เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า นิยาย บท 735
ตอนที่ 735 ใครจะยอมไปช่วยกับข้า?
ฝืนสู้ตอบทั้งที่พลังเหลื่อมล้ำเป็นการเดินหาความตายเสียเอง เฟิ่งจิ่วคงไม่ยอมสูญเสียชีวิตเพราะความหุนหันพลันแล่น
แม้ดูเหมือนหนีไปด้วยความตื่นตระหนก แต่ทิศทางที่หนีกลับเป็นป่าทึบทางตะวันออกเมือง ต่อให้สุดท้ายต้องต่อสู้อย่างไม่อาจเลี่ยง ก็หวังว่าจะลดการบาดเจ็บให้น้อยที่สุดได้ มิเช่นนั้นหากสู้กันที่นี่ ภายใต้แรงกดดันและจิตสังหารผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ แม้ชาวบ้านพวกนั้นหลบเข้าบ้านไปแล้วก็ยังคงต้องตายอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง
“หนี? หึ! เจ้าหนีไม่พ้นหรอก!”
หัวหน้าหนึ่งในสี่ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณแค่นเสียงเย็น เสียงแค่นหนักๆ นั้นก่อตัวกลายเป็นกระแสลมที่เห็นได้ด้วยตาเปล่าจู่โจมไปทางเฟิ่งจิ่วที่หนีห่างราวกับระลอกคลื่น แรงกดดันระดับกำเนิดวิญญาณพลันกระจายออกมา และตรงเข้าบีบคั้นร่างข้างหน้านั้น
“ซู่! ฟิ้ว!”
เสียงกระแสลมรุนแรงด้านหลังส่งเสียงหวีดหวิวโจมตีมา เธอเร่งความเร็วให้ไวที่สุด พลันรู้สึกว่ากระแสลมจากผู้แข็งแกร่งด้านหลังกดลงมาหาเธอราวกับภูเขาใหญ่ ทันทีที่หันกลับไปมอง ก็เห็นแรงกดดันดุจลายน้ำนั้นโถมลงมาด้วยท่าทางดุดันโดยฉับพลัน ทันใดนั้นก็ดึงขนนกบินตรงเอวมาโยนขึ้นกลางอากาศแล้วเขย่งปลายเท้ากระโดดขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
“จะจับข้าหรือ? ต้องดูว่าพวกเจ้าไล่ตามข้าทันหรือไม่!”
เสียงเธอลอยไปกลางเวหาไกลออกไปทันที ทิ้งไว้เพียงเสียงสะท้อน เวลานั้นที่เธอกระโดดขึ้นขนนกบิน กระแสลมดุดันก็โจมตีลงบนพื้นอย่างแรง
“ตู้ม!”
เสียงระเบิดดังสนั่น ขณะที่ฝุ่นลอยฟุ้งแรงกดดันกับกระแสลมก็กวัดแกว่งออกไป แรงพุ่งชนมหาศาลทำให้พื้นเกิดหลุมขนาดใหญ่ เศษหินปลิวว่อน เหล่าชาวบ้านที่ซ่อนตัวภายในร้านค้าตกใจจนสีหน้าขาวซีด
สิบสองคนนั้นสะบัดแขนเสื้อปัดฝุ่นตรงหน้าออก เห็นร่างสีแดงนั้นที่หนีห่างไปรวดเร็ว จึงกระโดดขึ้นกระบี่บินไล่ตามไปติดๆ ทันที…
เห็นคนพวกนั้นจากไป พวกชาวบ้านที่ซ่อนตัวถึงจะพากันเดินออกมา เห็นหลุมขนาดใหญ่ที่ถูกระเบิดออกมาบนถนนใหญ่ แต่ละคนต่างกลืนน้ำลายอย่างเสียขวัญยิ่ง
การเคลื่อนไหวบนถนนใหญ่นี้เสียงดังมาก ข่าวก็แพร่ออกไปเร็วยิ่ง โดยเฉพาะที่นี่เป็นฝั่งตะวันออกเมือง คนตลาดมืดจึงได้รับข่าวตั้งแต่ช่วงแรกๆ
หลังหัวหน้าตลาดมืดได้รับข่าว อย่างแรกก็เรียกประชุมผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังขึ้นไปภายในตลาดมืด รวมถึงผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณสองท่าน เห็นทั้งแปดคนนั่งในโถงห้องประชุม สีหน้าหัวหน้ากงยิ่งหนักใจ
“ข้าเพิ่งได้รับข่าวว่ามีผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคน ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณอีกสี่คนต่อสู้กับเด็กหนุ่มชุดแดงคนหนึ่งบนถนนใหญ่ทางตะวันออก ตามที่ชาวบ้านอธิบาย เด็กหนุ่มชุดแดงคนนี้มีความเป็นไปได้ยิ่งที่จะเป็นภูตหมอผู้ถือครองป้ายประจำตลาดมืดระดับหนึ่งของตลาดมืดเรา พวกชาวบ้านบอกว่าพวกเขามุ่งไปยังป่าทึบทางตะวันออก ข้าวางแผนจะพาคนเข้าไปช่วยเหลือ ไม่ทราบว่ามีใครยินยอมร่วมทางไปกับข้าบ้าง?”
คนที่นั่งด้านล่างได้ยินคำพูดนี้ แต่ละคนต่างมีสีหน้าตกตะลึงและตกใจ ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคน ผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสี่คน? กำลังไล่ฆ่าภูตหมอ? จึงถามพวกเขาว่าใครจะยอมร่วมทางไปช่วยกับเขา?
นี่มัน…
ตลาดมืดสาขาย่อยของพวกเขามีแค่ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังหกคน ผู้อาวุโสระดับกำเนิดวิญญาณที่นั่งบัญชาการอีกสองคนรวมมีแปดคน ต่อให้รวมหัวหน้ายังไม่ถึงสิบ แล้วจะไปสู้ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคน กับผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณสี่คนนั้นได้อย่างไร?
ยิ่งไปกว่านั้นบอกแค่ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกำเนิดวิญญาณ กลับไม่รู้ว่าเป็นผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณขั้นใด เข้าไปอย่างปุบปับเช่นนี้ หากช่วยคนไม่สำเร็จกลับถูกฆ่าเอง เช่นนั้น…
นึกถึงตรงนี้ ทุกคนเบื้องล่างต่างลังเลขึ้นมา
“ท่านหัวหน้า ข้อมูลผิดพลาดหรือเปล่า? ไม่ได้ยินว่าภูตหมอมายังเมืองซิงอวิ๋นเลย! พวกเราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าเขาคือผู้ถือครองป้ายประจำตลาดมืดระดับหนึ่งแน่ๆ? ควรจะค่อยเป็นค่อยไป หลังสืบข่าวคราวค่อยตัดสินใจดีหรือไม่?”
………………………………………………….
ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณหนึ่งในนั้นกวาดมองไปทางป่าทึบที่เงียบเชียบไร้ผู้คน จากนั้นค่อยหลับตาลง ปล่อยดวงจิตออกตามหากลิ่นอายของเฟิ่งจิ่ว ผ่านไปสักพักเขาถึงลืมตา แววตาเคร่งขรึมเล็กน้อย
“เป็นอย่างไร?” คนข้างๆ เอ่ยถาม
“ไม่มีกลิ่นอายสักนิด” ผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณคนนั้นกล่าว เสียงเขานิ่งๆ ไม่มีขึ้นมีลงหรือความรู้สึกราวกับศพที่แห้งเหี่ยว หนาวเย็นจนทำให้คนใจสั่น
“เช่นนั้นก็ตามหา! นางหนีไม่พ้นหรอก!” อีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เมื่อกล่าวจบก็พุ่งไปยังป่าไม้
คนอื่นอีกสามคนเห็นเช่นนี้ ก็แยกย้ายเดินไปอีกสามทิศทางนอกนั้น
เหนือใต้ออกตกสี่ทิศทางต่างมีผู้ฝึกตนระดับกำเนิดวิญญาณหนึ่งคนออกไปตามหา หนึ่งในนั้นแปดทิศทางย่อยภายในสี่ทิศทางนี้ ยังมีผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังแปดคนกำลังตามหา ค้นหาด้วยวิธีปิดล้อมที่หนาแน่นเช่นนี้ แม้เฟิ่งจิ่วจะซ่อนตัวอยู่มุมไหนในป่าแห่งนี้ เกรงว่าคงหลบการค้นหาของพวกเขาไม่ได้
เฟิ่งจิ่วไม่ได้คิดจะซ่อนไปตลอด หนึ่งคนสู้กับสิบสองผู้แข็งแกร่งเธอสู้ไม่ได้ แต่ถ้าพวกเขาแยกกัน เธอคนเดียวกลับโจมตีลอบสังหารได้
เฟิ่งจิ่วหนีมาถึงป่าทึบนี้ คิดว่าที่นี่จะเป็นที่ซ่อนให้เธอได้ ในเมื่อคนพวกนี้มาหา เช่นนี้ก็ต้องไม่ให้เหลือรอดสักคน มิเช่นนั้นภายหน้าคงมีปัญหาไม่หยุดหย่อนเป็นแน่
ขณะหยิบกริชหงส์เล่มนั้นที่เซวียนหยวนโม่เจ๋อมอบให้มาถือไว้ เธอที่อาศัยที่กำบังซ่อนตัวบนต้นไม้ตามหาเป้าหมายราวกับเสือแผ้ว เมื่อเห็นผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังกำลังมาตามหาทางนี้ก็เก็บกลิ่นอาย ร่างกายเหมือนหลอมรวมไปกับธรรมชาติ
ผู้ฝึกตนระดับหลอมแก่นพลังคนนั้น พละกำลังเหนือกว่าขั้นสูงสุด ยามนี้ค่อยๆ เข้าใกล้บริเวณที่เฟิ่งจิ่วอยู่ แต่ยังไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายอันตรายแม้แต่น้อย และไม่รู้ว่ามีร่างสีแดงนั้นซ่อนบนต้นไม้
ทว่าเมื่อเขาผ่านใต้ต้นไม้นั้นไป ทันใดนั้นคนบนต้นไม้พลันกระโจนลงมา มือหนึ่งปิดปากเขา อีกมือก็ปาดกริชหงส์ที่แหลมคมไปตรงลำคอ…
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เซียนหมอหญิงยอดนักฆ่า
ไม่ลงต่อแล้วเหรอ🥲...
ยัยน้องของเรามีผู้มาตมหาอีกคนแล้ว ท่านยมมม ว่าที่ภรรยาจะมีคนแย่งละนะ สนุกมากกกกก ช่วยมาลงตอนต่อไปนะคะ รอคอยๆๆ 😍😍😍...
เอ็นดูท่านยม จะสมหวังไหมเนี่ย 5555...
ถ้าคนต้องการฆ่าแม่ทัพใหญ่คือไอ่ผู้ครองแคว้นนะ มันก็เนรคุณเกิ้นนน...
ท่นเจ่าตำกนักพนายามหายไปไหยน๊อออิ ยัยหนูมีเรื่องแล่วว ใดใดคือทุกคนรู้ชื่อน้องหมด ยกเว้นเจ้าตำหนักขี่งอน 5555...
หมายปแงนางถามท่านอสหรือยังจ๊ะ 😁...
อิ่งอี 55555...
เรื่องนี้สนุกมาก อยากให้อัพเดตตอนทุกวันเลยค่ะ...
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ สนุก น่าติดตามมากเลยค่าาาา...