เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 253

ตอนที่253 หนีตามกันไป

“ขอโทษนะ…..ยี่เฟิง…..” พูดเบาๆ ถอนหายใจ นอกจากขอโทษแล้ว เธอรู้ว่าเวลานี้พูดอะไรไปก็เปล่าประโยชน์

“เหอะๆ” ยี่เฟิงหัวเราอย่างไร้เรี่ยวแรง กระทั่งดวงตามีน้ำตาเล็ด กลับทำได้แค่ส่ายหัวเบาๆ “คนที่ต้องพูดขอโทษควรเป็นน้ารอง ไม่ใช่เหรอ? ไม่อย่างนั้น คุณจะพาหยางหยางหนีไปทำไมฮอน?”

เธอน้ำตาไหลพราก

ในที่สุดเครื่องบินก็ขึ้นบินแล้ว

ระหว่างการเดินทางไปออสเตรเลีย จะเป็นยังไงกันแน่นะ?

เธอไม่รู้ ยี่เฟิงก็ไม่รู้ เพราะไม่มีใครที่สามารถหยั่งรู้อนาคตได้

ข่าวฉาวหลานคนโตตระกูลเป่หมิงหลบหนีการแต่งงาน อีกไม่นานคงสะเทือนไปทั่วเมือง A

นายกเทศมนตรีเป่ยก็ราวกับโดนตระกูลเป่หมิงตบหน้าไปอย่างหนักๆ ทีหนึ่ง ซึ่งจะเป็นข้าราชการท่านผู้ใหญ่ที่น่าอับอายที่สุดในทันที

ครั้งนี้ ความสัมพันธ์ตระกูลเป่หมิงและตระกูลเป่ยคงต้องผูกพยาบาทแน่แท้

“บัดซบ ยังตามตัวยี่เฟิงมาให้ฉันไม่ได้อีกเหรอ?” ชุดสูทที่ท่านปู่เป่หมิงใส่อย่างเรียบหรู หลังจากได้ยินว่ายี่เฟิงหลบหนีการแต่งงาน เนกไทกลับบิดเบี้ยวไปแล้ว “ชายรองล่ะ? รีบเรียกชายรองกลับมาดับเพลิงที”

แต่ทว่า ไม่ว่าท่านปู่เป่หมิงจะตะคอกอย่างไร คำตอบที่คนใช้ให้มาก็ยังคงเป็น หายี่เฟิงไม่เจอ ติดต่อคุณชายรองไม่ได้

ดังนั้น พิธีแต่งงานที่เป็นที่จับตามองครั้งนี้ กลับกลายเป็นละครตลกในชั่วพริบตาเดียว

“ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่องเลยสักคน”

ในขณะที่เสียงตะคอกของท่านปู่เป่หมิงอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียงก็แหบแห้ง ตระกูลเป่หมิงล้วนวุ่นวายไปหมด

*

ราตรีเยื้องกรายมาถึง

เมือง A ปานซาน

ฉิงฮัวขับรถอย่างรวดเร็วบนทางด่วนปานซาน

ระหว่างทาง เขาโทรหาเป่หมิงโม่อย่างไม่หยุดหย่อน กลับได้รับแค่บริการรับฝากข้อความเสียง วันนี้เจ้านายอยู่ในสถานะปิดเครื่องทั้งวัน

คุณชายยี่เฟิงหลบหนีการแต่งงาน ฉิงฮัวตามหายี่เฟิงมาครึ่งค่อนวัน ไม่น่าเชื่อว่า…..

ฉิงฮัวนั่งอยู่บนรถดูแฟ้มบันทึกที่ยังไม่ได้เปิดอย่างสงบ นั่นคือนักสืบส่วนตัวที่เขาส่งไปสหรัฐอเมริกา และเพิ่งส่งข้อมูลเกี่ยวกับคุณกู้ตลอด 5 ปีที่อยู่สหรัฐอเมริกากลับมา

ในที่สุดรถก็ไปจอดที่บ้านสุดหรูหลังหนึ่งหน้าปานซาน

ฉิงฮัวระงับความโกรธ ราวกับไม่ได้ลังเลอะไร ถือแฟ้มบันทึกวิ่งหรือเข้าไปในบ้าน

พร้อมทั้งตะโกน “เจ้านาย เจ้านาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”

*

ภายในบ้าน เป่หมิงโม่สวมหมวกนิรภัย ชุดสูทราคาแพงถูกล้อมรอบไปด้วยผ้ากันเปื้อน มือหนึ่งถือถังสี อีกมือหนึ่งถือแปรงทาสีที่ยังไม่แห้งสนิท กำลังวาดลวดลายที่มีชีวิตชีวาลงไปบนฝาผนังสีขาว ราวกับจิตรกรผู้มีฝีมือ

ฉิงฮัวก็วิ่งเข้ามาอย่างฉับพลันเช่นนี้แล้ว

“เจ้านาย เกิดเรื่องแล้วครับ”

เป่หมิงโม่ยักคิ้ว แต่มือกลับวาดต่อ การที่ฉิงฮัวพุ่งเข้ามาไม่ได้ทำให้เขาหยุดวาดเลย แค่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอันบางเบา “เรื่องอะไร?”

ฉิงฮัวมองเห็นคราบสีบนตัวของเจ้านาย อดไม่ได้ที่จะตกใจ

เจ้านายผู้มีนิสัยรักสะอาดมาโดยตลอด ตอนนี้กลับไม่รังเกียจสีที่อยู่บนตัวเลย

“เจ้านาย คุณชายยี่เฟิงหนีการแต่งงานไปแล้ว จึงทำให้งานมงคลสมรสในวันนี้ถูกยกเลิกไปแล้วครับ ท่านปู่เป่หมิงโมโหจนความดันขึ้นสูง นายกเทศมนตรีเมือง A ขู่ไว้ว่าจะเอาเรื่องพวกเราตระกูลเป่หมิงให้ถึงที่สุด”

เป่หมิงโม่วางมือไปสักพัก เช็ดรอยที่อยู่ระหว่างคิ้วออก และพูดหยอกๆ ว่า “เป่หมิงยี่เฟิงสมกับเป็นพี่ใหญ่ตระกูลเป่หมิงจริงๆ กวามกล้าหาญมีมากกว่าพ่อของเขาอีก”

พูดจบ เขาก็ถือแปลงที่อยู่ในมือบรรเลงวาดต่อไป

ฉิงฮัวมองไปที่ผนัง ถึงกับตกใจไปตามๆ กัน

“เจ้านาย ถึงแม้ว่าวันนี้เจ้านายจะกำชับผมว่าไม่ให้มารบกวน แต่คุณท่านพูดถึงเจ้านายทั้งวันแล้ว หวังว่าเจ้านายจะกลับไปจัดการสถานการณ์นะครับ”

“เท้าอยู่บนตัวของฝ่ายเจ้าบ่าว ถึงฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ คิดหาทุกวิถีทางเพื่อจะหนี ฉันก็ห้ามไม่ได้หรอกนะ”

เป่หมิงโม่เย็นชาใส่ แต่ที่เป่หมิงยี่เฟิงหลบหนีการแต่งงานก็สามารถบ่งบอกได้เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือเจ้านี่รักกู้ฮอนจริงๆ มิฉะนั้น เรื่องการอกตัญญูต่อตระกูลแบบนี้ คงไม่มีใครที่กล้าทำหรอกนะ

“แต่คุณท่านบอกว่า ที่คุณชายยี่เฟิงแต่งงานก็เพราะเจ้านายบังคับนะครับ ดังนั้นก็ควรจะเป็นเจ้านายที่ต้องไปจัดการเรื่องนี้” ฉิงฮัวพูดคำพูดที่คุณท่านพูดไว้กับเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่กลับไม่เห็นเป็นแบบนั้น จับแปรงทาสีวาดลงบนผนังเหมือนเดิม

ถามไปอย่างเนือยๆ ว่า “งั้นเป่หมิงยี่เฟิงล่ะ? หาเจอหรือยัง?”

ฉิงฮัวพยักหน้า ขณะเดียวกันก็ส่ายหัว ราวกับลังเล สีหน้าซีดนิดหน่อย

พอมองดูรูปภาพอันโอฬารรูปนั้นที่อยู่บนผนัง ฉิงฮัวก็ไม่กล้าออกเสียงเลย

เป่หมิงโม่ไม่มองฉิงฮัวเลย และไม่ใส่ใจคำตอบของฉิงฮัวด้วย แต่กลับใส่ใจกับการลงมือใช้แปรงวาดรูปบนผนังต่อไป

ยากที่จะเชื่อในบ้านอันหรูหราแห่งนี้ บนกำแพงอันขาวสะอาดนี้ เป่หมิงโม่ใช้สองมือและความสามารถที่มีชื่อเสียงในยุโรป บรรจงวาดภาพฝั่งทะลทองคำบาร์เซโลนาประเทศสเปน

ท้องฟ้าสีคราม เมฆปุยสีขาว แสงอาทิตย์สีแดง ทะเลสีน้ำเงิน หาดทรายสีทอง และยังมีผู้คนนอนอาบแดดอยู่บนชายหาด สาวๆ ใส่ชุดบิกินีวิ่งเล่น และผู้คนที่ว่ายน้ำเล่นอย่างสบายใจ

ซึ่งเป็นภาพเหตุการณ์ที่เขาและกู้ฮอนบนหาดทรายสีทองเมืองบาร์เซโลนา

เวลานี้ ภาพทิวทัศน์ชายหาดที่ถูกวาดด้วยสีน้ำมัน กลับวางอยู่บนผนังราวกับเหตุการณ์จริงในเวลานั้นเลย

ตึง!

ทันใดนั้น เสียงดังสะเทือนใจก็ดังขึ้น

กล่องสีน้ำมันที่อยู่ในมือเป่หมิงโม่ ก็หล่นลงมาบนผนังอย่างไม่มีลางสังหรณ์ใดๆ

สีทะลักออกมากระเด็นไปเต็มผนัง

แปดเปื้อนไปทั่วรูปภาพอย่างฉับพลัน

พังทลายแล้ว

เมื่อสักครู่ยังเป็นรูปอันโอฬารน่าทึ่งอยู่เลย กลับพังทลายไปอย่างเฉียบพลัน

นี่เป็นสิ่งที่เป่หมิงโม่ใช้เวลาไป 1 วันเต็มๆ ขาดการติดต่อไปจากโลกภายนอก 1 วันเต็มๆ แม้จะเป็นรูปที่ตั้งใจวาดออกมา ในเวลานี้กลับเป็นตัวเขาที่พังมันเอง

สายตาอันลึกลับของเขา ราวกับมีคลื่นทะเลโหมกระหน่ำขึ้นมาอย่างทันใด

“บังเอิญ? ทำไมเธออยู่ดีๆ ถึงอยากจากเมือง A ไป แล้วทำไมต้องนั่งเที่ยวบินเดียวกันกับเป่หมิงยี่เฟิงอย่างไร้สาเหตุด้วย? ทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องบังเอิญเหรอ? ใครจะเชื่อเหตุผลนี้?” เป่หมิงโม่กัดฟัน ทำลายหมวกนิรภัยที่อยู่บนศีรษะอย่างรุนแรง

ฉิงฮัวขมวดคิ้ว ไม่กล้าส่งเสียง หรือจะพูดว่าคุณชายยี่เฟิงหลบหนีการแต่งงาน จากนั้นคุณกู้และเขาก็ปรากฏตัวอยู่บนเที่ยวบินเดียวกัน พวกเขาเป็นรักแรกของกันและกันมาตั้งแต่แรก ยากที่คนจะเชื่อว่าเป็นแค่เรื่องบังเอิญ

เป่หมิงโม่ฉีกผ้ากันเปื้อนออกอย่างเยือกเย็น ทำรูปปากราวกับประชด “เหอะ กูแม่งโง่จริงๆ นึกว่าเธอตายใจไปแล้ว ที่แท้ก็ไม่”

ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะหนีตามเป่หมิงยี่เฟิงไป

หนีตามกันไป!!

คำพูดรุนแรงเช่นนี้ ถูกประทับอยู่บนตัวของกู้ฮอนกับยี่เฟิง

“เจ้านาย…..” ฉิงฮัวนึกถึงแฟ้มประวัติที่อยู่ในมือ “นี่คือข้อมูลที่เพิ่งส่งมาจากสหรัฐอเมริกาวันนี้ เกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคุณกู้ใน 5 ปีมานี้ครับ”

ฉิงฮัวยังพูดไม่จบ ก็ได้ยิน 2 คำที่เป่หมิงโม่พูดออกมาซึ่งหนาวไปถึงกระดูก

“ฉีกทิ้ง!”

ฉิงฮัวตะลึง มือจับแฟ้มประวัติที่ยังไม่ได้เปิดไว้แน่น เจ้านายไม่ดูเลยแต่กลับให้เขาฉีกทิ้ง ประเด็นคือแฟ้มประวัติเล่มนี้แม้แต่ฉิงฮัวก็ยังไม่เคยดู

“เหี้ยเอ้ย ฉันบอกให้ฉีกไม่ได้ยินเหรอ”

“เจ้านาย ไม่ใช่เมื่อก่อนเจ้านายอยากรู้เกิดอะไรขึ้นกับคุณกู้ใน 5 ปีมานี้ที่สหรัฐอเมริกาเหรอครับ”

“ฉิงฮัว!”

ไม่รอฉิงฮัวพูดจบ เป่หมิงโม่ก็ตะคอกอย่างโมโห และฉีกแฟ้มประวัติที่อยู่ในมือของฉิงฮัวทันที

เสียงฉีก แขวก แขวก