เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 354

ตอนที่ 354 งานแต่ง และ งานศพ2

“ใช่สิ เพลงนั้นแหละ เหมือนว่าเป็นเพลงที่โม่แต่งให้กับแม่เขาในปีนั้น ไม่คิดเลยว่าเขาตั้งใจเล่นให้กู้ฮอนฟังอย่างจริงจัง และยังอยู่ในที่สาธารณะด้วยนะ”

ซูยิ่งหวั่นพยายามจะพูดว่า เพลง《Steel of Worry》นี้ เธอรู้ดีว่าเป่หมิงโม่จะไม่เล่นบทนี้ต่อหน้าคนอื่น นี่คงจะเห็นได้ว่าเขาให้คุณค่ากับนางมากเพียงใด

เบื้องหลังเครื่องสำอางของเฟยเอ๋อนั้น แสดงออกถึงความตื่นตระหนกตกใจอย่างมาก

เธอรู้สึกเข่าอ่อนแล้วนั่งกระแทกลงไปกับเก้าอี้เครื่องสำอางนั้น

มือไม้อ่อนจนทำให้นิตยสารเล่มนั้นตกลงไปกับพื้น......

“ยิ่งหวั่น นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหม......บอกฉันทียิ่งหวั่น ว่าที่บอกมันไม่ใช่เรื่องจริง......”

เฟยเอ๋อสั่นไปทั้งหน้า แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจหยุดยั้ง……

ซูยิ่งหวั่นทำตัวไม่ถูก

เธอเคยทดสอบเฟยเอ๋อ แต่เพิ่งจะรู้ว่าเฟยเอ๋อนั้นเหมือนถูกเป่หมิงโม่กักอยู่ในขอบเขต ชีวิตของเธอไม่ต่างอะไรกับอยู่ในกะลา เธอแทบจะไม่มีสิทธิ์รับรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกภายนอก

ดังนั้นวันนี้เธอถึงได้เอานิตยสารนี้ออกมา เธอตั้งใจจะเอาข่าวดังนี้ให้นางดู เพื่อจะทำให้เฟยเอ๋อได้ถูกกระตุ้นจิตใจ ให้เฟยเอ๋อได้รับรู้ว่า โม่ของนาง ก่อนที่จะหมั้นเขายังเล่นเปียโนให้ผู้หญิงอีกคนฟังอย่างไม่เกรงใจใคร

“เฟยเอ๋อ เธออย่าร้องเลย…... ต่อให้โม่จะเล่นเปียโนให้คนที่ชื่อกู้คนนั้น แต่วันนี้เขาก็ตกลงจะหมั้นกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ คนที่อยู่ในใจเขาคือเธอนะ เร็วเข้าหยุดร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวจะสวยนะ……”

ซูยิ่งหวั่นทำเหมือนปลอบใจนาง แต่ด้านในจิตใจเธอนั้นรู้สึกสะใจไม่น้อย เฟยเอ๋อยิ่งร้องไห้หนักเท่าไหร่ นางก็ยิ่งรู้สึกมีความสุขเท่านั้น

“ไม่…...ยิ่งหวั่น เธอไม่เข้าใจหรอก......” เฟยเอ๋อยิ่งร้องไห้หนักขึ้น......

น้ำตาร่วงไหลออกมาเหมือนน้ำตก ทำให้เครื่องสำอางในใบหน้าเป็นรอยเหมือนลำธาร......

ทำให้ช่างแต่งหน้าที่อยู่ข้าง ๆ ตกใจ จึงต้องรีบเสริมเครื่องสำอางให้เธอต่อ

แต่เฟยเอ๋อผลักเขาออกไป......

“เฟยเอ๋อ เธอเป็นอะไรไปเหรอ โม่ไม่ควรเล่นเปียโนให้กู้ฮอนฟังต่อหน้าสาธารณชนก็จริง แต่เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว...... อีกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องหนักหนาอะไรมากมาย ต่อจากนี้เธอก็จับตาดูเขาดี ๆ ก็พอแล้ว ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง......”

ซูยิ่งหวั่นเพิ่งรู้สึกว่าเฟยเอ๋อหวั่นไหวอย่างมาก เธอก้มลงพื้นแล้วมองไปที่ปกนิตยสารนั้นอีกครั้ง

รูปลักษณ์และท่าทางอันหล่อเหลาของโม่ มันช่างมีเสน่ห์ชวนให้หลงไหลเหลือเกิน……

เมื่อซูยิ่งหวั่นมองดูใบหน้านั้น อดไม่ได้ที่จะหลงไหลอีกครั้ง......จากนั้น การเล่นเปียโนเพลงนั้นเพื่อที่จะบรรเลงให้กู้ฮอนฟังจริง ๆ ซึ่งมันทำให้ซูยิ่งหวั่นรู้สึกอิจฉาและเยือกเย็นในแววตาอีกครั้ง

“ฮือ ๆ ๆ …... ยิ่งหวั่น ฉันเสียใจ...... ฉันเสียใจจริง ๆ ....... มันเจ็บใจมาเลย......ฮือ ๆ ๆ ......”

เฟยเอ๋อร้องไห้ฟูมฟายไม่หยุด

ทำให้คนที่อยู่ในสถานการณ์รู้สึกตกใจไปด้วย

เธอร้องจนเครื่องสำอางบนหน้าเลอะหายไปหมด เพราะน้ำตาที่ไม่สามารถหยุดยั้งได้......

ยิ่งร้องต่อไป เธอรู้สึกเริ่มแน่นอกและหายใจลำบาก จนมีอาการสำลักออกมา......

“ยิ่งหวั่น ฉัน...... ฉัน......” มือเธอกุมไว้ที่หน้าอก ในเวลานั้นรู้สึกหายใจไม่ออก......

ซูยิ่งหวั่นรู้สึกตกใจ “เฟยเอ๋อ เธอเป็นอะไรไป เฟยเอ๋อ......”

เฟยเอ๋อจับที่ปกคอเสื้อไว้ นิ้วมือสีซีดไปหมด ด้วยมือที่สั่นแล้วชี้ไปที่กระเป๋าหนังบนโต๊ะแป้งนั้น “ยิ่ง…...ช่วยฉัน......”

ซูยิ่งหวั่นจึงรีบทำตาม เธอรีบหยิบกระเป๋าหนังออกมา แล้วเทของในกระเป๋านั้นออกมาหมด “ให้หยิบอะไร ยาเหรอ ยาใช่ไหม อันนี้...... หรือว่าอันนี้......”

เมื่อเห็นเฟยเอ๋อสำลักจนแทบหายใจไม่ออก ซูยิ่งหวั่นกลัวจนเหงื่อแตก

ถึงแม้เธออยากให้เฟยเอ๋อหายไปจากโลกนี้ก็จริง แต่มันจะเป็นในเวลานี้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่งั้นเธอต้องมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ เป่หมิงโม่คงไม่ให้อภัยทั้งชีวิตแน่ ๆ เลย

“นี่…...” เฟยเอ๋อชี้ขวดยาที่เธอถืออยู่

“อ้อ โอเค......” ซูยิ่งหวั่นจึงรีบเอาขวดยาในมือ กดสเปรย์พ่นเข้าในปากของเฟยเอ๋อ......

เฟยเอ๋อหายใจอย่างแรง ผ่านไปครู่นึง ถึงจะสงบลง……

เธอเริ่มหายใจปกติได้ แต่น้ำตายังคลอเต็มขอบตา และมือไม้ยังสั่นไม่หยุด......

“เฟยเอ๋อ เมื่อกี้เธอทำให้ฉันตกใจหมดเลย……” ซูยิ่งหวั่นเพิ่งรู้สึกสบายใจขึ้น

สีหน้าของเฟยเอ๋อจะคงเศร้าหมอง และน้ำตายังคงมาก่อนคำพูด......

“ยิ่งหวั่น เมื่อกี้นี้ขอบใจเธอมากนะ” เฟยเอ๋อกุมหน้าอกไว้ด้วยมือที่ยังคงสั่นไหวอยู่ “ไฟไหม้ในปีนั้น มันทำให้หลอดลมของฉันเสียหายหนัก เพราะสูดดมควันเข้าไปมากเกินไป……”

“ยัยบ๊องเอ้ย แล้วยังจะตื่นเต้นทำไมขนาดนี้ ร่างกายสำคัญกว่ารู้ไหม” ซูยิ่งหวั่นหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาแล้วช่วยเธอเช็ดน้ำตา

เฟยเอ๋อน้ำตาคลอ เธอกัดริมฝีปากไว้ แล้วส่ายหัว “ฉันก็รู้ดีอยู่…...แต่ว่ายิ่งหวั่น เมื่อกี้นี้ฉันรู้สึกเสียใจมากเลยนะ......”

เธอพูดไปแล้วสะอึกสะอื้นขึ้นอีกครั้ง

ซูยิ่งหวั่นขมวดคิ้ว “ดูสิ ๆ แค่เรื่องแบบนี้ เธอถึงเสียใจได้ขนาดนี้ แล้วอีกหน่อยแต่งงานกับโม่ไป สาว ๆ มีผู้หญิงมากมายรอบตัวเขา เธอคงต้องร้องอีกสักกี่รอบล่ะ”

เฟยเอ๋อกัดริมฝีปากไว้ สายตาจ้องมองซูยิ่งหวั่นด้วยน้ำตา......

“ไม่หรอก ยิ่งหวั่น โม่ไม่เคยเป็นผู้ชายหลายใจหรอก......”

ซูยิ่งหวั่นมองใบหน้าที่ร้องไห้จนบวมแดงไปหมดของเธอ อดไม่ได้ที่จะซ้ำเติม

จริงเหมือนกัน เป่หมิงโม่เป็นผู้ชายที่รักษาคำพูด ไม่งั้นเขาจะเลือกเธอได้ไงล่ะ

แต่ในใจลึก ๆ ของซูยิ่งหวั่นนั้น ยอมให้เป่หมิงโม่เป็นคนหลายใจ

เพราะอย่างน้อยข้างกายเขายังมีตำแหน่งของซูยิ่งหวั่นอยู่

“เหอะ ๆ บางทีเธอก็พูดถูกเหมือนกันนะ ไม่งั้นเขาคงไม่รักษาคำสัญญาที่มีต่อเธอหลังจากผ่านมาหลายปีหรอก ว่ามั้ย”

“รักษาคำสัญญา.......” เฟยเอ๋อกัดริมฝีปากแล้วพูดลอย ๆ ขึ้นมาสองคำ ด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก......