เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 189

ตอนที่ 189 จุดประสงค์ของแกคืออะไร2

ในครึ่งเดือนนี้ เป่หมิงโม่่เขาพักรักษาตัวอยู่ที่ห้องVIP หากเดินออกมาทางเดินด้านนอกนั้น ก็มีแต่ตะกร้าดอกไม้สดรวมทั้งผลหมากรากไม้วางเรียงรายไปทั่ว

ในครึ่งเดือนนี้ คนที่มาเยี่ยมเยียนท่านประธานเป่หมิงนั้น มีมาไม่หยุดหย่อน

ในครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ เป่ยใต้เอ๋อพยายามให้ความอบอุ่นกับเขาอย่างไม่เบื่อหน่าย พลางขอร้องว่าอย่างให้เขายกหล่อนไปให้เป่หมิงยี่เฟิงอีก

ในครึ่งเดือนนี้ ซูยิ่งหวั่นพยายามหลีกเลี่ยงในการเจอนักข่าว ในตอนที่หล่อนแอบมาเยี่ยมเยียนเขาที่โรงพยาบาลกลางดึกกลางดื่น

อีกอย่างในครึ่งเดือนนี้ ขนาดเจ้าชู้ตัวพ่อผู้ไม่ได้จิตใจดีนักอย่าง เป่หมิงยันยังมาหาเรื่องแซะเขาได้

เรื่องเดียวนอกจากนี้——

เขากลับไม่ได้เจอหน้าผู้หญิงที่เป็นคนก่อเหตุนั่น!

หรือว่า หลักการเรื่อง ‘ความรัก’ ที่ชูหยุนเฟิงพูดขึ้นมานั้น ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในก้นบึ้งหัวใจของเขามันเริ่มได้ผลแล้ว

เขาไม่คิดว่าตัวเองจะหลังรักผู้หญิงคนนั้น เพราะฉะนั้นในครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ เขาเลยไม่ได้ถามหาหล่อนเลย!

ทว่า แม่งเอ้ย ผู้หญิงคนนี้ราวกลับหายตัวไปได้ร้ายกาจกว่าเขาอีก!

ครึ่งเดือนมานี้ หล่อนไม่เคยโทรศัพท์หาเขาเลย สักครั้ง!

ความน่าเบื่อในแต่ละวัน มาเป็นระลอกจนโมโหขึ้นหัว

คุณชายโม่ จะบ้าอยู่แล้วเนี่ย!

ประสาทแดกจนได้...

ความจริงแล้ว ช่วงที่เป่หมิงโม่่รักษาอาการเจ็บขาที่โรงพยาบาลครึ่งเดือนนั้น

ชีวิตของกู้ฮอนก็พลิกผันไปอย่างฟ้ากับเหว

ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นมานี้ มันเริ่มมาจากวันหนึ่งในร้านกาแฟ——

“คุณกู้น่าจะรู้ดี วันนี้ที่ฉันนัดคุณมาก็เพราะเรื่องอะไรใช่ไหม?” เจียงฮุ่ยซินใส่ชุดแบรนด์ดัง ผ้าไหมสีเขียวเข้ม หรูหรา ท่าทางโอ่อ่าสง่างาม หล่อนนั่งอยู่ตรงหน้าของกู้ฮอน พลางหยิบแก้วกาแฟขึ้นมาจิบอย่างละเมียดละไม

ด้านข้างเจียงฮุ่ยซินนั้น ยังมีหญิงสาวใส่ชุดกระโปรงสีดำทั้งชุดนั่งอยู่ข้างๆกัน

ยามเมื่อกู้ฮอนเห็นผู้หญิงคนนี้นั้น ถึงกลับตกใจจนตัวสั่นเทา!

หล่อนไม่คิดเลยว่า ระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมานั้นจะเกิดเหตุการณ์ ที่เจอผู้หญิงที่ใส่ชุดสีดำคนนี้อีกครั้ง——หลิวชุ่ย

หล่อนไม่ได้แปลกใจเลย ที่วันนี้ก็มาถึง เพราะว่าหล่อนเป็นแม่แท้ๆของเด็ก ๆ พวกนั้น แค่ไม่คิดว่าเรื่องในวันนี้จะมาเร็วกว่าที่คิด... เร็วที่ว่า หล่อนยังไม่ได้กอดเฉิงเฉิงให้หนำใจ ยังไม่ได้พูดคุยกับเฉิงได้สักเท่าไหร่ แถมยังไม่ได้พาเฉิงเฉิงไปสวนสนุกเลยด้วยซ้ำ.....

“แล้วเธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเจ้าโม่ กับเฉิงเฉิงตอนไหนกัน?” ถึงแม้ว่าเจียงฮุ่ยซิน จะเป็นคนที่จิตใจอ่อนโยนก็ตามแต่ ในยามนี้นั้นสายตาเธอกลับแรงกล้าจนปรากฏกองเพลิงอยู่ในดวงตา กู้ฮอนไม่ทางแสดงออกตบตาหล่อนได้เลย

ในยามนั้นเอง การซักไซ้ถามกู้ฮอนจนหนาวหล่อนซีดเผือดนั้น หล่อนจะกล้าพูดได้ยังไง ว่าสาเหตุก็มาการมีหยางหยางอยู่ด้วย เพราะฉะนั้นหล่อนเลยรู้ว่าเฉิงเฉิงก็เป็นลูกชายของตัวเองแล้ว เลยทราบถึงตัวตนที่แท้จริงของเป่หมิงโม่่....

หล่อนเม้มริมฝีปากไว้ พร้อมทั้งสูดลมหายใจเข้า เพื่อปกปิดอาการหวาดหวั่นในใจเอาไว้ พร้อมทั้งหัวเราะออกมา” คุณผู้หญิงเจียงคะ ความจริง หากวันนี้ไม่ใช่ผู้ช่วยหลินมาปรากฏตัวที่นี่ ฉันก็ไม่รู้จริง ๆว่าเป่หมิงโม่่คือคุณชายในตอนนั้นด้วยซ้ำ! พูดแบบนี้ก็หมายความว่าเฉิงเฉิง เป็นลูกชายแท้ๆของฉันใช่ไหม?”

“เหอๆ คุณกู้ ฉันกลับไปคิดเรื่องวันที่ยี่เฟิงพาเธอมากินข้าวที่บ้านตระกูลเป่หมิงในวันนั้น เธอเอาแต่จ้องมองดวงตาของเฉิงเฉิง”

สายตานั่น มันบ่งบอกว่าเป็นสายตาของมารดาที่มองดูลูกของตัวเอง ฉันก็เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ความเป็นแม่นั้น เธอไม่มีทางโกหกฉันได้หรอก

เจียงฮุ่ยซินยิ้มแย้มอย่างสง่างามแล้วพูดต่อไป “ฉันจะไม่ซักถามเธอว่าเธอรู้ได้อย่างไรอีกแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งลืมความรู้สึกดี ๆที่มีต่อผู้ชาย แต่ไม่สามารถที่จะลืมความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อลูกไปได้ เพราะว่าตัวเองเป็นคนคลอดมากับมือ! อีกอย่าง หากเธอต้องการรู้ตัวตนที่แท้จริงของเฉิงเฉิงนั่น ยิ่งเป็นเรื่องธรรมดามากเอาแค่เอาเส้นผมไปตรวจดีเอ็นเอก็ทำได้แล้ว ฉะนั้นฉันเลยไม่อยากพูดอ้อมๆ พูดมา จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอคืออะไรกันแน่?”

เห็นอย่างชัดเจนว่า เจียงฮุ่ยซิน คิดว่าหล่อนแอบขโมยเส้นผมของเฉิงเฉิงไปตรวจดีเอ็นเอ เลยรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเขา

กู้ฮอนกำหมัดแน่น แล้วทั้งยิ้มเกร็ง “คุณผู้หญิงเป่หมิงคะ คุณคิดว่าดิฉันมีจุดประสงค์อะไรหรือคะ?”

เจียงฮุ่ยซินยกคิ้วขึ้น จากนั้นก็หันไปมองหลิวชุ่ย

จนแล้วจนรอด หลิวชุ่ยก็หยิบเช็คขึ้นมาจากกระเป๋าหนึ่งใบแล้ว ยื่นวางตรงหน้ากู้ฮอน