เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 255

ตอนที่255 ตั้งท้องลูกของเขาอีกครั้ง

“เหอะ อะไรนะ” ลั่วเฉียวทำแก้มบุ๋มและนวดบริเวณหน้าผาก “จะแต่งงานกับเฉิงเฉิง ก็ต้องเรียกเป่หมิงโม่ผู้มีจิตใจเหี้ยมโหดดังหมาป่าว่าคุณพ่อ ฉันไม่เอาหรอกนะ”

เมื่อพูดถึงเป่หมิงโม่ สายตาของกู้ฮอนก็มืดดับลง

ไม่ส่งเสียงไปพักใหญ่

ลั่วเฉียวเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองไปจุดอ่อนเพื่อนอีกแล้ว จ้องมองที่กู้ฮอนด้วยความเสียใจและตัดสินใจที่จะพูดออกไปไป “ไม่รู้จริงๆ ว่าคุณเธอคิดอะไรอยู่ เธอเพิ่งมาออสเตรเลียไม่กี่วัน ภาพของเจ้าเป่หมิงโม่กับแม่จิ้งจอกสาวซูยิ่งหวั่นก็โผล่ในหนังสือพิมพ์ออสเตรเลียซะแล้ว ต่อไปในเดือนนี้เราจะเห็นเขาอุ้มผู้หญิงคนอื่นพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งบ่อยๆ แต่ก็ดี ตอนนี้เขากลายเป็นผู้มีชื่อเสียงของออสเตรเลียไปแล้ว เฮ้อ ฉันอยากรู้จริงๆ หนังสือพิมพ์ของออสเตรเลียถูกเขากว้านซื้อแล้วใช่ไหมเนี่ย? เขาวนเวียนในอุตสาหกรรมบันเทิงของออสเตรเลียตลอดเวลาใช่หรือไม่? ขายความคันมันก็ไม่ใช้วิธีขายแบบนี้นิ”

กู้ฮอนหน้าซีดเล็กน้อย

ความเป็นจริง ตอนที่เพิ่งมาถึงออสเตรเลีย เธอได้เห็นเขาและซูยิ่งหวั่นพาดหัวข่าวบนหนังสือพิมพ์แล้ว โครงการก่อสร้างหยิงก็กลายเป็นสิ่งสารภาพรักของเขากับซูยิ่งหวั่นอีกรูปแบบหนึ่ง การกระทำของเป่หมิงโม่เช่นนี้ เป็นการช็อกโลกแห่งการก่อสร้างไปอย่างไม่ต้องสงสัย

“เขาจะทำยังไงก็เรื่องของเขา ฉันทำอะไรไม่ได้หรอก” กู้ฮอนตอบกลับไปด้วยเสียงเบาๆ ทรวงอกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“เธอทำอะไรไม่ได้ แต่เขาดีใจนี่ ฉันมองว่าเขาเจตนานะ” ลั่วเฉียวพูดฉอดๆ “เขาคงอยากให้เธอขยะแขยง ขยะแขยงจนตาย”

พอได้ยินว่าขยะแขยง กู้ฮอนก็เกิดการโกรธเกลียดจะอาเจียนขึ้นมาในทรวงอก

“แหวะ”

จิตใต้สำนึกเธอบอกให้กุมทรวงอกไว้ ขมวดคิ้ว อ้วกแบบแห้งๆ ไปพักหนึ่ง กลับไม่มีอะไรออกมาเลย

ลั่วเฉียวตกใจไปพักหนึ่ง จากนั้นถามแบบตื่นเต้นว่า “เธอไม่เป็นไรใช่ไหม? ฉันพูดอะไรผิดทิ่มแทงใจเธอหรือเปล่า? โทษปากเน่าๆ ของฉัน เป็นความผิดฉันเอง เธอให้อภัยฉันนะ อาการแพ้ท้องของเธอหมอบอกไม่มั่นคงนะ ถ้าเป็นไปได้อย่าเกิดอาการแพ้ท้อง ไม่อย่างนั้นฉันต้องโดนพี่ปู้ฝันด่าเละแน่”

กู้ฮอนเห็นลั่วเฉียวตกใจสุดขีด อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ส่ายหัวไปมา “ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลนะเฉียวเฉียว”

พูดจบ เธออดไม่ได้ที่จะเอามือไปคลำท้องที่ยังแบนราบอยู่

ใช่

เหมือนที่ลั่วเฉียวพูด ในท้องของเธอมีเด็กอยู่อีกคน

เธอ…..

ตั้งต้องลูกของเป่หมิงโม่อีกครั้ง

นี่เป็นสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงเหมือนกัน

นับวันแล้ว น่าจะเป็นวันเกิดของเป่หมิงโม่ในคืนนั้น

เธอยังจำได้ก่อนที่เธอจะกลับ เป่หมิงโม่ขอบคุณเธอสำหรับของขวัญวันเกิด

แต่ตอนนี้ เธอจะไม่ใช่ได้ยังไง? เธอก็ขอบคุณสำหรับของขวัญของเขาเหมือนกัน

ขอบคุณที่เขามอบเด็กที่น่ารักแบบเฉิงเฉิงและหยางหยางให้กับเธออีกครั้ง

ถ้าพูดว่าเมื่อ 5 ปีก่อนที่กู้ฮอนตั้งครรภ์ สำหรับเธอเป็นเรื่องที่ถูกบีบบังคับ แต่ตอนนี้ เธอสามารถมั่นใจได้ว่า เธอก็ยินยอม

ต่อให้เป่หมิงโม่จะไม่ได้รักเขาจริงๆ เธอก็ยินยอมที่จะคลอดเด็กคนนี้ออกมา

เพียงเพราะว่าเธอรู้แล้วว่า ตอนนี้ตัวเองรักเขาไปแล้ว

รักผู้ชายเยือกเย็นคนนี้ รักผู้ชายรักสะอาดคนนี้ รักผู้ชายน่าเบื่อคนนี้ และรักผู้ชายถึงแม้จะไม่รักเธอแต่ก็ยอมทะนุถนอมเธอคนนี้

แต่เธอก็ยังคงหมดหนทางที่จะอยู่ข้างกายเขา ตระกูลของเขาไม่ยอมรับ เกรงว่าถ้าเขารับรู้ว่าหยางหยางยังมีชีวิตอยู่อาจจะไม่ยอมรับก็ได้

ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ยินยอมให้ตัวเองกลายเป็นนกขมิ้นของเขา

ดังนั้น ไม่ว่าเขาจะปรากฏในข่าวของออสเตรเลียกับผู้หญิงสักกี่คน ไม่ว่าชีวิตเขาในเวลานี้จะเรี่ยราดขนาดไหน เธอก็ยังคงไม่หวั่นไหวอยู่ดี

เพราะเธอรู้ว่าเธอเป็นคนที่ละทิ้งการเป็นผู้หญิงของเขาก่อน

ลั่วเฉียวเห็นใบหน้าอันแสนปวดร้าวของกู้ฮอน อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ก็เธอมันใจดีเกินไปไง ถ้าเป็นฉันนะ มีลูกทั้ง 2 แล้วจะกลัวอะไรอีก? ฉันจะสู้กับครอบครัวของเขา ต่อสู้จนเขาไม่เหลืออะไร ดูซิว่าเขายังกล้าที่จะออกมาขายความคนไหม ยิ่งกว่านั้น เธอยังมีไพ่ตายอีกใบอยู่ในท้องไม่ใช่เหรอ?”

“เฉียวเฉียว” กู้ฮอนส่ายหัวอย่างหมดแรงและยิ้มออกมา “ฉันไม่อยากพูดถึงเขาอีกแล้ว ยิ่งกว่านั้น ฉันไม่ได้มีความคิดอย่างที่เธอพูด แค่ตระกูลกู้ตระกูลเดียวฉันก็เหนื่อยมากพอแล้ว ตอนนี้ฉันแค่ต้องการคลอดเด็กมาอย่างสงบๆ และใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย แค่นี้ก็พอแล้ว”

ลั่วเฉียวยักไหล่และยิ้มออกมา “ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ แต่พี่ปู้ฝันก็ช่างน่ารำคาญจริงๆ ชอบโทรมาถามสถานการณ์ของเธออยู่บ่อยๆ กลัวว่าจะเกิดความผิดพลาดกับการตั้งครรภ์ของเธอ ราวกับเป็นพ่อของเด็กยังไงยังงั้น”

ดูลั่วเฉียวพูดถึงหยินปู้ฝัน ก็มีสีหน้าอันรังเกียจขึ้นมา กู้ฮอนร้องจ๊าก อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“เธอยังหัวเราะอีก” ลั่วเฉียวขมวดคิ้วหน้าบึ้งและทำปากจู๋ “และยังมีเด็ก 2 คนนั้นอีก ราวกับให้ฉันเป็นพี่เลี้ยงของเธอซะงั้น วันวันก็บังคับให้ฉันดูแลเธอ ไม่ใช่สิ ดูแลเด็กในท้องเธอต่างหาก ดังนั้นจะเกิดความเสียหายอะไรกับเธอไม่ได้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นถ้าพี่ปู้ฝันไม่ฆ่าฉัน ก็คงเป็นเด็ก 2 คนนั้นที่จะหั่นฉันเป็นชิ้นๆ”

กู้ฮอนมองไปที่หยางหยางที่กำลังเล่นอยู่ในทะเลด้วยสายตาอันอ่อนโยน “ใช่ พี่ชายเขาทั้ง 2 คนเมื่อรู้ว่าฉันตั้งครรภ์ พวกเขาก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเฉิงเฉิง ทุกคืนต้องมาบอกฝันดีน้องชายหรือน้องสาวของเขาก่อนถึงจะยอมกลับไปนอน และเมื่อไม่กี่วันก่อน ฉันถือหนังสือลำดับวงศ์ตระกูลเป่หมิง เขาก็วิ่งมาถามฉันว่าควรตั้งชื่อให้เด็กที่กำลังเกิดมาว่าอย่างไรดี”

“เอ่อ…..เฉิงเฉิงเขามีประสบการณ์ขนาดนี้เลยเหรอ?” ลั่วเฉียวเม้มปาก “หนังสือลำดับวงศ์ตระกูลเป่หมิงเขาก็มีความสามารถทำได้ สมกับเป็นลูกชายเป่หมิงโม่จริงๆ แล้วหยางหยางล่ะ?”

พูดถึงหยางหยางกู้ฮอนก็หัวเราะร้องไห้ไม่ออก “เจ้าหยางหยางน่ะเหรอ ในสมองคิดแต่ว่าเมื่อน้องออกมาจะเรียกพวกเขามาใช้งานอย่างไร”

จ๊าก

ลั่วเฉียวหัวเราะออกมา “แม่เจ้า หยางหยางช่างเป็นนายทุนจริงๆ เด็กยังไม่คลอดออกมาเลย ก็คิดที่จะขูดรีดซะแล้ว สมกับเป็นเด็กที่เป่หมิงโม่ผลิตออกมาซะจริง”