เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 208

ตอนที่208 เจ็บปวดรวดร้าวอย่างหาที่สุดมิได้1

หยูฟืน (......แต่ว่า ถ้าตอนนั้นไม่ได้กู้ฮอนช่วยไว้ ฉันคงป่วยตายไปแล้ว......ต้องมาโกหกเธอแบบนี้ ฉันทำไม่ค่อยลง......)

กู้เซิงเทียน (ก็กู้ฮอนเธอเต็มใจเอง! อีกอย่างเธอก็ไม่ใช้ลูกแท้ๆของคุณสักหน่อย ในเมื่อ5ปีที่แล้วเธอยอมช่วยคุณมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะช่วยอีกครั้งจะเป็นไรไป คุณอย่าพูดให้มากความเลย เธอใกล้ถึงแล้ว!)

หยูฟืน (เซิงเทียน......ฉัน......)

กู้เซิงเทียน (ฟืน ผมรับปากคุณ! ขอแค่ผมได้โครงการ‘หยิง’มาครอง ผมจะรีบหย่ากับหย่วนซู่ผิง แล้วจัดงานแต่งงานของเราอย่างสมเกียรติเลย!

หยูฟืน (......งั้น......เซิงเทียน คุณต้องทำตามที่พูดนะ ครั้งนี้ฉันก็จะยอมช่วยคุณอีกครั้ง!)

......

หลังจากประโยคนี้ กู้ฮอนก็เหมือนไม่ได้ยินอะไรอีกเลย

เหมือนมันตีกันอีนุงตุงนังอยู่ในหัวเธอ เธอรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกราวกับมีคนบีบคอเธอไว้......

ในหัวผุดภาพเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่แม่ของเธอโดนมัดไว้บนไม้กางเขน ร่างกายอาบไปด้วยเลือดสีแดงสด หายใจโรยรินเหมือนคนใกล้สิ้นใจ......

ข้างหูได้เพียงเสียงเฆี่ยนตีบนร่างกายของแม่ด้วยแส้นั้น แม่ตะโกนเต็มปากเต็มคำว่า ‘ฮอนฮอน......ถือว่าแม่ทำผิดต่อลูกละกันนะ......ลูกช่วยพ่อของลูกเถอะ......ถือว่าช่วยแม่ก็ได้ ได้ไหม......’

ที่แท้ ทั้งหมดนี้ เป็นแค่ละครฉากหนึ่งของพวกเขาเหรอ!!

เธอกลับเชื่ออย่างง่ายดาย คืนนั้น ถึงกับต้องแพ้การเดิมพันกับเป่หมิงโม่!!

ทันใดนั้น ความรู้สึกสะอิดสะเอียนชวนคลื่นไส้ ไหลย้อนขึ้นจากกระเพาะของเธอ......

“ได้ยินชัดหรือยัง! คลิปเสียงนี้ฉันไม่ได้ปลอมมันขึ้นมาเองหรอกนะ! ฮ่าๆๆ ......คนที่เธอเรียกว่าแม่มายี่สิบกว่าปี กลับไม่ใช่แม่แท้ๆ ของตัวเอง! รู้สึกเสียใจไหม? กู้ฮอน ฉันจะบอกอะไรให้นะ หยูฟืนก็แค่หลอกใช่เธอ ตั้งแต่เล็กจนโตมันคือการหลอกใช้เธอ! ฮ่าๆๆ ......”

อยู่ๆหย่วนซู่ผิงหัวเราะดังลั่นขึ้นมา ในเสียงหัวเราะนั้นกลับทำให้คนที่ได้ยิน รู้สึกหวาดผวาและเศร้าโศกในเวลาเดียวกัน

กู้ฮอนหน้านิ่งราวต้นไม้แห้งที่ตายด้าน

เม้มปากแน่นด้วยความโกรธ ร่างบางสั่นเทาเหมือนเจ้าเข้า เกร็งไปทั้งแผงคอ โดยไม่ปริปากพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

หย่วนซู่ผิงกัดฟันด้วยความเคียดแค้น พร้อมพูดต่อว่า “ที่จริงแล้ว หลังจากที่ฟังคลิปเสียงนี้จบฉันถึงได้รู้ว่า แท้จริงแล้วเธอไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลกู้! ตอนนั้น หยูฟืนอุ้มเธอมาขอร้องอ้อนวอนต่อหน้าฉัน ร้องไห้โวยวายบอกว่าเธอก็เป็นลูกหลานของตระกูลกู้ บอกว่าเธอเป็นเพียงเด็กน้อย ที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย! และด้วยความเมตตาของฉัน เลยรับเลี้ยงเธอสองแม่ลูกเอาไว้ ที่แท้ฉันก็เลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้ไว้ นี่เองฮ่าๆๆๆ ......”

“ฮ่าๆๆ......แต่ฉันกลับพลาดท่าเสียทีให้กับหยูฟืน! ฉันโดนหลอกมา20ปี! ฉันคิดว่าเธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ขี้ขลาดตาขาว อ่อนแอไร้พิษสง ไม่น่ามีอะไรต้องกังวล คิดไม่ถึงเลยว่าต่อสู้มา20ปี กลับพลาดท่าโดนนางชั้นต่ำนั่น จัดการอย่างเงียบเชียบ......กู้ฮอน! เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอคนเดียว! เธอต่างหากที่เป็นคนที่โง่ที่สุด! เธอช่วยทำให้บริษัทกู้ซื่อได้โครงการ’ หยิง’ มาดูแลแล้วยังไง? ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นลูกหลานของตระกูลกู้ ......”

กู้ฮอนยืนนิ่งราวกับหุ่นเชิดไร้ชีวิต ยืนแข็งเหมือนร่างไร้วิญญาณ

เธอไม่รู้แม้กระทั่งว่า หย่วนซู่ผิงจากไปตอนไหน

ในหัวมีเพียงภาพความทรงจำต่างๆ ระหว่างเธอกับหยูฟืนตลอด20กว่าปีมานี้ ผุดขึ้นเป็นฉากๆ ราวกับภาพยนตร์ที่กำลังฉายอยู่......