​โอกาส​ประลอง​กับ​เฟิ่งจิ่ว​ให้ได้​!

ท้องฟ้า​ค่อยๆ​ มืด​ลง​ ทว่า​ยาม​นี้​ มีร่าง​หนึ่ง​มาถึงประตู​ด้าน​ข้าง​สำนัก​พลัง​วิญญาณ​ของ​สำนักศึกษา​ภายใต้​การ​คุ้มกัน​ของ​คน​กลุ่ม​หนึ่ง​…

………………………………………………….

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า