ตอนที่340 หมาป่ากับลูกแกะ2
ขณะที่กู้ฮอนกำลังกระวนกระวายที่จะสลัดตัวเองให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชของชายคนนี้อยู่นั้น
ทันใดนั้นเอง
ผุบ!
เสียงแผ่นไม้ฟาดที่ต่ำหนักดังขึ้น!
เป่หมิงโม่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของตัวเอง!
“โอ๊ย......” เขาร้องโอดโอยเสียงต่ำ......
เขาผละตัวออกทันที
และปากที่ประกบริมฝีปากของกู้ฮอนอย่างดูดดื่มก็คลายออกโดยปริยาย......
จากนั้น
ปัง
เสียงแผ่นไม้กระทบพื้นดังลั่นขึ้นมา
เป่หมิงโม่หันกลับมาโดยอัตโนมัติ และเฉิงเฉิงก็ได้มายืนอยู่หลังเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เป่หมิงโม่จ้องเขม็งไปยังแผ่นไม้ที่ตกอยู่บนพื้น ด้วยสายตาที่ดุดัน
“เป่หมิงซีเฉิง! แกกล้าตีพ่อของตัวเองเชียวหรือ?”
ที่สำคัญคือ ยังกล้าเอาป้ายวิญญาณที่สาปแช่งเขามาฟาดเขา!
“อุ้ย เฉิงเฉิง......”
กู้ฮอนพึมพำขึ้นมาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบผลักอกเป่หมิงโม่ออกอย่างเต็มแรง!
เป่หมิงโม่เซถอยไปเล็กน้อย!
เธอรีบโอบกอดเฉิงเฉิงเข้าสู่อ้อมอกอย่างแนบแน่นในทันที......
“อ้าก แม่ครับ......” เสียงหยางหยางดังขึ้นมาติดๆ
ฉิงฮัวอุ้มหยางหยางที่ดีดดิ้นเป็นหนอน ขึ้นมาจากบันไดทีละขั้น
“หยางหยาง......” พอกู้ฮอนขึ้นมา น้ำตาก็ไหลพรากลงมาอาบแก้มทันที
“แม่ครับ......” หยางหยางในอ้อมกอดของฉิงฮัวดิ้นแรงกว่าเดิมด้วยความดีใจ “ปล่อยผมนะ ปล่อยผม......”
ฉิงฮัวมองไปยังเจ้านายที่ยืนหน้านิ่ง ก่อนจะรีบปล่อยมือออกทันที......
หยางหยางรีบกระโดดลงบนขั้นบันได ก่อนจะโผเข้าไปในอ้อมกอดของแม่
“ว้าว แม่ครับ......”
หยางหยางเบียดเฉิงเฉิงออกไปอีกข้างเลยทีเดียว
ลูกๆ ทั้งสองเศร้าโศกเสียใจอยู่ในอ้อมอกแม่
“แม่ครับ แม่ครับ พวกเราจะไม่แยกจากกันอีกแล้วดีไหมครับ......” หยางหยางพูดอย่างออดอ้อน
“ผมคิดถึงแม่ครับ......” เฉิงเฉิงพูดออกมาเบาๆ ก่อนหดตัวเข้าไปให้อ้อมอกแม่
กู้ฮอนน้ำตาไหลอาบหน้า “ไม่แยกจากกันอีกแล้ว......แม่ไม่อยากแยกจากลูกๆไปอีกแล้ว......”
เธอเม้มปากแน่น จะมีใครเข้าใจความเจ็บปวดจากการที่ต้องแยกจากลูกไปครั้งแล้วครั้งเล่า แบบที่เธอต้องประสบพอเจอมา ว่ามันทุกข์ทรมานใจมากเพียงใด?
เธอแหงนมองเป่หมิงโม่ด้วยความคับแค้นใจ!
เป่หมิงโม่ขมวดคิ้วแน่น เขาให้เวลาสามแม่ลูกได้อยู่ด้วยกันเพียงครู่เดียว ก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ