เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 282

ตอนที่ 282 วิธีโง่ๆของลั่วเฉียว

เขาถือซิก้าอยู่ในมือพร้อมกับอ่านสิ่งที่เธอเขียนลงไปในหนังสือเล่มนั้น และแต่ละสิ่งที่เธอเขียนลงไปนั้นล้วนแต่เป็นคำพูดที่อบอุ่นทั้งสิ้น…

แต่เขาก็โกรธที่ในหนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยคำดูถูกเหยียดหยามผู้ชาย

และก็รู้สึกอิจฉาลูกๆต่อความรักที่เธอมีให้พวกเขาด้วย

ในหนังสือเล่มนั้นถูกบันทึกไปด้วยเรื่องราวชีวิตที่ขมขื่นของเธอตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์ไปจนถึงลูกเข้าสู่ช่วงวัยเด็ก และยังมีการพูดถึงประสบการณ์การเลี้ยงลูกของเธอกับข้อคิดเตือนใจที่ให้คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทั้งหลายใช้ชีวิตอย่างเข้มแข็งและกล้าหาญเพื่อลูกๆของพวกเธอ…

เขาปฏิเสธไม่ได้ว่านี่เป็นหนังสือที่อบอุ่นมากสำหรับพวกผู้หญิง

แต่สำหรับเขา เขาโกรธ… โกรธที่…

ทุกคนที่อ่านหนังสือเล่มนี้ต้องพากันคิดกันไปแล้วแน่ๆว่าเป่หมิงโม่เป็นพ่อที่แย่ของลูกๆ!

ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจเขียนแบบนั้นสินะ!

*

หลังจากคริสต์มาส ทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ

ก่อนวันปีใหม่ ผู้คนในเมือง A ให้ความสนใจไปกับการจับจ่ายซื้อของกันเป็นอย่างมาก

ลั่วเฉียวที่เป็นถึงดาวต่างประเทศได้กลับมาบ้านเกิดตัวเอง

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา ซูยิ่งหวั่นอาศัยอิทธิพลของเป่หมิงโม่ ถึงแม้ว่าเธอจะดังน้อยกว่าสองปีก่อน แต่ยังไงเธอก็ยังคงดังอยู่!

การกลับมาของลั่วเฉียวทำให้อุตสาหกรรมการบันเทิงอึกทึกครึกโครมขึ้นอีกครั้ง! เพราะเธอเป็นความหวังของพวกเขา

สนามบินหนาแน่นไปด้วยสื่อและแฟนคลับที่มารอต้อนรับเธอ

กู้ฮอนที่ขับรถมา ลงไปกันร่างที่มีผ้าปิดหน้าและสวมแว่นกันแดดออกจากพวกสื่อและแฟนคลับที่ประตูหลังสนามบิน

“เฉียวเฉียว!” กู้ฮอนตะโกน

“เห้ย เธอจำฉันได้เหรอ” ลั่วเฉียวถอดแว่นกันแดดและผ้าออก เผยให้เห็นใบหน้าที่ละเอียดอ่อน

จากนั้นเธอก็ก้าวเข้าไปในรถของกู้ฮอนอย่างง่ายดาย

พอมองเปรียบเทียบดูแล้ว กู้ฮอนนั้นดูใสซื่อกว่าเธอมาก

“ฉันคิดว่าอย่างน้อยๆเธอจะขับ Bugatti Veyron มาซะอีก ไหงขับรถเน่าๆนี่มาล่ะ” ลั่วเฉียวพูดอย่างเซงๆเมื่อเข้าไปในรถ

“ก็ฉันซื้อได้แค่นี้นี่!”

“โอ้ย คุณชายโม่ของเธอก็ออกจะรวยขนาดนั้น แค่ยืมมาคง…”

“ลั่ว! เฉียว!” กู้ฮอนตะโกน

“โอเคๆ ไม่พูดละๆ” ลั่วเฉียวยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้

“แล้วนี่ทำไมเธอถึงเลือกกลับมาตอนนี้”

“ฉันทนกับพวกนักแสดงต่างชาติพวกนั้นไม่ไหวละ! สู้กลับมาปักหลักอยู่ที่นี่ดีกว่า อย่างน้อยก็ช่วยเธอกำจัดยัยซูยิ่งหวั่นนั่นได้ด้วย!”

เอี๊ยด!

เสียงเบรกดังขึ้น

“เธอว่าไงนะ” กู้ฮอนถามขึ้นอีกครั้ง

“อย่ากังวลไปเลยน่า ฉันคิดมาดีแล้ว ฉันจะกำจัดซูยิ่งหวั่นก่อน หลังจากนั้นก็ค่อยจัดการกับคุณชายโม่ของเธออีกทีโดยยื่นฟ้องว่าเขามีเมียน้อย ถ้าชนะขึ้นมาเธอก็จะมีสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กๆไง”

กู้ฮอนมองลั่วเฉียวพลางกัดฟันถาม : “นี่ เขากับฉันยังไม่ได้แต่งงานสักหน่อย จะไปฟ้องว่าเขามีคนอื่นได้ยังไง”

“อ้าว… อ๋อ! งั้นก็ยื่นฟ้องว่าเขาข่มขืนเธอสิ!”

“หา”

“ไม่เลวเลยน้า!”

กู้ฮอนกลอกตาอย่างเย็นชา : “คุณลั่วเฉียว ถามหน่อย นี่เป็นแผนการกำจัดเป่หมิงโม่ที่เจ้านายเธอคิดขึ้นมาใช่ไหม”

“โนวโนวโนวโนวโนว! ฉันคิดของฉันเองล้วนๆ คิกๆๆๆๆ…”

“พอได้แล้วเฉียวเฉียว! เดี๋ยวฉันจะหาทางของฉันเอง…”

กู้ฮอนรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ลั่วเฉียวเป็นน้องสาวของหยินปู้ฝัน เมื่อสองปีก่อน ตอนที่กู้ฮอนไปอยู่ออส เธอก็ได้ไปอาศัยบ้านของลั่วเฉียวนานกว่าสามเดือน

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้พบกับเป่หมิงโม่โดยบังเอิญอีกครั้งตอนที่พาหยางหยางไปงานรับรางวัลภาพวาดของเฉิงเฉิงที่ซิดนีย์… เธอเลยต้องเดินทางกลับประเทศกะทันหันในขณะที่ลั่วเฉียวยังศึกษาอยู่ที่ออส

คิดไม่ถึงว่าลั่วเฉียวในวันนั้นจะกลายมาเป็นคนโด่งดังทั้งในและต่างประเทศในวันนี้ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันก็ล้วนเป็นเพราะความพยายามของเธอเองทั้งสิ้น

และตลอดสองปีที่ผ่านมา เวลาลั่วเฉียวว่าง เธอก็จะบินกลับมาเยี่ยมกู้ฮอนและทารกตัวน้อยๆเป็นประจำ ซึ่งก็ไม่ได้บ่อยครั้งที่เธอจะว่าง ทำให้มิตรภาพระหว่างเธอทั้งสองคนนั้นค่อนข้างลึกซึ้ง

และการที่ลั่วเฉียวตัดสินใจกลับมาปักหลักที่บ้านเกิดตัวเองครั้งนี้ ทำให้กู้ฮอนนั้นประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“เอ้อ! มีเรื่องนึงที่ฉันลืมบอกเธอ ฉันเซ็นสัญญากับค่าย Painting Media แล้วนะ” ลั่วเฉียวพูดพลางถอดเล็บสวยๆของเธอออก

“Painting Media งั้นหรอ นั่นเป็นค่ายที่อยู่ภายใต้บริษัทเป่หมิงไม่ใช่หรอ” กู้ฮอนตกตะลึง

ลั่วเฉียวพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม : “ฉลาดมาก! คุณชายโม่ของเธอจะเป็นเจ้านายคนใหม่ของฉัน!”

กู้ฮอนรู้สึกมึนงงไปหมด : “เฉียวเฉียว เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย…”

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล รีบพาฉันไปหาพวกเด็กๆได้แล้ว คิดถึงแทบแย่อยู่แล้วเนี่ย…”

กู้ฮอนส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจก่อนที่จะออกรถ : “ถ้าอยากเจอก็ไปบ้านเป่หมิงเองแล้วกัน”

“ไม่! โห่! แต่ฉันอยากเจอเด็กๆอ่ะ…”

“โทษทีนะ คุณลั่ว แต่ดูเหมือนเด็กๆจะไปต่างประเทศกันแล้วยังไม่กลับกันมาเลย…”

“เธอนี่ใจร้ายจริงๆ…”

“หรือไม่ก็ให้ฉันไปส่งเธอให้หยินปู้ฝันไหมล่ะ ฉันกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่กี่วัน เลยยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมเขาเลย”