เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 289
ตอนที่ 289 ความวุ่นวายในการซื้อเสื้อผ้า
มองเห็นใบหน้าของเด็กสาวที่ค่อยๆสลดลงเรื่อยๆ รวมถึงใบหน้าของเป่หมิงโม่ที่แข็งทื่อมากยิ่งขึ้น ในใจของเธอก็ร้องออกมาว่าสะใจ!
เป่หมิงโม่เบนนัยน์ตามา มองเข้าไปในนัยน์ตาของกู้ฮอน ใช้น้ำเสียงแปลกประหลาด เย็นชา ที่เธอไม่เคยยินมาก่อนเอ่ยกับเธอ
“คุณผู้หญิง ถ้าหากว่าคุณไม่รังเกียจ ผมสามารถที่จะจ่ายราคาที่เกินมาส่วนหนึ่งนั้นให้กับคุณ ขอเพียงแค่คุณยินยอมที่จะให้เสื้อผ้าชุดนั้น!”
คุณผู้หญิง?
กู้ฮอนนัยน์ตาเบิกโต!
คุณต่างหากที่เป็นคุณผู้หญิง!
ทั้งครอบครัวคุณล้วนเป็นคุณผู้หญิง!
มาดามันเถอะ แกล้งเป็นหลานโง่ได้เหมือนจริงๆ!
แกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอสินะ!
ดี!
เธอกัดฟัน เหยียดริมฝีปากยิ้ม “คุณผู้ชายท่านนี้ คุณไม่เคยได้ยินประโยคหนึ่งที่พูดว่า ความสุขเป็นสิ่งที่แม้กระทั่งมีเงินก็หาซื้อได้ยากหรือ ไม่บังเอิญจริงๆ ที่ฉันถูกใจเสื้อผ้าชุดนี้ จ่ายเงินให้เท่าไรฉันก็ไม่ยอมให้!”
นัยน์ตาเป่หมิงโม่สาดประกาย คงคาดไม่ถึงว่ากู้ฮอนจะไม่ให้ความร่วมมือขนาดนี้!
“ช่างมันเถอะ โม่ จริงๆแล้วคุณผู้หญิงท่านนี้ก็มาก่อน......พวกเราไม่แย่งแล้วดีหรือไม่.....” เด็กสาวบนรถเข็นจับไปมือของเป่หมิงโม่แน่น ท่าทางเสียใจใกล้จะร้องไห้......
กู้ฮอนกวาดมองเด็กสาวครั้งหนึ่ง แม้ว่าเธออยากจะโจมตีไปที่เด็กสาวว่า ตัวก็นั่งอยู่บนรถเข็นแล้ว จะยังสวมชุดเดรสอะไรอีก ไม่ใช่ว่ามันสิ้นเปลืองหรอกหรือ แต่สุดท้ายแล้ว กู้ฮอนก็พูดคำพูดเหล่านี้ไม่ออก เธอรู้ว่ามันทำร้ายจิตใจคนเป็นอย่างมาก เธอไม่ได้อยากจะทำร้ายผู้ที่มีความบกพร่องทางร่างกาย
เห็นใบหน้าที่ใกล้จะร้องไห้ของเด็กสาวแล้ว กู้ฮอนก็เกือบจะใจอ่อน......
แต่เป่หมิงโม่กลับตอบว่า “เฟยเอ๋อ คุณไม่ต้องกลัว ยากที่คุณจะชื่นชอบ......”
เฟยเอ๋อ!!!
กู้ฮอนปลายนิ้วสั่น มองไปที่เด็กสาวคนนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอก็คือเฟยเอ๋อ?
แสงจันทร์สีขาว ที่ถูกเป่หมิงโม่เก็บซ่อนลึกไว้ภายในใจ เฟยเอ๋อคนนั้น?
ตรงตามที่คิดไว้......
ซูยิ่งหวั่นพูดไม่ผิด ความอ่อนโยนที่เป่หมิงโม่มีให้กับเฟยเอ๋อ เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน!
หัวใจของกู้ฮอนราวกับถูกอะไรบางสิ่งฉีกเป็นรูโหว่รูหนึ่ง!
บางทีเธอก็เคยคิด เฟยเอ๋อคนนั้นจะต้องเป็นผู้หญิงที่งดงามยิ่งกว่าซูยิ่งหวั่นอย่างแน่นอน......
แต่ทว่า คิดไม่ถึงเลยว่า จะน่าสงสารขนาดนี้......
ไม่รู้ว่าคุณเคยได้ยินหรือไม่ว่า ระหว่างผู้หญิงสองคน คนหนึ่งงดงาม คนหนึ่งมีความบกพร่องทางร่างกาย ถ้าหากว่าผู้ชายรักผู้หญิงที่มีความบกพร่องทางร่างกายแล้วล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นผู้หญิงที่งดงามนั้นก็ถูกกำหนดให้เป็นผู้แพ้แล้ว!
อีกทั้งยังพ่ายแพ้อย่างราบคาบด้วย!
เพราะว่าผู้หญิงที่มีความบกพร่องทางร่างกาย จะต้องมีอะไรบางสิ่งที่ทำให้ผู้ชายไม่สามารถตัดใจปล่อยมือไปได้......อีกทั้งยัง ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเทียบได้!
แต่ว่า
กู้ฮอนหลุบตามองกระโปรงที่คล้ายคลึงกับเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ที่อยู่บนร่าง เธอกัดฟัน “ขอโทษด้วยจริงๆค่ะคุณผู้ชาย ฉันก็ยากที่จะชอบสิ่งๆหนึ่ง! กระโปรงชุดนี้ฉันปล่อยมือไปไม่ได้ ขอให้คุณตัดใจเสียเถอะ!”
เป่หมิงโม่คุณก็มีเฟยเอ๋อที่เป็นแสงจันทร์สีขาว (นี้อยู่ข้างกายแล้ว
ส่วนเธอล่ะ นอกจากกระโปรงของเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ชุดนี้ เธอยังเหลืออะไรอีก
ไม่รู้ว่าเป็นการเดิมพันครั้งหนึ่ง หรือว่าความรู้สึกอันซับซ้อนที่ไม่มีชื่อเรียกอื่นๆ อย่างไรก็ตามกู้ฮอนต้องการซื้อชุดนี้อย่างแน่นอน!
ให้ตายก็ไม่ยอมที่จะถอยให้!
เฟยเอ๋อเค้นรอยยิ้มขอโทษออกมา จับมือเป่หมิงโม่แน่น “ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง......พวกเรารบกวนคุณแล้ว......”
จู่ๆกู้ฮอนก็รู้สึกว่าหัวใจทนไม่ไหว เธอรีบเบนสายตาหนี กลัวว่าจะเห็นความรู้สึกอ่อนแอของเฟยเอ๋อ......
แบบนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองคือเพชฌฆาตคนหนึ่ง แม้กระทั่งบุคคลที่ความบกพร่องทางร่างกายก็ไม่ยินยอมที่จะอ่อนให้สักนิด
“โม่ พวกเราไปกันเถอะ......ไปเถอะ......”
ใบหน้าเป่หมิงโม่อึมครึมบางส่วน ภายใต้การฉุดลากของเฟยเอ๋อ พวกเขาก็ออกไปจากร้านนี้แล้ว......
กู้ฮอนราวกับว่าทำสงครามไปรอบหนึ่ง ชั่วพริบตาก็เซื่องซึมไป
พนักงานในร้านเดินเข้ามา สอบถาม “คุณผู้หญิง คุณจะเปลี่ยนชุด หรือว่า ใส่ไว้บนร่างกายแบบนี้คะ”
“อ่อ......ฉันไปเปลี่ยนชุดก็แล้วกัน......” เธอรู้สึกหดหู่ จิตใจก็หนักอึ้งกะทันหัน
“ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นอีกสักครู่จะช่วยห่อให้คุณนะคะ”
สุดท้ายก็ซื้อกระโปรงชุดนี้มาด้วยวิธีนี้
คิดถึงราคาที่แพงลิบลิ่ว กู้ฮอนก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ.......
มองไปด้านนอกของร้าน ก็ไม่เห็นเงาของเป่หมิงโม่และเฟยเอ๋อตั้งนานแล้ว
กู้ฮอนเดินถือชุดกระโปรงเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าอย่างหดหู่
เพิ่งจะปิดประตูห้องลองเสื้อผ้า แต่ยังไม่ทันจะกดล็อกประตู
จู่ๆก็มีเสียงตึงดังขึ้น!
ประตูถูกผลักให้เปิดออกอย่างรุนแรง!
เธอรู้สึกว่าร่างกายถูกผลักโซเซเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้า วินาทีถัดไป ร่างสูงใหญ่ของเป่หมิงโม่ก็เบียดเข้ามาในชั่วพริบตา
“คุณ......อุบ......”
นัยน์ตาเธอเบิกโพลงตกตะลึง เพิ่งจะอ้าปาก ก็ถูกมือใหญ่ของเขาปิดอยู่ที่ริมฝีปาก เสียงก็จางหายไป......
ไอ้ลูกหมา! เมื่อตะกี้ผู้ชายคนนี้ไม่ได้จากไปแล้วหรอกหรือ
ที่แท้ก็ย้อนกลับมา ทั้งยังบุกเข้ามาภายในห้องลองเสื้อผ้า เขาหมายความว่าอย่างไรกันแน่!
“อุบ......” กู้ฮอนดิ้นรนขึ้นมา
จนปัญญาที่ภายในห้องเสื้อผ้านั้นคับแคบ ถูกเป่หมิงโม่เบียดเข้ามา เธอก็แทบจะไม่เหลือทางให้ถอยหลังแล้ว!
มือหนาใหญ่ของเขาอุดอยู่ที่ปากเธอ อีกมือหนึ่งก็วางทาบลงมาบนหน้าอกที่หายใจติดขัดของเธออย่างไม่เกรงใจ......
น้ำเสียงแหบต่ำใกล้เข้ามาที่ข้างหูของเธอ “มีความสามารถ คุณก็ส่งเสียงร้องให้ดังกว่านี้สิ......จะได้เรียกให้คนที่อยู่ด้านนอกนั้นฟังว่าคุณร้องอย่างไร......”
“อุบ......” กู้ฮอนโกรธจนอยากจะเตะไอ้ลูกหมา นี่ให้ตายจริงๆ!
นัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่เขา กลับพบว่าแม้กระทั่งขาของเธอเขาก็พันธนาการเอาไว้แล้ว!
เธอราวกับหนังแกะย่างที่ถูกตรึงแขนขาทั้งสี่ด้วยส้อมอยู่บนกำแพง ไม่สามารถขยับเขยื้อนอะไรได้!
ชีวิตของคนเราถูกกำหนดมาให้ไม่เท่าเทียมกัน ผู้ชายกับผู้หญิง ในเรื่องของพละกำลังนั้นเกิดมาพร้อมกันกับความแตกต่างตลอดกาล!
“ชื่นชอบเสื้อผ้าชุดนี้จริงๆนะหรือ”
ปีศาจร้ายเป่หมิงโม่เอ่ยถาม นัยน์ตาดำมืดจ้องเขม็งจนกู้ฮอนขนลุก!
จากนั้น มือของเขาก็ล้วงไปทางด้านหลังเธอ เริ่มต้นรูดซิปเสื้อผ้าลงมา......
อีกมือหนึ่งก็ปล่อยริมฝีปากเธอออก พันธนาการมือที่อยู่ไม่สุขคู่นั้นของเธออย่างชั่วร้าย......
กู้ฮอนเพิ่งจะสูดลมหายใจเฮือกหนึ่ง กัดริมฝีปาก แต่ว่าภายในห้องลองเสื้อผ้า ประสิทธิภาพการเก็บเสียงนั้นไม่ค่อยดีเท่าไร เธอทำได้เพียงแค่กัดฟัน คำรามเสียงต่ำเบาๆ
“คุณทำอะไร! คุณผู้ชาย! ฉันไม่รู้จักคุณ! เชิญคุณไสหัวไปให้พ้นนะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ