เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 285

ตอนที่ 285 คนที่ไม่มีความน่าเชื่อถืออย่างลั่วเฉียว

“พูดจริงๆนะคะคุณพ่อ หนูก็กังวลใจอยู่เหมือนกัน แต่ยังไงหนูก็ปรึกษากับทนายแล้ว ตอนนี้หนูสามารถเอาตัวเด็กๆมาอยู่ด้วยได้ และหนูคิดว่าโอกาสที่เขาจะชนะความครั้งนี้ได้ก็มีไม่มาก…”

“ถ้างั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไร” โม้จิ่งเฉิงพยักหน้า : “ลูกก็บอกพ่อแล้วกันว่าจะเอาไงหลังจากนี้ เพราะเดี๋ยวพ่อจัดการเรื่องที่นี่เสร็จ พ่อก็จะกลับมาเลเซียแล้ว เพราะป้าเจี๋ยเธอรอพ่ออยู่…”

พอพูดถึงป้าหรูเจี๋ย กู้ฮอนก็ยิ้มออกมา

บางครั้งเธอก็อิจฉาความรักที่พ่อของเธอมีให้ป้าหรูเจี๋ย แต่…

พอเธอคิดถึงเป่หมิงโม่ เธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว…

*

พอพ่อของเธอกลับไปแล้ว ลั่วเฉียวก็โทรมา : “ฮอน เธอรีบมาสตูดิโอฉือจิ่งซานเร็ว! ฉันมีอะไรสนุกๆจะให้ดู!”

กู้ฮอนฟังอย่างนั้น ก็รู้สึกคุ้นชินไปกับคนที่ไม่มีความน่าเชื่อถืออย่างลั่วเฉียวไปแล้ว

เธอไม่ต้องการที่จะไปที่นั่น แต่ว่าห้องตรงข้ามก็ยังคงซ่อมแซมปรับปรุงห้องเสียงดังระงมไปหมด

เธอจึงเลือกขับรถไปหาลั่วเฉียวที่สตูดิโอฉือจิ่งซาน

ทันทีที่ไปถึง เธอก็เห็นลั่วเฉียวที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องแต่งตัวอยู่

“มีอะไรถึงรีบเร่งให้ฉันมาที่นี่เร็วๆ” กู้ฮอนพูดแล้วนั่งลงข้างๆลั่วเฉียว

“เฮ้ ละครเรื่องนี้เป็นละครเรื่องแรกที่ฉันกลับมาแสดงที่นี่เลยนะ เรื่องนี้มีชื่อว่า ‘มี่เฟย’ และแน่นอนว่าฉันเล่นเป็นนางเอกที่ชื่อมี่เฟยด้วย…” ลั่วเฉียวพูดให้กู้ฮอนฟังด้วยความตื่นเต้น

“แล้วไงต่อ มีเรื่องไรอีก!” กู้ฮอนไม่สนใจเรื่องที่เธอพูดสักเท่าไหร่

“ประเด็นก็คือเธอรู้มะว่าใครที่เล่นเป็นศัตรูของฉัน” ลั่วเฉียวเอนตัวพลางพูดกัดฟัน : “ซูยิ่งหวั่นไง แล้ววันนี้จะมีฉากที่ฉันต้องตบผู้หญิงนั่น เธอรอดูเลยว่าฉันจะแก้แค้นให้เธอยังไง!”

กู้ฮอนลูบริมฝีปากตัวเอง : “นี่เธอเรียกให้ฉันมาดูฉากที่เธอตบซูยิ่งหวั่นเนี่ยนะ”

“ก็ใช่ไง เป็นไง ฉันเป็นเพื่อนที่ดีพอป้ะ”

“พอ” กู้ฮอนยอมรับแล้วพูดต่อ : “และก็น่าเบื่อพอกันด้วย…”

*

กู้ฮอนถูกลั่วเฉียวลากเข้าไปในฉากการถ่ายทำด้วย

ซูยิ่งหวั่นชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นว่าลั่วเฉียวมาพร้อมกับกู้ฮอน แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆออกมา

ฉากนี้เป็นฉากที่’มี่เฟย’หรือลั่วเฉียวต้องตบซูยิ่งหวั่น

ซูยิ่งหวั่นที่ยืนอยู่ตรงหน้าของลั่วเฉียวพูดเบาๆ : “พี่มี่เฟย…”

เพียะ~!

ทันใดนั้นลั่วเฉียวก็ตบเข้าที่หน้าของซูยิ่งหวั่นโดยไม่มีสัญญาณใดๆ!

ซูยิ่งหวั่นตกใจ!

เธอจ้องไปที่ลั่วเฉียวด้วยความตกตะลึงพลางกัดริมฝีปากของตัวเอง เธอไม่คิดว่าดาวดวงใหม่นี่จะกล้าเล่นกับเธอแบบนี้!

ผู้กำกับเห็นอย่างงั้นก็รีบถามขึ้น : “ลั่วเฉียว ทำไมเธอไม่เล่นตามคิว”

ลั่วเฉียวแสร้งทำเป็นยิ้มอย่างไร้เดียงสา : “ขอโทษค่ะผู้กำกับ ขอแก้ตัวอีกเทคนึงนะคะ…”

ต่อด้วยเทคที่สอง… สาม… สิบเอ็ด…

เพียะ เพียะ เพียะ~!

ตอนนี้หน้าของซูยิ่งหวั่นแดงและบวมไปหมด

“อ๊ะ! ขอโทษค่ะพี่ซู ฉันยังเป็นเด็กใหม่อยู่ เลยทำพลาดไปหลายครั้งหน่อย ทนหน่อยนะคะ…” ลั่วเฉียวพูดกับซูยิ่งหวั่นด้วยรอยยิ้ม

กู้ฮอนมองซูยิ่งหวั่นที่กำลังอดทนอดกลั้นอยู่ ถึงซูยิ่งหวั่นเธอจะร้ายก็จริง แต่ลั่วเฉียวก็ไม่ควรทำกับเธอถึงขนาดนี้!

ซูยิ่งหวั่นหันหน้ามามองกู้ฮอนกลับด้วยความเคียดแค้น!

ซูยิ่งหวั่นสูดหายใจเข้า พร้อมกับหันไปหาลั่วเฉียวแล้วพูดกับเธอว่า : “ทักษะการแสดงของน้องลั่วเฉียวคงจะยังไม่ดีพอ เดี๋ยวฉากนี้พี่จะสอนเองว่าต้องทำยังไง…”

เพียะ~!

“โอ๊ย…” ลั่วเฉียวกรีดร้องพลางจับแก้มของตัวเอง : “ตบฉันหรอ!”

“ก็สองน้องลั่วเฉียวเล่นฉากนี้ไง” ซูยิ่งหวั่นยกริมฝีปากของเธอขึ้นพลางพูดกับผุ้กำกับอีกครั้ง : “ผู้กำกับคะ ฉันว่าฉากแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะกับบทมี่เฟยที่เป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและจิตใจดีเลยนะคะ ฉากนี้เหมาะกับบทพระสนมเอกกัวมากกว่านะคะ”

“ก็สมเหตุสมผลอยู่…” ผู้กำกับผงกหัว

“ผู้กำกับคะ!” ลั่วเฉียวตกใจ “บทมี่เฟยถูกข่มเหงมาตลอดนะคะ เพราะงั้นสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องสู้ไม่ใช่หรอ”

“ฉันว่าเอาตามที่ซูยิ่งหวั่นเสนอดีกว่า”

“แต่ผู้กำกับ…” ลั่วเฉียวพยายามทักท้วง

ด้วยความที่ผู้กำกับต้องรักษาหน้าซูยิ่งหวั่น เลยทำให้เขาตัดสินใจแบบนี้ ยังไงก็รู้ได้ไม่แน่ชัดว่าเธอเป็นคนรักของเป่หมิงโม่รึเปล่า ตอนนี้เขาก็เลยต้องทำดีกับเธอไว้ก่อน

และบทละครเรื่องนี้เดิมทีก็เป็นตอนที่พระสนมเอกกัวต้องโหดร้ายทารุณกับมี่เฟยอยู่แล้วด้วย

อีกอย่าง ดาวดวงใหม่อย่างลั่วเฉียวจะสู้ซูยิ่งหวั่นได้ยังไง

เพียะ เพียะ เพียะ เพียะ~!

หน้าของลั่วเฉียวบวมแดงขึ้นหลังจากที่ถูกตบไปหลายสิบครั้ง

ในที่สุด การถ่ายทำก็เสร็จสิ้นลง ลั่วเฉียวรีบวิ่งไปที่กู้ฮอนอย่างไม่พอใจ

“ฮอน ฉันเกลียดนังนั่น… ฉันเกลียดเธอ…”