เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 156

ตอนที่ 156 คุณนี่มันร้ายนัก1

การต่อสู้รบเร้ากันไปมาเมื่อครู่ ทำให้กู้ฮอนหมดแรงตั้งแต่เริ่มแล้ว เมื่อหล่อนคิดจะขัดขืน แต่กลับถูกเขายกมือขึ้นมาจับไว้ การกระทำของเขาดุเดือดป่าเถื่อนราวกับสัตว์ป่าที่ออกล่าเหยื่อ กลืนกินหล่อนเข้าไปอย่างรวดเร็ว!

“ไอ้สารเลว! ปล่อยมือออกไปเดี๋ยวนี้!”

“ฝันไปเถอะ”

“ผู้ชายเฮงซวย! เอาปากมันแผลบออกไปนะ!”

“ว่าไปเถอะ ยิ่งด่ายิ่งเร้าใจ!”

“เอ๊ะ”

ท้ายสุด หล่อนก็ถูกเขากระทำอย่างไร้แรงขัดขืน เขาคร่อมลงบนตัวหล่อนทำตามใจอย่างมีความสุข...

หล่อนเงียบไปครู่หนึ่ง เขาทำตามใจต่อไป จู่ๆหล่อนก็คิดถึงคำพูดที่หยางหยางบอกวิธีปราบพ่อขึ้นมาได้

“เดี๋ยวก่อน เป่หมิงโม่”

“มีอะไรอีก? ยังจะใช้ไม้ไหนกับผมอีก?” เขาถามด้วยความเหลือทน น้ำเสียงติดขัด มือของเขายังคงไม่หยุดลูบไล้บนตัวหล่อน

“ฉัน...ฉันยังไม่อาบน้ำ!!” หล่อนรีบพูดขึ้น

“….” เห็นผล เขาที่เคลื่อนไหวอยู่บนตัวหล่อนหยุดชะงักลงทันที จากนั้นก็ค่อยๆทำต่อ

“นี่! คุณไม่ได้ยินหรือไง? ฉัน ยัง ไม่ อาบ น้ำ คุณยังทำฉันลงอีกหรอ?”

“…..” เขาหยุดนิ่งอีกครั้ง ราวกับต่อมความสะอาดของเขาเริ่มทำงาน

หล่อนพยายามใส่ไฟแรงขึ้น “เป่หมิงโม่ คุณรักความสะอาดไม่ใช่เหรอ ฉันตัวเหม็นไปหมดเลย คุณไม่รังเกียจบ้างเลยเหรอ?”

“….” สายตาของเขาหยุดนิ่ง โกรธเป็นฟืนไฟ

คำพูดอันเยือกเย็นของหล่อน ค่อยๆจุดไฟอารมณ์โมโหของเขา

ได้ผลแล้ว หล่อนอดไม่ได้ที่จะพูดยั่วโมโหต่อ “อุ๊ย ถ้าคุณไม่รังเกียจ มานี่มา เราก็ทำต่อกันสิ”

พูดพลาง ยกแขนที่ชุ่มเหงื่อโอบไหล่ของเขา

ยิ้มด้วยความสะใจ!

เขาขมวดคิ้วลังเล

ความรักสะอาดกับความต้องการกำลังเกิดความขัดแย้งกัน....

สุดท้าย เข้ายอมลุกขึ้น สีหน้านิ่งขรึม มองลงมาที่หล่อน พูดสบถ

“กู้ฮอน คุณนี่มันร้ายนัก!”

เมื่อเขาลุกออกจากตัวหล่อนไป หล่อนจึงรู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที ราวกับยกภูเขาออกจากอก

โชคดีที่เขามีนิสัยรักสะอาด หล่อนจึงรอดมาได้

“ไปอาบน้ำ!” สายตาของเขามองจดจ้องมาที่หล่อน

“ฉันไม่ไป!” ถ้าอาบน้ำก็เท่ากับสูญเสียอาวุธป้องกันเขา หล่อนไม่ยอมแน่ “ฉันจะกลับบ้าน!”

เฉิงเฉิงยังอยู่ที่บ้าน หล่อนไม่สบายใจ

เขาขมวดคิ้วจนแทบจะผูกเป็นโบว์ จ้องหล่อนอย่างดุดัน “ทำไมคุณจะไม่รู้ ไม่ว่าคุณจะเป็นเลขาหรือของเล่นของผม หรือเป็นพี่เลี้ยงในตอนนี้ ต้องอยู่รับใช้ยี่สิบสี่ชั่วโมง”

*

กู้ฮอนออกมาจากเย่หยิงอีพิน

แต่กลับรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นรถของฉิงฮัวจอดรออยู่ด้านล่าง

หล่อนตกใจ แต่ก็ไม่ได้เกินความคาดหมายของหล่อน

ฉิงหัวเป็นลูกน้องที่ภักดีต่อเป่หมิงโม่ เขาไม่เพียงแต่เฝ้าเจ้านายถึงดึกดื่น แต่ยังสามารถอดหลับอดนอนทำงานโดยไม่บ่นสักคำ บางที นี่ก็คือการทำงานรับใช้เป่หมิงโม่แบบยี่สิบสี่ชั่วโมงที่เขาต้องการ!

เพียงแต่น่าเสียดาย หล่อนทำไม่ได้! และไม่ยอมทำแน่นอน!

“คุณกู้?” ฉิงฮัวทำสีหน้าตื่นตกใจ รีบเปิดประตูรถลงมา “นี่คุณกำลังจะไปไหนครับ? ให้ผมไปส่งคุณไหม?”

กู้ฮอนส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันโบกรถไปเองได้”

“แต่ว่า...” ฉิงฮัวลังเล มองไปที่ด้านหลังของกู้ฮอน ตกใจตะลึง

คิดไม่ถึงเลยว่าซูยิ่งหวั่นที่อยู่ข้างบนนานขนาดนั้น เพิ่งจะยอมลงมาตอนนี้

ผู้หญิงสองคนนี้ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้ เผชิญหน้าเจอกันพอดี

“คุณกู้ฮอน” ซูยิ่งหวั่นทักทายด้วยเสียงอ่อนหวาน

กู้ฮอนสะดุ้ง หันหลังกลับไป

สีหน้าของซูยิ่งหวั่นดูซีดเซียว หล่อนไม่เพียงแต่เป็นผู้ที่มีนิสัยเหมือนชื่อ เสียงของหล่อนยังไพเราะเหมือนชื่อเช่นกัน

เพียงแต่ หล่อนรู้สึกประหลาดใจ ที่เจอซูยิ่งหวั่นที่นี่