เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 254

ตอนที่254 ชีวิตบนออสเตรเลียที่ลับๆ ล่อๆ

จากนั้นก็ขยำเศษกระดาษ ทิ้งไว้บนสีน้ำมันเหล่านั้นที่ยังไม่แห้งสนิท

ทำลายจนสะอาดหมดจด

ฉิงฮัวตกใจ ดูแล้วเจ้านายคงโกรธจนเพี้ยนไปแล้ว

“แกคิดว่าฉันยังจะสนใจคนที่หักหลังฉันอีกเหรอ?” สายตาอันเยือกเย็นของเป่หมิงโม่ราวกับเย็นยะเยือกมานับพันปี คำต่อคำ “ไม่ว่าเธอจะผ่านประสบการณ์อะไรมา ฉิงฮัว จากนี้ไปฉันจะไม่สนใจอีกแล้ว”

ต่อให้สนใจจะมีผลอะไร?

เมื่อคืนเธอยังนอนอยู่ใต้ร่างเขา ราวกับมีแค่กันและกันยังไงยังงั้น

แต่แค่พลิกตัว ก็หนีตามผู้ชายอีกคนไป

เขาจะไม่โกรธได้ยังไง? จะไม่โมโหได้ยังไง? จะไม่เจ็บใจได้ยังไง?

เธอถามเขา สำหรับเขาเธอเป็นใคร เขาตอบแล้ว

เธอถามเขาต้องการอะไร เขาก็ตอบแล้ว

เธอถึงขั้นถามว่าเขารักเธอไหม เขาก็ตอบไปแล้ว

เธอยังไม่พอใจตรงไหนอีก?

เธอยังอยากให้เขาทำอะไร ถึงจะยอมอยู่ข้างกายเขาอย่างสงบ?

ตึง

ทันใดนั้น หมัดหนักๆ พุงไปที่ผนังทีหนึ่ง

ฉิงฮัวตะลึง “เจ้านาย…..”

เห็นแค่คราบเลือดที่เล็ดออกมาจากหมัดของเป่หมิงโม่ ไหลลงมาตามแนวผนัง แดงเปื้อนไปทั่วรูปบนผนัง

เปื้อนเรี่ยราดไปทั่วรวมกับสีน้ำมันเหล่านั้น

สยดสยอง

มุมหน้าแบ่งแยกอย่างชัดเจน ใบหน้าอันเย็นชาที่คุ้นเคย ขณะนี้ ราวกับว่าธารน้ำแข็งจะละลายและค่อยๆ แตกเป็นนิ้วๆ

ครู่ใหญ่ เขาก็วางมือ ยืนตรง ร่างอันแข็งแกร่งเต้มไปด้วยความเย็นยะเยือกมากกว่าเมื่อก่อน

ดวงตาบูดบึ้งของเขา ราวกับว่าเขาสูญเสียสีสันไป ทั้งว่างเปล่าและเยือกเย็น

นี่คือบ้านที่เขาตั้งใจซื้อให้เธอ

เพราะเธอไม่ชอบเย่หยิงอีพิน เธอไม่ชอบห้องสูทของโรงแรมแมนดาริน

ดังนั้น นี่จึงเป็นของขวัญที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ

เขาถึงกับตั้งชื่อให้กับบ้านหลังนี้ว่าเย่โม่ฮอนหวี

ที่น่าขำก็คือ เพราะเขาอยากชดใช้ให้เธอ จึงลงมือวาดรูปทิวทัศน์ด้วยสีน้ำมันลงบนผนังด้วยตัวเอง

จากนั้น เขาก้าวถอยออกมา เพ่งมองไปที่ภาพบนฝาผนังที่ถูกทำลายไป ทำรูปปากราวกับประชด

เขาหยอกเย้าตัวเอง มีสิทธิ์อะไรไปคิดว่าเธอจะต้องการของขวัญจากเขา?

ครู่ใหญ่ นิ้วมืออันแข็งแรงค่อยๆปลดกระดุมสูทตรงอกออกทีละเม็ด

ถอดสูทที่เปื้อนไปด้วยสีออก จากนั้นก็ทิ้งลงบนพื้นอย่างรุนแรง

ปึง!

ก็เหมือนกับทิ้งความทรงจำอันแปดเปื้อนเหล่านี้

ทำไมเขาต้องอดกลั้นมลทินเหล่านี้ของเธอด้วย?

ดูจากตอนนี้ ก็แค่หัวเราะเยาะเขาที่เป็นแค่คนปัญญาอ่อนคนหนึ่ง

สูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าที่เย็นชาของเขา หันกลับไปอย่างเยือกเย็น ก้าวเท้ายาว และก้าวออกจากบ้านสุดหรูนี้อย่างรวดเร็ว

จะให้เขาเชื่อได้อย่างไร ที่แท้เขาไม่สามารถกระตุ้นภายใต้ติดใจเธอได้เลย ไม่ได้เลยสักนิด

มองเงาอันโดดเดี่ยวของเจ้านาย ฉิงฮัวมองไปที่รอยแปดเปื้อนบนผนังและบนพื้น แฟ้มประวัติเล่มนั้นก็ขาดหลุดลุ่ยไป เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ รีบตามหลังไป “งั้น…..เจ้านายครับ เรื่องของคุณชายยี่เฟิงจะทำยังไงต่อครับ?”

เป่หมิงโม่ทำหน้าเข้ม เดินออกมาจากบ้าน และมีรอยย่นมากมายระหว่างคิ้ว

“อายัดทรัพย์สินของเป่หมิงยี่เฟิงทั้งหมด ขับไล่เขาออกจากตระกูลเป่หมิง สิทธิ์ผู้ถือหุ้นลูกชายคนโตของตระกูลเป่หมิง 20% แกต้องใช้วีไหนก็ได้ทำให้เขาเซ็นมอบอำนาจโดยเร็วที่สุด และ…..” เสียงของเขาเยือกเย็นมากกว่าเมื่อก่อนเป็นพันเท่าหมื่นเท่า “ทำลายโอกาสการเลือกตั้งครั้งหน้าของนายกรัฐมนตรีเป่ยให้ถึงที่สุด ให้เขาขยับตัวไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรก็ตาม ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะเล่นงานใครกันแน่”

ฉิงฮัวหยุดเกิน มีความลังเลเล็กน้อย “แต่เจ้านายครับ ขับไล่คุณชายยี่เฟิงออกจากตระกูลเป่หมิง เกรงว่าคุณท่านจะไม่เห็นด้วยน่ะสิครับ ยิ่งไปกว่านั้น เอามิตรภาพของทั้งสองตระกูลไปทำลายอิทธิพลของตระกูลเป่ย คุณท่านคงทำใจไม่ได้ ถึงยังไงตระกูลเป่ยก็เคยมีบุญคุณกับตระกูลเป่หมิงนะครับ”

“ต่อให้มีบุญคุณ มันก็เป็นเรื่องของชาติที่แล้ว ถ้าจะตอบแทนบุญคุณก็ให้คุณปู่ไป แกแค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ สรุปก็คือ ฉันจะไม่ไว้หน้าพวกเขาอีกแล้ว” น้ำเสียงอันเยือกเย็น ไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยน

เมื่อเป่หมิงโม่ผู้ไร้อารมณ์พูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่รถหรูลัมโบร์กินี นิ้วยาวเรียวกดไปที่รีโมท ประตูรถก็ค่อยๆ เปิดออก

เขาหยุดไปพักหนึ่ง ราวกับสันหลังแข็งแรงมาก

ฉิงฮัวยืนอยู่ด้านหลังเขา ได้แค่พยักหน้า “ครับ”

“อีกอย่าง…..” ภาพด้านหลังเป่หมิงโม่เยือกเย็น กำหมัดแน่น นิ้วก็เย็นไปหมด “เหลือชื่อของบริษัทกู้ซื่อไว้ จัดการให้ 2 แม่ลูกกู้อันขีและหยูฟืนเข้าครอบครองบริษัทกู้ซื่อ”

“ห๊ะ?” ฉิงฮัวตกใจอย่างมาก “บริษัทเป่หมิงเพิ่งกว้านซื้อบริษัทกู้ซื่อมา อีกทั้งตอนนี้สองแม่ลูกหยูฟืนมีคดีติดตัว คดีหย่วนซู่ผิงถูกฆ่ายังไม่มีความจริงปรากฏออกมา ยังพิสูจน์ว่าทั้งสองแม่ลูกเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ได้ ถ้าเจ้านายมอบอำนาจให้สองแม่ลูกหยูฟืน จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของบริษัทเป่หมิงเสียเปล่า”

“แล้วยังไง? ตอนนี้บริษัทกู้ซื่อขึ้นอยู่ที่ฉันไม่ใช่เหรอ? ฉันจะให้โอกาสกับใคร คนนั้นก็ได้” ริมฝีปากอันเรียวบางของเป่หมิงโม่ไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย

ฉิงฮัวรู้ว่าที่เจ้านายทำแบบนี้ ก็เพราะโกรธคุณกู้ฮอน