เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 191

ตอนที่191ข้อตกลงที่ทำให้เสียใจไปตลอดชีวิต2

"ค่ะ คุณผู้หญิง"หลิวชุ่ยรีบหยิบเอกสารออกมาจากกระเป๋า ยื่นไปที่หน้ากู้ฮอน "ในนี้มีข้อมูลของคู่ครองที่จะให้คุณเลือก คุณวางใจได้ พวกเขาทุกคนผ่านการคัดสรรของฉันมาอย่างละเอียด รับรองว่าเหมาะสมกับคุณ"

ตอนที่รูปของบรรดาผู้ชายที่ซ้อนกันเป็นชั้นๆนั้นถูกยื่นมาตรงหน้ากู้ฮอน หล่อนก็อึ้งตาค้างไปเลย

"ดูท่าแล้วคุณนายเป่หมิงจะเตรียมการมาเป็นอย่างดี"

"เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้ว ฉันไม่ทำเรื่องที่เตรียมตัวไม่พร้อม"

กู้ฮอนได้แต่กวาดสายตามองรูปเหล่านั้นผ่านๆ เจียงฮุ่ยซินเป็นคนละเอียดรอบคอบ หล่อนไม่อยากจะคิดถ้าวันใดวันหนึ่งหล่อนรู้เรื่องการมีตัวตนของหยางหยาง จะทำเรื่องอะไรได้อีก

แต่ว่ามีเรื่องหนึ่ง ที่กู้ฮอนมั่นใจ นั่นก็คือเจียงฮุ่ยซินต้องเอาตัวหยางหยางกลับมาที่บ้านเป่หมิงแน่นอน

เพราะว่าเจียงฮุ่ยซินไม่มีทางยอมให้เลือดเนื้อเชื้อไขของเป่หมิงโม่ไประหกระเหเร่ร่อนข้างนอกแน่

มุมปากมีแต่ความขมขื่น หล่อนไม่อยากคิดว่าหล่อนต้องสูญเสียหยางหยางไปอีกจะเป็นอย่างไร

หล่อนควรจะตัดสินใจเลือกอะไรดี

สายตาวิบวับ กู้ฮอนสูดอากาศเย็นเข้าไป ก่อนจะฝืนยิ้มด้วยรอยยิ้มที่แย่ที่สุดให้กับเจียงฮุ่ยซิน"คุณนายเป่หมิงฉันขอเวลาตัดสินใจก่อน"

เจียงฮุ่ยซินพยักหน้าอย่างใจดี "ได้ แต่เธอต้องย้ายข้าวของออกจากที่อยู่ของโม่เดี๋ยวนี้ รับปากกับฉันว่าจะไม่พบเขากับลูกอีก"

กู้ฮอนกัดริมฝีปาก กำหมัดแน่นจนเล็บทิ่มแทงมือ

"แต่ตอนนี้คุณชายรองตระกูลเป่หมิงเข้าโรงพยาบาล เฉิงเฉิง…"

"เฉิงเฉิง ฉันจะไปรับมาที่บ้านเป่หมิงเอง"เจียงฮุ่ยซินตัดบทหล่อนอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ส่วนโม่นั้น ฉันจะเป็นคนพูดกับเขาเอง"

ร่างของกู้ฮอนสั่นสะท้าน ใบหน้าขาวซีด ลำคอตีบตันไปด้วยเสียงสะอื้น

หล่อนค้อนควักไปที่กระเป๋าเอกสารที่ทำจากหนังวัวซึ่งวางอยู่บนโต๊ะ คิดไม่ถึงว่าตอนนั้นที่ทำข้อตกลงนี้จะทำลายความรักของหล่อน ถึงปัจจุบันก็ยังมาทำลายความหวังที่เหลืออยู่ของหล่อน

ทิ่มแทงหัวใจ จนเลือดไหลท่วม

"ได้ฉันจะรีบไปเก็บข้าวของ"หล่อนลุกขึ้นยืน "ขอโทษนะคะ รบกวนด้วยนะคะคุณนายเป่หมิง"

กลัวว่าตัวเองจะทนไม่ไหวปล่อยโฮร้องไห้ออกมา หล่อนจึงรีบหมุนตัวออกจากร้านกาแฟไป

หลิวชุ่ยมองกู้ฮอนที่แผ่นหลังสั่นไหว แล้วถามเจียงฮุ่ยซินที่อยู่ข้างๆว่า "คุณนาย ทางคุณชายรองนั้น ฉันควรจะบอกว่าอย่างไรดีคะ"

เจียงฮุ่ยซินทอดถอนใจออกมา มือลูบผมที่อยู่ข้างใบหู"หลิวชุ่ย เธอว่านี่มันเป็นกรรมที่ถูกกำหนดมาแล้วหรือเปล่า ถ้าห้าปีก่อนนั้นฉันใส่ใจอีกนิด ก็คงจะจำได้ว่าผู้หญิงที่อุ้มบุญคือกู้ฮอน มิฉะนั้น ฉันก็คงตัดความสัมพันธ์พวกเขาได้แต่แรก ไม่ทำให้พวกเขายิ่งถลำลึกมากไปกว่านี้

"ค่ะ คุณนาย"

เย่หยิงอีพิน

ในโซฟาหนังแท้ตัวใหญ่ มีผู้ใหญ่หนึ่งเด็กสองคนนั่งอยู่

บรรยากาศค่อนข้างเงียบเหงา

แม่ลูกสามคนต่างไม่ส่งเสียงอะไร แต่มีความเศร้าโศกบางเบาลอยอยู่ในอากาศกู้ฮอนตาแดงก่ำ

หยางหยางที่เคยเอะอะเสียงดังตลอด ครั้งนี้ก็เงียบเฉย เอาฝ่ามือมาแนบแก้มแล้วมองไปที่แม่

เฉิงเฉิงก็คงเงียบเฉยเหมือนเช่นเดิม เงียบจนทำให้คนลืมไปแล้วว่าเขายังมีลมหายใจอยู่ ความเศร้าหมองไม่เคยเลือนหายไปจากนัยน์ตาของเขา เพียงแค่ว่าตอนนี้เพิ่มความเข้มข้นขึ้นมาอีก "เฉิงเฉิง หยางหยาง คุณย่าของพวกหนูรู้แล้วว่าแม่เป็นแม่ของพวกหนู แต่ยังไม่รู้ถึงการมีตัวตนของหยางหยาง"กู้ฮอนถอนหายใจ เสียงแหบพร่า ปลายนิ้วเย็นเยียบ"เขาให้แม่จากหนูคุณพ่อกับเฉิงเฉิง"

"ดังนั้นพวกคุณจะจากไปอีกแล้ว ใช่มั้ย" เสียงนุ่มของเฉิงเฉิงสั่นเล็กน้อย

หยางหยางมีท่าทีโกรธเคือง "ทำไมคุณย่าต้องทำแบบนี้ ทำไมต้องพรากเราจากกัน แม่ผมไม่เอา ผมจะไปบอกพ่อที่น่ารำคาญ

"อย่า"กู้ฮอนใจแข็งดึงมือเล็กของหยางหยางไว้ "หยางหยางเป็นเด็กดีนะครับ แม่รู้ว่าหนูก็ทนไม่ได้ แน่ตอนนั้นแม่สัญญากับบ้านเป่หมิงไว้ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับลูก พ่อของลูกและเฉิงเฉิงตลอดไป ถ้าหยางหยางไป พวกเขาต้องมาเอาหนูไปจากแม่แน่ๆ"

"ผมเกลียดแบบนี้ แม่ ผมเกลียดคุณย่า ผมเกลียดพวกเขา"หยางหยางโกรธจนมือไม้สั่น