ตอนที่176คุยดีบนโต๊ะ ใต้โต๊ะตีกัน1
"ไอ้บ้า! ฉันจะเล่าให้หลานฟังไม่ได้หรือไง? เขายังไม่โตสักหน่อย!" ท่านปู่เป่หมิงจ้องยังลูกสาม ตัดบทของเขาไป
เป่หมิงยันทำอะไรไม่ได้นอกจากกลอกตาอีกครั้ง "ครับ ๆ ๆ เชิญพูดต่อไปเลย เดี๋ยวพอเฉิงเฉิงโตแล้ว ก็เล่าให้ลูกเฉิงเฉิงฟังอีก……"
ขณะที่นั่งกันอยู่นั้น ท่านปู่เป่หมิงก็เล่าประวัติอันโชกโชนของตัวเองเมื่อในอดีตต่อไปไม่หยุด…...
กู้ฮอนเคี้ยวเป๋าฮื้อเงียบ ๆ เป๋าฮื้อที่ลูกชายคีบให้หอมอร่อย แต่ว่าคนเฮงซวยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามนั้นยิ่งดูก็ยิ่งโมโห!
ยี่เฟิงดูเหมือนจะไม่ติดใจอะไรกับเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ จึงคีบอาหารให้กู้ฮอนต่อไป "ฮอน ดูเธอสิหลายปีมานี้ ผอมลงไปไม่น้อยเลย เกินเนื้อเข้าไปเสริมเยอะ ๆ"
สายตาที่ยี่เฟิงมองกู้ฮอนและคำพูดอันแฝงด้วยความอ่อนโยนและสนิทสนมในทุกท่วงท่านั้น ล้วนไม่ได้เสแสร้ง
กู้ฮอนรู้ดี ในใจยังมีคำถามมากมายอยากถามยี่เฟิง แต่รู้ยิ่งไปกว่านั้นว่าไม่ควรถามตอนนี้
"อื้อ เธอเองก็กินเยอะ ๆ นะ" ใช่ว่าเธอไม่ได้เห็นแววหม่นในดวงตา วันคืนที่ผ่านไปหลายปีมานี้เขาเองก็คงไม่มีความสุขนักใช่ไหม?
ภาพที่กู้ฮอนกับยี่เฟิงคีบอาหารให้กัน เมื่อมองจากสายตาคนนอกแล้ว ทั้งสองต่างรักใคร่กันอย่างอบอุ่น
ทว่าแววตาเยียบเย็นของเป่หมิงโม่ กลับมีดวงไฟคุกรุ่นขึ้นมา
เป่ยใต้เอ๋อแอบมองสถานการณ์อยู่เงียบ ๆ ยิ่งยี่เฟิงกระตือรือร้นต่อกู้ฮอนมากเท่าไหร่ มุมปากของเธอก็เผยรอยยิ้มลึกขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนั้น เธอจึงเป็นฝ่ายเริ่มคีบอาหารส่งให้เป่หมิงโม่อย่างรักใครบ้าง “โม่ เอ้า คุณก็กินบ้างสิ
โดยไม่คาดฝัน เป่หมิงโม่กลับนิ่งลงทันใด คนคลั่งความสะอาดอย่างเขา จ้องมองอาหารในชามข้าว ด้วยสีหน้าขุ่นเครียด
เป่ยใต้เอ๋อราวกับสัมผัสท่าทีเย็นชาจากเขา หดร่างลงเล็กน้อย ลนลานเปลี่ยนเรื่อง “ฮิ ๆ ยี่เฟิง พวกเธอตั้งใจจะแต่งงานกันเมื่อไหร่เหรอ?”
คำพูดนี้ที่ออกมาจากปากเป่ยใต้เอ๋อ ทำให้คนในครอบครัวเป่หมิงเลื่อนสายตากลับมายังยี่เฟิงอีกครั้งทันที
ทว่าเรื่องราวกลับไม่ได้เป็นไปอย่างที่เป่ยใต้เอ๋อหวัง--
เสียงแรกที่ดังขึ้นมาก่อนคือท่านปู่เป่หมิง “ยี่เฟิงอายุยังน้อย เรื่องแต่งงานยังเร็วเกินไป เป่ยใต้เอ๋อ เธอกับเจ้าสองต่างหาก พวกเธอไม่รีบแต่ฉันรีบนะ”
เป่หมิงเฟยหย่วนรีบร้อนเสริมคำ “ใช่แล้ว ฉันเองก็รู้สึกว่ายี่เฟิงอายุยังน้อย ตอนนี้จะมาพูดเรื่องแต่งงานยังเร็วเกินไป!”
ความจริงแล้ว เรื่องยี่เฟิงอายุน้อยหรือไม่ไม่ใช่ปัญหา แต่ว่ากู้ฮอนที่อยู่ข้างกายเขานั้นไม่ใช่ตัวเลือกที่อยู่ในใจของท่านปู่เป่หมิงและเป่หมิงเฟยหย่วนต่างหาก!
ล้อเล่นหรือเปล่า หญิงสาวที่เอามาเป็นของเดิมพัน ใครจะโง่พอไปจริงจังด้วย?
สีหน้าของยี่เฟิงหม่นลง
กู้ฮอนเองก็แอบถอนหายใจเงียบเชียบ
เห็นได้ชัดว่า เป่ยใต้เอ๋อผู้ไม่รู้สาเหตุนี้ ได้แต่ตกใจอยู่ภายใน คิดสงสัยว่าบางทีสถานะของกู้ฮอนคงต่ำต้อยเกินไป ท่านปู่เป่หมิงจึงไม่เห็นคุณค่าของเธอ
“หึ ๆ ดูท่านลุงเป่หมิงพูดสิคะ เรื่องแต่งงานของหนูกับโม่…...เรื่องนี้ให้ท่านกับพ่อของหนูเป็นคนจัดการสิ!” พอพูดถึงเป่หมิงโม่ ความขุ่นเคืองในใจของเป่ยใต้เอ๋อก็ค่อยคลายลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ