เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 314
ตอนที่314พวกเขาหมั้น พวกเราออกเดต2
“ชูหยุนเฟิง” เป่หมิงโม่เองก็เห็นภาพนี้เช่นกัน สายตาเขาดูน่ากลัว
“อา” ชูหยุนเฟิงทำเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “ก่อนหน้านี้เฟยเอ๋อพูดว่า ขอบคุณที่นายส่งชุดกระโปรงให้เธอ……คงไม่ใช่……คงไม่ใช่นายเอาชุดกระโปรงของฮอนฮอนไปให้เฟยเอ๋อหรอกนะ”
นิ้วมือของกู้ฮอนสั่น
ชูหยุนเฟิงรู้สึกได้ เขาจับกำปั้นเล็กไว้แน่น “พระเจ้า เป่หมิงเอ้อ นึกไม่ถึงว่านายจะทำเรื่องแบบนี้ได้ นายทำแบบนี้ก็แสดงว่านายเอนเอียงไปทางเฟยเอ๋อมาก แล้วนายจะคิดเยอะอีกทำซากอะไร ยังไงเรื่องที่นายหมั้นกับเฟยเอ๋อ ก็เป็นเรื่องที่ตัดสินใจไปแล้ว……”
ตุ้บ
เหมือนกับว่าเสียงพูดจะหยุดไป
ชูหยุนเฟิงพูดโพล่งออก ถึงได้รู้ว่ามันหยุดไม่ทันแล้ว
ใบหน้ากู้ฮอนแข็งทื่อ
ดวงตาของเป่หมิงโม่สลด
“ชูหยุนเฟิง นายไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”
ชูหยุนเฟิงรีบเอามือปิดปาก……
“ไม่ต้องไปหรอก” เสียงเฉียบของกู้ฮอนหยุดไว้
จากนั้น เธอหันไปมองชูหยุนเฟิง แล้วพูดออกมาทีละคำ “เขาจะหมั้นกับแสงจันทร์สีขาวของเขาใช่ไหม”
“……” ชูหยุนเฟิงไม่กล้าส่งเสียงออกมา เขากลอกลูกตาไปมาระหว่างเป่หมิงโม่และกู้ฮอน
พอเห็นท่าทางหลบหน้าของเขา กู้ฮอนก็ยิ่งชัดเจน
หัวใจ เต้นอย่างแรง ราวกับว่ามันร่วงลงไปในเหวลึกอย่างฉับพลัน
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามระงับความเจ็บปวดที่ค่อยๆแผ่ขยายเข้าไปในหัวใจ เธอหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปมองเป่หมิงโม่อย่างลึกซึ้ง——
“กระโปรงตัวนี้ มันไม่ใช่ตัวเดิมตัวนั้น ถึงนายจะเอาตัวที่เหมือนกันร้อยตัวให้ฉัน มันก็ไร้ความหมาย แต่ว่า ตอนนี้ถึงนายจะเอากระโปรงตัวเดิมมาให้ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันพิเศษอะไรแล้ว”
เธอชะงัก ดวงตาเป็นประกาย ในน้ำเสียงมีความสั่นเครือแฝงอยู่ “ชุดราตรีตัวนั้น ถือซะว่าเป็นของขวัญที่ฉันมอบให้ในวันหมั้นของพวกคุณแล้วกัน คุณเป่หมิง……ฉันขอให้พวกคุณมีหลุมฝังศพร่วมกัน(สามีภรรยารักใคร่กลมเกลียว) ให้กำเนิดปีศาจในเร็ววัน(มีลูกในเร็ววัน) สุขภาพร่างกายค่อยๆทรุดโทรม(สุขภาพร่างกายแข็งแรง) ขอให้ทุกเรื่องเป็นเหมือนเกม(สมปรารถนาทุกเรื่อง)”
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น ฉับพลันเขารู้สึกกลัวท่าทางที่แสนจะเย็นชาของเธอ……
“ว้าว” ชูหยุนเฟิงช็อก ดุเดือดมาก แต่ยังไงเขาก็ชอบ เขามองกู้ฮอนด้วยสายตาชื่นชม “ฮอนฮอน เธอมีฟืนมากเกินไป(มีความสามารถเกินไป)”
กู้ฮอนหมุนตัว จับมือของชูหยุนเฟิงแล้วเดินออกไปข้างนอก……
“เอ๊ะ ฮอนฮอน พวกเราจะไปไหนกัน” ชูหยุนเฟิงโดนลากออกมาด้านนอก พร้อมกับหันกลับไปมองใบหน้าสีดำเคร่งเครียดที่ดำยิ่งกว่าสีหมึกเสียอีก……
เป่หมิงโม่ทำสีหน้าประมาณว่า ‘ถ้าแกกล้าไปกับเธอ แกได้ตายแน่’
แต่กลับได้ยินเสียงนุ่มที่คาดไม่ถึงลอยขึ้นมา: “หยุนเฟิง พวกเขาหมั้นกัน พวกเราก็ไปเดทกันเถอะ……”
เป่หมิงโม่กำหมัดแน่น
ฟืบ……ได้ยินเสียงชูหยุนเฟิงชะงัก
*
กู้ฮอนลากชูหยุนเฟิงออกไปจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ๆ ฮอนฮอนเดินช้าๆหน่อยสิ……เธอจะพาฉันไปไหนกันแน่……” ชูหยุนเฟิงไม่ยอมหยุดพูดตลอดทาง
แต่กู้ฮอนไม่ได้พูดอะไรสักคำตลอดทาง
ตอนที่เดินลงบันไดของโรงพยาบาล เพราะเธอเคลื่อนไหวเร็วเกินไป ทันใดนั้น——
กึก~
รองเท้าส้นสูงเบี้ยว จนส้นรองเท้าหลุดออกมา
เธอสลัดรองเท้าออกทันทีด้วยความโกรธ
เหลือแค่เท้าที่สวมถุงเท้าเหยียบอยู่บนพื้นเย็น แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บ หรือว่าเจ็บจนไม่รู้สึกไปแล้ว……
“นี่ ฮอนฮอน เธอทำแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันฤดูหนาวนะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา……”
ชูหยุนเฟิงรีบย่อตัวลงตรงหน้ากู้ฮอน
“นายจะทำอะไรน่ะ” เธอตกใจ
เขาหันหน้ากลับมามองเธอ: “แบกเธอไง”
ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดสามคำง่ายๆของชูหยุนเฟิง ทำให้น้ำตาที่เธอพยายามกลั้นไว้เป็นเวลานานไหลออกมา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ