เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 ผู้หญิงเฮงซวย

ดวงตาสีดำของเขาจ้องมองร่างของเธอที่ลอยอยู่กลางอากาศจนกระทั่งตกลงไปในสระนั่นในที่สุด…

เขามองฝ่ามือใหญ่ๆของเขาด้วยความขมขื่น ทำไมตอนที่เธอบอกว่าเกลียดเขา เขาถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นนะ

ทำไมกัน

ร่างของเธอถูกปกคลุมไปด้วยน้ำเพียงชั่วพริบตา!

“อึก…”

กู้ฮอนพยายามดิ้นรนอย่างสุดชีวิต แต่ดูเหมือนว่าจะมีแค่นรกเท่านั้นที่กำลังทักทายเธออยู่!

ขณะที่กู้ฮอนจมลงไปใต้ผิวน้ำ เธอก็ได้จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา สิ่งที่เธอเห็นในดวงตาของเขาคือความโศกเศร้า หรือว่าเธอมองผิดไปนะ

มันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะเศร้า เพราะเขาเป็นคนผลักเธอลงมาเองนี่นา

คนที่ต้องเศร้าควรจะเป็นเธอสิ!

เธอถูกน้ำที่เย็นจัดกัดเซาะตามร่างกาย!

“ฮอน…” ขณะที่ลั่วเฉียวอุทานออกมา เชือกที่มัดเธออยู่นั้นก็ขาดพร้อมกับร่างของเธอที่ร่วงหล่นลงมา!

เธอทั้งสองตกลงไปในสระทั้งคู่

“อึก…”

กู้ฮอนเห็นอย่างนั้น ก็ใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะว่ายไปดึงลั่วเฉียวกลับขึ้นมานอนคว่ำข้างสระว่ายน้ำ…

“เป็นไงล่ะ รสชาตินี้”

ทันใดนั้น เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นมาเหนือหัวของเธอ

เป่หมิงโม่เดินเข้ามาใกล้

กู้ฮอนเงยหน้าขึ้นจ้องมองผู้ชายที่เดินเข้ามาใกล้เธอด้วยลมหายใจติดๆขัดๆ ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่เขามีต่อเธอ!

“รู้ไหม ว่าฉันเกลียดเธอมากแค่ไหน…”

พอเขาพูดอย่างนั้น สายตาของเขาก็เย็นชามากขึ้นกว่าเดิม เธอรู้แล้วว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหนตั้งแต่ที่รูปภาพที่เขาวาดที่ Gold Coast นั่นถูกเขาทำลายทิ้ง!

“คุณจะมากเกินไปแล้วนะคุณชายโม่! คนที่คุณกำลังพูดว่าเกลียดคือแม่ของลูกๆคุณนะ! เธอไม่ควรจะโดนแบบนี้! ถ้าคุณไม่พอใจฉัน คุณก็มาลงกับฉันสิ! จะไปลงกับเธอทำไม!” ลั่วเฉียวพูดอย่างเกรี้ยวกราด

“นี่มันเรื่องของเรา เธออย่าแส่!” เขาพูดเสียงแข็งจนลั่วเฉียวสั่นไปหมด

“หึหึหึ…” จู่ๆ กู้ฮอนเขาก็เค้นเสียงหัวเราะลอดไรฟันออกมา

“คุณเป่หมิง ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้ลิ้มลองรสชาตินี้นะ มันไม่เลวเลย” กู้ฮอนพูดทั้งๆที่มุมปากของเธอยังมีหยดน้ำเกาะอยู่

เธอหัวเราะใส่เขาโดยไม่เกรงกลัวสายตาที่เย็นชาคู่นั้นของเขาเลย

หลังจากนั้นเธอลุกขึ้นพลางยิ้มที่มุมปาก

“แต่เป่หมิงโม่ การที่คุณเกลียดฉันแล้วผลักฉันลงไปในสระนี่ คุณไม่คิดว่ามันง่ายไปหน่อยเหรอ”

พอพูดจบ เธอก็กระโดดขึ้นกลางอากาศพลางใช้ขาของเธอถีบเขาเข้าอย่างแรง

“กู้ฮอน… เธอมันเฮงซวย…”

ฮอนไม่พูดตอบอะไร!

ร่างของเขาถูกเธอถีบลงไปในสระที่เต็มไปด้วยน้ำแข็งนั่น!

บ้าเอ๊ย! กล้าดียังไงมาทำกับเขาแบบนี้!

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ…” ลั่วเฉียวหัวเราะลั่น : “ฮอน เธอนี่สุดยอดจริงๆ!”

เป่หมิงโม่กวัดไกวน้ำด้วยความอับอาย ถึงเขาจะประมาทเธอเกินไป แต่เขาก็แข็งแกร่งพอที่จะต้านทานน้ำในสระนั่นได้

ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่ยิ้มเยาะเขาอยู่ข้างสระทั้งสองด้วยอารมณ์โกรธจัด!

“ผู้หญิงเฮงซวยเอ๊ย! เธอจะเอาใช่ไหม”

ซ่า!

เขาตีน้ำไปข้างสระ

กู้ฮอนหรี่ตาลงด้วยความโกรธ!

เธอปาดน้ำออกจากใบหน้าของเธอพลางพูด : “เป่หมิงโม่ ฉันไม่มีเวลามาเล่นตลกกับคุณหรอกนะ พรุ่งนี้ฉันจะไปยื่นฟ้องศาล ตราบใดที่คุณยังไม่แสดงให้ฉันเห็นว่าคุณรักพวกเขาจริง ฉันก็จะหาทางเอาลูกๆฉันคืนมา!”

พูดจบเธอก็ยิ้มแล้วดึงลั่วเฉียวกลับอย่างเย่อหยิ่ง ไม่แม้แต่จะสนใจเป่หมิงโม่ที่โกรธจัดอยู่ในสระนั่นสักนิด

*

วันต่อมา หมายศาลก็ถูกส่งมาที่เป่หมิงโม่

เขาจ้องเขม็งไปที่หมายศาลนั่น เขาไม่คิดว่าเธอจะดำเนินเรื่องเร็วขนาดนี้!

“ท่านประธานเป่ ครั้งนี้คุณกู้เอาเรื่องที่ไม่เอื้อต่อคุณมาฟ้อง… อย่างเรื่องที่คุณเอาใจใส่เด็กๆไม่เพียงพอ แล้วก็เรื่องที่คุณชอบไปดื่มกับเพื่อนหลังเลิกงาน… และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมีภาพถ่ายบางอย่างที่เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าคุณไม่สามารถที่จะเลี้ยงดูเด็กๆได้ดีจริงๆ…” ทนายของเป่หมิงโม่พูด

“รูปอะไรน่ะ” เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว

“เอ่อ…” ทนายลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะวางภาพถ่ายลงตรงหน้าของเป่หมิงโม่

ภาพถ่ายพวกนั้น เป็นภาพคืนที่เขาอยู่ที่ Diamond MIAI เป็นคืนที่เขาหลงเธอหัวปักหัวปรำ และในภาพนั้นเป็นภาพที่เขาอยู่ในสภาพที่ใส่กางเกงแค่ตัวเดียว!