เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 353

ตอนที่ 353 งานแต่ง และ งานศพ1

คฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง บรรยากาศตกแต่งสีแดงด้วยความรื่นเริง

นอกจากนั้น สะใภ้ในอนาคตจะเข้ามาอยู่อย่างเป็นทางการ

สำหรับตระกูลเป่หมิงแล้ว มันเป็นพิธีที่มงคลที่สุด

เพียงแต่ว่า เจ้าของบ้านเป่หมิงนั้น สีหน้าไม่แสดงออกถึงความปรีติยินดีเหมือนเหล่าคนใช้เลย แต่พวกกลับแสดงถึงความเงียบในจิตใจ

บ่ายสามโมงตรง เหลือเวลาอีกเพียงสองชั่วโมงก่อนถึงงานหมั้นนั้น......

ท่านปู่เป่หมิงยังคงหลบอยู่ในห้องสมุด และกำลังเขียนพู่กันจีนด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด

“ท่านปู่ ทำไมท่านยังไม่แต่งตัวล่ะ ขบวนรออยู่หน้าบ้านแล้วนะ อีกสักครู่ก็จะไปที่โรงแรมตะวันออกกันแล้ว”

เจียงฮุ่ยซินเปิดประตูเข้าไป ในตอนนั้นเธอก็แต่งตัวชุดราตรีเรียบร้อยแล้ว

เป่หมิงเจิ้งเทียนขมวดคิ้ว ไม่เอ่ยปากพูดสักคำ และพู่กันในมือนั้นก็ยังเขียนต่ออย่างไม่หยุด

เมื่อเจียงฮุ่ยซินเดินเข้าไป มองไปตัวหนังสือที่ท่านปู่เป่หมิงกำลังเขียน สีหน้าเธอก็ตึงเครียดขึ้นมา “นี่ คุณปู่ วันนี้เป็นงานหมั้นของโม่นะ ทำไมถึงเขียนคำว่า ‘อาลัย’ ล่ะ มันไม่เป็นสิริมงคลเลยนะ”

ท่านปู่เป่หมิงถอนหายใจอย่างแรง “นี่ไม่ใช่งานแต่ง แล้วเธอจะกลัวอะไรล่ะ”

“คุณน่ะ อายุมากขนาดนี้แล้ว ยังมีอะไรที่ปล่อยวางไม่ลงอีก” เจียงฮุ่ยซินส่ายหัว “ยังไงโม่ก็ยืนยันจะหมั้นกับเฟยเอ๋อแล้ว คุณก็ทำอะไรไม่ได้หรอก มันดีกว่านะถ้าคุณจะยอมรับความจริง”

“ปัญหาคือ เขายังต้องรับว่าที่สะใภ้กลับมาอยู่ที่บ้านนี้อีก” เรื่องที่ท่านปู่เป่หมิงเครียดคือเรื่องนี้ต่างหา

“เขาสามารถขยับได้เดินได้ ไม่ใช่คนป่วยสักหน่อย ให้เขาอยู่แต่ศูนย์บำบัดก็ใช่เรื่อง” เจียงฮุ่ยซินดูท่านปู่ที่ใช้อารมณ์เด็กอยู่ แล้วหัวเราะพูดต่อ “อีกอย่าง ฉันรู้สึกในคฤหาสน์หลังใหญ่อลังการของตระกูลเป่หมิงนี้แต่ละคนมันช่างหัวแข็งกันมาก ชีวิตนี้ไม่สามารถมีลูกสาวยังไม่พอ ตอนนี้ยังไม่ให้สะใภ้เข้าบ้านอีกใช่ไหม”

เป่หมิงเจิ้งเทียนเป่าหนวดเคราตัวเองแล้วจ้องหน้าเจียงฮุ่ยซินไว้ “หัวแข็งไม่ดีตรงไหน ถ้าผู้หญิงเยอะขึ้นแล้วหัวแข็งนี่สิถึงจะเรียกว่าไม่ใช่เรื่องดี”

“ก็จริง ๆ คุณพูดถูกเหมือนกัน แต่คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจของโม่ได้เหรอ”

“.…..” ท่านปู่เป่หมิงไม่มีคำอธิบาย

เจียงฮุ่ยซินก็พูดต่อ “ดูสิ คุณก็รู้ดี แล้วยังจะอคติทำไมอีก ปล่อยวางยังดีกว่านะ”

“แต่ว่า......”

“อย่าแต่ว่าเลย รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะ เราเป็นเจ้าภาพจัดงานนะ ถ้าไปสายเองเขาจะหัวเราะเยาะได้”

จากที่ถูกเจียงฮุ่ยซินเกลี้ยกล่อม ท่านปู่เป่หมิงถึงจำใจไปเปลี่ยนชุดแล้วเตรียมออกจากบ้าน......

โรงแรมตะวันออก

ในห้องพัก ช่างแต่งหน้ากำลังแต่งหน้าให้กับเฟยเอ๋อ

สามชั่วโมงผ่านไปแล้วกับการแต่งหน้านี้ เป็นเพราะเฟยเอ๋อมีรอยแผลเป็น ช่างแต่งหน้าจึงต้องใช้เวลาและเทคนิคที่ยากพอสมควร เพื่อจะปกปิดรอยแผลของเธอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ......

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ซูยิ่งหวั่นเปิดประตูแล้วเข้ามา......

เมื่อเฟยเอ๋อเห็นซูยิ่งหวั่นจากกระจองที่ท้องไปด้านหลัง เธอก็ยิ้มแย้มขึ้นมา “ยิ่งหวั่น เธอมาแล้วเหรอ”

ซูยิ่งหวั่นถอดแว่นกันแดดออก เธอตกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นผิวกายของเฟยเอ๋อถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอาง

เหมือนกับว่าความสวยความงามของเฟยเอ๋อถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง รู้ทันทีเลยว่าช่างแต่งหน้าที่เป่หมิงโม่จ้างมานั้นเป็นช่างที่มีฝีมือดีระดับโลก

“เฟยเอ๋อ วันนี้เธอสวยมาก......” ซูยิ่งหวั่นชมเธอด้วยความเต็มใจ

เฟยเอ๋อแสดงท่าทีเขินอาย จากนั้นเธอลุกขึ้นยืน ยกกระโปรงสีขาวของเธอแล้วหมุนรอบตัวให้ซูยิ่งหวั่นดู เธอยังคงถามด้วยความไม่มั่นใจ “ยิ่งหวั่น เธอรู้สึกว่าฉันดูดีจริง ๆ เหรอ ฉันกลัวว่าคนอื่นจะมองฉันด้วยความน่าเกลียดมากเลย......”

เฟยเอ๋อสวมใส่ชุดสวยงามสีขาวประกายมุกที่เป่หมิงโม่ให้เป็นของขวัญในราตรีนั้น

เมื่อนึกถึงวันนั้นวันที่เฟยเอ๋อต้องล้มป่วยเพราะชุดกระโปรงนี้

สายตาของซูยิ่งหวั่นแอบแฝงด้วยความอิจฉา เพราะชุดแบบนี้เป่หมิงโม่เคยให้กู้ฮอนด้วย แต่แค่เธอคนเดียวที่ไม่เคยได้รับ

“เฟยเอ๋อ ฉันไม่ได้โกหกเธอหรอก เธอดูดีมากจริง ๆ รอยแผลเป็นของเธอก็ดูไม่ออกแม้แต่นิด......” ซูยิ่งหวั่นฝืนยิ้ม แล้วกุมมือเฟยเอ๋อไว้ “วันนี้เป็นงานหมั้นของเธอกับโม่นะ ทำไมดูไม่มีความมั่นใจเลย”

เฟยเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อยเริ่มแสดงออกถึงกังวลใจ เธอถอนหายใจแล้วพูด “ยิ่งหวั่น เธอไม่รู้หรอก ช่วงนี้ฉันรู้สึกแปลก ๆ เหมือนได้มาง่าย ๆ แล้วจะเสียไปง่าย ๆ ยังไงไม่รู้ ฉันรู้สึกกลัวมากเลย......”

“กลัวอะไรล่ะ”

“ก็กลัวว่าโม่จะเปลี่ยนใจยกเลิกงานหมั้นกะทันหันสิ......ยิ่งหวั่น ฉันรู้สึกไม่มั่นใจจริง ๆ เลย......” สีหน้าเธอแสดงออกถึงความกังวลมาก

“เฟยเอ๋อ...... ที่จริงแล้วมีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่รู้ว่าควรเล่าให้เธอฟังไหมนะ......” ซูยิ่งหวั่นแกล้งทำเป็นอาเจียนเล็กน้อย สายตาเหมือนกำลังคำนวณอะไรอยู่

เฟยเอ๋อแสดงออกถึงความอยากรู้ “เรื่องอะไรเหรอ”

“นี่…...” ซูยิ่งหวั่นส่ายหัวด้วยความลำบากใจ “ฉันว่า ฉันไม่เล่าให้เธอฟังจะดีกว่า วันนี้จะหมั้นกันแล้ว มันไม่ควรกระทบถึงจิตใจเธอ......”

เมื่อเฟยเอ๋อได้ยินคำนี้แล้วยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ รีบจับมือเธอไว้ แล้วพูดอย่างรวดเร็ว “ยิ่งหวั่น เธอมีเรื่องอะไรบางอย่างใช่ไหม......ขอร้องล่ะ ช่วยเล่าให้ฉันฟังทีได้ไหม”

ซูยิ่งหวั่นมองเฟยเอ๋อ มองแล้วมองอีก สุดท้ายถอนหายใจแล้วพูด......

“เฟยเอ๋อ ที่จริงแล้วฉันไม่อยากเล่าให้เธอฟังเลยนะ แต่ฉันทนดูเธอถูกโม่ฝังไว้ในกะลาไม่ได้......เธอรู้ไหม โม่รู้ดีว่าจะหมั้นกับเธอแล้ว แต่เขายังส่งดอกไม้ให้กู้ฮอนตลอด และแม้ในคอนเสิร์ตเปียโนของDepmelsครั้งล่าสุดนี้ เขายังขึ้นไปเล่นเพลง《Steel of Worry》นี้ด้วยตัวเองเลย ตอนนั้นกู้ฮอนก็ยังนั่งอยู่ด้านหน้าเวที แถมยังถูกสื่อหลายสื่อจับภาพไว้ได้อีกนะ ไม่เชื่อเธอลองดู......”

ซูยิ่งหวั่นรีบหยิบนิตยสารออกจากกระเป๋ามา

หน้าปกนิตยสารนั้นเป็นภาพของเป่หมิงโม่ที่กำลังเล่นเปียโนในคืนนั้นอยู่

แน่นอนว่า ข่าวที่ส่งช่อดอกไม้ให้กับซูยิ่งหวั่นนั้น ถูกซิยิ่งหวั่นปกปิดไปหมดแล้ว

เฟยเอ๋อมองหน้าปกนิตยสารอย่างไม่น่าเชื่อ ด้วยความหล่อเหลามากความสามารถของเป่หมิงโม่กำลังเล่นเปียโนอยู่......

ปลายนิ้วเธอเริ่มสั่นไหว......

ที่น่าตกใจคือ “เพลง《Steel of Worry》......โอ้พระเจ้า เขาเล่นเพลง《Steel of Worry》จริง ๆ เหรอ”

เมื่อซูยิ่งหวั่นมองดูตัวที่กำลังสั่นเทาของเฟยเอ๋อ ในใจลึก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะมีความสุข