เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 279

ตอนที่279บุญคุณที่ช่วยชีวิต

พอนักข่าวพูดจบก็ตัดภาพเห็นคนเยอะแยะรุมล้อมกันเต็มไปหมด

สุดท้าย กล้องถ่ายจับภาพโดยเฉพาะผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะและยิ้มให้กล้อง

พ่อลูกทั้ง3อึ้ง มองทีวีค้าง ไม่เชื่อว่าผู้หญิงในภาพนั้น เป็นคนที่พวกเขาคุ้นเคยที่สุด....

“คุณแม่—-“

ชัดเจน เด็กทั้งสองรีบวิ่งไปที่หน้าทีวีจะกอดทีวีเพราะเห็นแม่ตัวเอง....

หล่อน.....เปลี่ยนไปเป็นโม้ฮอนตั้งแต่เมื่อไหร่? เป็นนักเขียนเมื่อไหร่?

อีกอย่าง เขาเรียกอะไรนะ (Years when his father couldn’t do it)

เป่หมิงโม่จ้อง! เขาไม่ไหวสะที่ไหน!

“สวัสดีคุณโม้ฮอน!เป็นอะไรที่คิดไม่ถึงมากคุณเป็นคนเดียวกันกับคุณกู้ฮอนที่เคยขึ้นศาลกับคุณเป่หมิงโม่ใช่มั้ย?สองปีนี้คุณหายไปไหน ?ทำไมถึงเปลี่ยนเป็นโม้”นักข่าวสัมภาษณ์

กู้ฮอนยิ้มให้กล้องเวลาไม่ได้ร่องรอยไว้ที่หล่อนเพิ่มเติมเพียงหล่อนมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น :“ยังไงทุกคนก็ยังสามารถเรียกฉันกู้ฮอนได้นะคะ จะนามสกุลอะไรไม่สำคัญหรอกค่ะ”

“ฮ่าๆงั้นดิฉันขอเรียกคุณกู้ฮอนดีกว่านะคะ คุณกู้ฮอนคะพวกเรารู้ว่าคุณแพ้ให้กับคุณเป่หมิงโม่ตอนขึ้นศาลงั้นเรื่องนี้ (Years when his father couldn’t do it)งั้นพ่อของลูกคือคุณเป่หมิงโม่หรอคะ ถ้าใช้ที่คุณกู้ฮอนทำก็แปลว่าแขวะอยู่หรอคะ?นักข่าวถาม

กู้ฮอนยิ้มอ่อนให้กล้อง :“ไม่ค่ะ อันผู้อ่านทุกคนใช้จิตนการ ฉันไม่ได้อ้างอิงถึงใคร”

“คุณกู้ฮอนคะถ้าสมมุติคุณเป่หมิงโม่เป็นพ่อในนั้นละคะเขาไม่ไหวตรงไหน?ทุกคนรู้ประธานเป่หมิงโม่ของบริษัทเป่หมิงยังไม่ได้แต่งงานในสายตาของผู้คนทั้งหลายเขายังโสด ตอนนี้คุณบอกว่าเขาไม่ไหว ไม่กลัวว่าเขาจะโกรธหรอคะ?”นักข่าวถามอย่างระวัง

กู้ฮอนยิ้มตอบ:ฮ่าๆ เหมือนที่ฉันพูดเมื่อกี้ ฉันไม่ได้เขียนว่าใครเป็นพ่อของลูก ถ้าคุณเป่หมิงโม่จะหาเรื่องฉัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ คงพูดได้ว่าเขาไม่ยอมรับตัวเองแหละค่ะ..”

“ฮ่าๆ! คุณกู้ฮอนกล้าหาญมากเลยนะคะ!”นักข่าวได้ยินก็หัวเราะตาม“งั้นตอนแรกที่คุณจะเขียนเรื่องนี้เพราะอะไรหรอคะ?”

“จริงแล้วเรื่องนี้ฉันทำเพื่อลูกค่ะ ฉันหวังว่าลูกฉันจะเป็นแบบอย่างให้กับเด็กๆที่ไม่มีแม่เคียงข้าง แต่แม่ก็ยังรักพวกเขาอยู่ และฉันก็อยากมอบพลังให้แก่แม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะบอกให้พวกเขา ต้องแข็งแกร่ง อดทน ทำเพื่อลูก ไม่ท้อถอย!”

เวลาที่กู้ฮอนพูดคำนี้กล้องแต่ละกล้องถ่ายเต็มไปหมด

“คุณกู้ฮอนพูดได้ดีมากค่ะ!หวังว่าเพศหญิงทุกคนจะหาแรงบันดาลใจจากเรื่องนี้และติดตามผลงานของคุณกู้ฮอนนะคะ ขอบคุณที่รับการสัมภาษณ์ค่ะ”

และภาพก็ตัดไปตอนที่กู้ฮอนเซ็นลายเซ็นให้แฟนคลับ...

หยางหยางและเฉิงเฉิงดูแม่ในทีวี น้ำตาจะไหล...

“ฮื้ออ แม่....หยางหยางคิดถึงแม่...”

“คุณแม่....”เฉิงเฉิงพูดเสียงแหบ น้ำตาไหลเงียบๆ

เด็กทั้งสองทนความคิดถึงต่อแม่มา2ปี ตอนนี้เห็นแม่บนทีวีก็อดไม่ได้...

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว

ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้กลับมาก็เหมือนข้อปริศนาดึงดูดเขา

เริ่มจากการเป็นลูกสาวของโม้จิ่งเฉิงและทำให้เขาหลงกลแล้วทิ้งเขาไว้ที่สวนสาธารณะ

ตอนนี้ยังเขียนหนังสือที่เรียก ว่า(Years when his father couldn’t do it) ขึ้นอีกและยังเปิดสาธารณะบนทีวีและยังพูดสัมภาษณ์ไปแบบนั้น บอกว่าเขาไม่ไหว!

ดีมาก!

เป่หมิงโม่มองจ้อง

หล่อนยั่วเขาโมโหได้สำเร็จแล้วนะ!

เขาจะรอดูว่าต่อไป หล่อนจะเล่นยังไงอีก

“คุณชายรอง วันนี้วันคริสต์มาส คุณนายหญิงถามว่าจะไปฉลองกับคุณหนูทั้งสองมั้ย”คนใช้รีบถามขึ้น

เป่หมิงโม่หยุดสักพัก เห็นเด็กทั้งสองที่กำลังร้องไห้ ขมวดคิ้วตอบเสียงเบา:“อืม”

แล้วรีบเดินจากไป...

*

อาคารวัฒนธรรมของเมืองA

ทั้งตึกคนเยอะมากๆจนขึ้นฟีดของเมืองA

คนอาจจะแปลกใจว่าจากในหนังสือพ่อของลูก เป็นเป่หมิงโม่รึเปล่า?

นักเขียนโม้ฮอนกับเป่หมิงโม่ที่ร่ำรวยมหาศาลเขาเลยมีเรื่องอดีตไรกัน?

ในเวลาเดียวกัน ตึกนั้นก็ยังมีงานพบเจอแฟนคลับของชูยิ่งหวั่นทำให้รู้สึกเงียบ

อีกแค่2-3คนเดินผ่านและขอถ่ายรูป

Jan ผู้ช่วยของชูยิ่งหวั่นมองจากชั้นสามลงไปตกใจมากหล่อนเองก็อยู่ข้างกายชูยิ่งหวั่นเป็นเวลานานพอสมควร ฉะนั้นหล่อนก็พอจะรู้เรื่องของเป่หมิงโม่กับกู้ฮอนอยู่:ฉะนั้น หล่อนเป็นกู้ฮอนจริงๆ!สองปีก่อนที่แพ้ไป คิดว่าหล่อนนั้นจะหายไปแล้วสะอีกที่ได้ไหนเขียนหนังสือตามคนอื่นอีก!”

ชูยิ่งหวั่นไม่พอใจจับราวเหล็กไว้แน่นๆมองไปด้านล่าง หล่อนกัดฟังพูน

“แล้วไง?”ตอนนี้ดังแล้วไงหล่อนแย่งเฟยเอ๋อไม่ได้หรอก....”

เพราะขนาดหล่อนเองก็แย่งเฟยเอ๋อไม่ได้!