เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 303
ตอนที่303 เข้าอกเข้าใจ1
ต่อจากนี้ไป เธอจะต้องลืมเรื่องราวระหว่างเธอและเป่หมิงโม่ให้หมดสิ้น เพื่อตัดโอกาสไม่ให้เขามาหว่านเมล็ดพันธุ์ในกายเธออีก!
เธอ กู้ฮอนคนนี้ จะไม่ยอมให้เขามาคอยบงการชีวิตอีกแล้ว!!
เธอบิดฝาน้ำดื่ม ฉีกกล่องยาก่อนจะหยิบออกมา2เม็ด ก่อนจะใส่ปากกรอกน้ำตามและกลืนลงคอไป......
รสชาติขมฝาดของยาไหลผ่านลำคอไป
เธอสูดเอาลมที่เย็นเยือกเข้าไปหนึ่งที ก่อนจะเตรียมหันกลับไป
กลับเห็นเป่หมิงโม่ไอ้จอมโง่นั่น กำลังขับรถพุ่งทะยานออกไปยังถนน......
ผ่านหน้าเธอไปอย่างเย่อหยิ่ง
มือที่ถือยาคุมกำเนิดของเธอกระตุกเล็กน้อย
แต่ก็แอบโล่งใจในเวลาเดียวกัน อย่างน้อย เขาก็ไม่เห็นเธอ
เธอสลัดความรู้สึกหม่นหมองนั้นออกไป ก่อนจะเตรียมเอากล่องยาเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ ทันใดนั้น
‘เอี๊ยด!’
เสียงรถเบรกกะทันหันที่แหลมจนแสบแก้ว ก็ดังลั่นขึ้นมา
ทันใดนั้นรถของเป่หมิงโม่ก็หยุดอยู่ตรงหน้านั้นทันที
วินาทีต่อมา เขาก็มุดออกมาจากรถ และวิ่งเร็วราวกับสายฟ้าฟาดมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ
เธอตะลึงพรึงเพริดไปเลย!
ดวงตาดำขลับคู่นั่นของเขา ปรายตาไปมองร้านยาที่อยู่ด้านหลังเธอ ก่อนจะมองดูนามบัตรกับกล่องยาคุมในมือของเธอด้วยสายตาที่ประกายแววสงสัย!
ทันใดนั้นเอง
ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะรู้สึกตัว เขาก็แย่งมาอย่างรวดเร็ว! ก่อนจะกวาดตาดูรอบหนึ่ง
หลังจากเขาเห็นนามบัตรที่แปะถุงยางอนามัยไว้ใบนี้ ก็เข้าใจได้ในทันที
แต่ทว่า
“ยาคุมกำเนิด?!” เขาจ้องเธอด้วยสายตาที่กราดเกรี้ยวประหนึ่งจะพ่นไฟออกมาจากดวงตาคู่นั้น! “ให้ตายเถอะ คุณวิ่งออกมาแต่เช้า เพื่อมาซื้อยาคุมกำเนิดที่นี่งั้นเหรอ?!”
เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย มองชายหนุ่มด้วยสายตาเย็นชา “เอาคืนมาให้ฉัน!”
คิ้วคู่งามคมเข้มของเขา ที่ขมวดจนจะเป็นปมด้วยความสงสัย มองกล่องยาที่เปิดแล้ว และยาก็หายไปแล้ว2เม็ด ก่อนจะเหลือบตาไปเห็นน้ำดื่มในมือหญิงสาวที่ดื่มไปเศษหนึ่งส่วนสี่แล้ว “คุณกินแล้ว?”
เธอเห็นว่าเขาไม่ยอมคืนกล่องยาให้เธอ เลยชักมือกลับไปด้วยความระอา เธอเบื่อที่จะโต้เถียงกับเขาแล้ว ก่อนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจ และหันหลังเดินกลับไป
เขาเดินตามเธอไป ก่อนจะกระชากข้อมือของเธอและเค้นถามขึ้นว่า “คุณหมายความว่ายังไง? อธิบายมาเดี๋ยวนี้!”
เธอกัดริมฝีปาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันหมายความว่ายังไงเหรอ? เป่หมิงโม่คุณมีตามองไม่เห็นหรือไง? ยังจะต้องถามฉันอีกเหรอ?”
“ทำไมต้องกินยาคุมด้วย?” มือชายหนุ่มที่จับข้อมือของหญิงสาวราวกับโซ่ตรวนนั้น บีบแรงขึ้นด้วยแรงโทสะ โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้เนื้อรู้ตัวด้วยซ้ำ
เขารู้เพียงว่า ณ ตอนนี้ เขาโกรธเป็นฟืนเป็นไฟกับการกระทำของเธอ
“เจ็บ......” เธอเปล่งเสียงออกมาอย่างสุดทน ก่อนจะสะบัดมือออกจากมือใหญ่เขาอย่างเต็มแรง “ทำไมเหรอ? ก็ชัดเจนอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ฉันจะไม่ยอมให้ตัวเองพลั้งพลาดอีกแล้ว!”
“พลั้งพลาด?” เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนนัยน์ตาคู่งามจะฉายแววดุดันเยือกเย็น “คุณคิดว่าการนอนกับผมคืนเดียวนั้น เป็นความพลั้งพลาดงั้นเหรอ? เพราะฉะนั้นจึงรีบออกจากบ้านแต่เช้า เพื่อมาแก้ไขความผิดพลาดที่เกิดขึ้นงั้นสินะ?!”
ยาคุมกำเนิดในมือเขาถูกขยำจนแทบละเอียดเป็นผุยผง!
เธอมองเขาด้วยสายตาที่นิ่งเฉย เม้มปากก่อนพูดเยาะเย้ยถากถางว่า “แล้วมันไม่ใช่ความผิดพลาดเหรอ? ตอนนั้นที่ให้กำเนิดหยางหยางกับเฉิงเฉิงเพื่อคุณ ในสายตาคุณ ก็เป็นความผิดพลาดไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ฉันก็แค่ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยเท่านั้น คุณควรจะขอบคุณฉันสิ! ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่ฉันเป็นเลขาของคุณ คุณก็เคยให้ฉิงฮัวเอายาคุมกำเนิดมาให้ฉันกิน พอตอนนี้ คุณกลับมาถามหาเหตุผลจากฉัน เพื่ออะไรกัน? คุณไม่รู้สึกว่าการกระทำของตัวเองมันน่าขำบ้างเหรอ เป่หมิงโม่?
นัยน์ตาของเขามีแววอ่อนลง เหมือนกับไฟโทสะในใจที่ค่อยๆ มอดลงไป
ชายหนุ่มจ้องมองดวงตาสุกใสคู่นั้นของเธอสักพักใหญ่ ก่อนจะขมวดคิ้วนิ่วหน้า พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“ผมยอมรับว่าตอนนั้น ผมเป็นคนให้ฉิงฮัวเอายาคุมกำเนิดไปให้คุณกินจริง แต่นั่นก็เพราะว่า ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นแม่ของลูกชายผม! ตอนนี้นี้รู้ความจริงแล้ว งั้นก็ไม่จำเป็น......” เสียงพูดของเขาเบาลงเรื่อยๆ เหมือนสิ่งที่กำลังจะพูดต่อจากนี้ มันยากเย็นแสนเข็ญที่จะเอ่ยออกมา “งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกินยาพวกนี้อีกต่อไป......”
เสียงพูดของเขาเบาลงเรื่อยๆ เหมือนสิ่งที่กำลังจะพูดต่อจากนี้ มันยากเย็นแสนเข็ญที่จะเอ่ยออกมา “งั้นก็ไม่จำเป็นต้องกินยาพวกนี้อีกต่อไป......”
เธอเบิกตาโพลง มองชายหนุ่มอย่างเหลือเชื่อ
“เป่หมิงโม่ คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? บอกฉันว่าไม่จำเป็นต้องกินยาพวกนี้แล้ว? ฉันเป็นแม่ของลูกชายคุณ แล้วมันยังไง? เพราะเรื่องเมื่อคืนเป็นความพลั้งพลาด! เพราะฉันไม่ทันระวังตัวและเผลอดื่มจนเมา ถึงได้เปิดโอกาสให้คุณมารังแกฉันได้! ฉันยอมรับความซวยของตัวเอง ฉันจะถือซะว่าทำทานให้หมามันกิน!”
คำว่าทำทานให้หมามันกิน ทำเขาโกรธจนหน้าเขียว!
เขากำหมัดแน่น กัดฟันดังกรอด!
หญิงสาวพูดต่ออย่างไม่หยุดหย่อน โดยไม่สนใจชายหนุ่ม “แต่ฉันไม่ยอมให้ความผิดพลาดนี้ผิดต่อไปเรื่อยๆ ฉันต้องหยุดทุกโอกาสในการตั้งท้องของตัวเอง! วิธีเดียวที่ทำได้ก็คือ......การตัดไฟตั้งแต่ต้นลม!”
เขายืนหน้าดำคร่ำเครียดกับหลายสิ่งที่พันวัลกันอุตลุดอยู่ในหัว
ดวงใจเจ็บปวดรวดร้าวราวกับโดนของหนักๆ ตีเข้าอย่างจัง
เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมองลูกของเขาเหมือนเป็นมารหัวขนที่จะมาขัดขวางชีวิตของเธอ!
เมื่อก่อน เขาเคยปฏิเสธผู้หญิงคนอื่นที่จะมีลูกให้กับเขา
มาวันนี้ เขากลับโดนผู้หญิงคนนี้ปฏิเสธอย่างไร้ค่า!
เขาเริ่มไม่เข้าใจหัวใจตัวเอง
แต่จังหวะที่เขามาเจอเธอกินยาคุมกำเนิดนั้น เขากลับรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดี หัวใจถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ ......
“งั้น คุณก็ไม่ต้องกินยา เพราะยังไงก็ไม่มีโอกาสท้องหรอก...... เพราะเมื่อคืนนี้ ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ......”
เขาพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก หากจะพูดให้ถูกก็คือ เขายังไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลยต่างหาก......
ดวงตากลมโตเป็นไข่ห่านของเธอ ถึงกับถอนหายใจยาวๆ อย่างโล่งอก
สีหน้าท่าทางที่โล่งอกอย่างเห็นได้ชัดนั้น จุดไฟโกรธในดวงตาเขาให้ลุกโชนขึ้นมา
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีไปเลย!” เธอพูดพร้อมพยักหน้าอย่างโล่งใจ ก่อนจะก้มลงไปมองมือใหญ่ที่จับข้อมือของเธอเอาไว้อย่างแน่นหนา ก่อนจะเอ็ดเสียงต่ำ “คุณเป่หมิงโม่คะ คุณจะปล่อยมือฉันได้หรือยัง?”
ความใจเย็นของเธอ การพูดอย่างเกรงอกเกรงใจและห่างเหินของเธอ ทำให้ชายหนุ่มเจ็บปวดใจไม่เบา
เขายอมให้เธอด่าทอใส่เขาอย่างสาดเสียเทเสียยังดีเสียกว่า......
ดวงตาสีนิลคู่นั้นขมวดคิ้วเข้มมองดูหญิงสาวอยู่สักพักใหญ่ ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้มต่ำถามขึ้นว่า “คุณไม่อยากมีลูกกับผมมากขนาดนี้เลยเหรอ?”
ปลายนิ้วของเธอกระตุกเล็กน้อย
เธอตอบกลับในทันทีทันใดอย่างไม่ลังเล “ใช่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ