เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 356

ตอนที่ 356 แผนการของหนุ่มน้อยทั้งสอง 2

เธอคิด ๆ แล้ว พยักหน้าตอบ “งั้นก็ได้ ตอนนี้คงเลิกเรียนกันแล้ว จากโรงเรียนมาที่นี่คงใช้เวลาไม่เกิน 20 นาทีก็ถึง งั้นฉันลงไปรอข้างล่างก็แล้วกัน”

“เอ๋ ไม่จำเป็นหรอก......” หยินปู้ฝันห้ามเธออีกครั้ง “เธอลืมไปแล้วเหรอ วันนี้ทางโรงแรมไม่รับแขกทั่วไป เธออย่าเดินไปไหนเรื่อยเลย”

“ก็จริงเหมือนกัน แล้วลูกค้าของเธอล่ะ ต้องเข้มงวดเหมือนกันเหรอ” กู้ฮอนถาม

“อื้ม ๆ …...” หยินปู้ฝันหัวเราะอย่างมีความสุข “ฮอน เธอวางใจได้ ผมตีสนิทกับเขาแล้ว เดี๋ยวจะมีคนพาเฉิงเฉิงและหยางหยางขึ้นมาเอง คุณรอที่นี่อย่างวางใจก็แล้วกัน เดี๋ยวผมให้พนักงานเปิดห้องให้คุณเข้าไปพัก......”

“ไม่ต้องหรอก ไหน ๆ ก็ไม่นานเท่าไหร่ ฉันยืนรอพวกเขาที่นี่ก็แล้วกัน คุณรีบเข้าไปเถอะ ลูกค้าคุณรอนานแล้วนะ”

“อื้ม ๆ โอเค คุณห้ามเดินไปไหนล่ะ รอผมที่นี่นะ......” หยินปู้ฝันย้ำแล้วย้ำอีกว่าห้ามเธอเดินไปไหน จากนั้นก็เดินกลับไปในห้อง......

......

เมื่อหยินปู้ฝันปิดประตูห้อง 1509 นั้นแล้ว หลังเขาพิงไว้ที่ประตูด้านในนั้น แล้วถอนหายใจด้วยความเหนื่อย

มือถือแฟ้มงานรหัส CVPL ไว้ ถึงตอนนี้เขาค่อยรู้สึกสบายใจขึ้น

ในห้องนั้น มีเสียงซุบซิบดังขึ้น

เป็นเสียงเด็กที่อ่อนโยนไพเราะลอยออกมา……

“โหย ๆ ฉี่เกือบราดเลย......”

“อาปู้ฝัน แม่ไม่รู้ใช่ไหมครับ” เฉิงเฉิงทำหน้าย่นเล็กน้อยแล้วถามด้วยเสียงที่เบาที่สุด

หยินปู้ฝันหัวเราะแล้วส่ายหัว นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปาก “จุ ๆ เบาเสียงหน่อย แม่ของพวกเธอยังยืนรออยู่หน้าประตูนะ”

หยางหยางเหลือบมองแล้วส่งสายตาไปที่หยินปู้ฝัน มุ้ยปากแล้วพูด “เพราะอาปู้ฝันคนเดียวเลย เป็นถึงทนายความยังขี้ลืมขนาดนี้ ลืมเอกสารสำคัญขนาดนี้ได้ยังไงกันเนี่ย”

“พอแล้ว ก็ให้แม่เธอส่งมาแล้วนี่” หยินปู้ฝันพูดไปด้วยแล้วหยิบเอกสารในแฟ้มนั้นออกมาด้วย

ดูจากหน้าซองเอกสารเขาก็มั่นใจได้ว่ากู้ฮอนไม่ได้แอบดูเอกสารข้างในนั้น

“อายังจะกล้าพูดอีก พวกผมยังเตรียมตัวไม่เสร็จเลย เพราะความขี้ลืมของอา ทำให้แม่ต้องมาที่นี่ก่อนเวลา ถ้าแผนการล้มเหลวจะทำยังไงล่ะ” มือหยางหยางดึกเสื้อไปด้วยบ่นไปด้วย

“ไว้ใจเถอะน่า ไม่มีทางหรอก พวกเธอรีบใส่ชุดนี้ให้เสร็จ”

หยินปู้ฝันเห็นถึงสองพี่น้องนี้ที่กำลังวุ่นวายกับการแต่งตัวอยู่ เขาอดขำไม่ได้ แต่ก็ไม่กล้าหัวเราะออกมา

เพราะเขารู้ดีเหมือนกัน ถ้าหัวเราะเยาะอีก หยางหยางก็คงต้องบ่นเขาต่อ

“บ้าจริง รู้งี้จะมาให้เช้ากว่านี้ เพราะเป่หมิงซิเฉิงคนเดียวเลย จะเรียนถึงคาบสุดท้ายให้ได้ ดูสิ ตอนนี้ยุ่งจนแทบไม่ทันละ......” หยางหยางใส่ชุดไปด้วยบ่นไปด้วย

เฉิงเฉิงทำตาขาวใส่หยางหยาง “คนขาสั้นขาสั้นถึงจะพูดแบบนี้แหละ”

“โห่ย ๆ เป่หมิงซิเฉิงแขนยาวขายาวจังเลยเนาะ” หยางหยางจ้องหน้าไม่พอใจด้วยความน่ารัก

ถึงวันนี้สองพี่น้องตัวแซบยังมีความรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ฝาแฝดกัน

เพราะว่า เขาแตกต่างกันมาก......

หยินปู้ฝันดูเวลา “นี่มันสี่โมงสี่สิบแล้วนะ ต้องรีบกันหน่อยแล้ว งานหมั้นพ่อเธอเริ่มห้าโมงเย็นนะ......เดี๋ยวอาจะบังแม่พวกเธอไว้ แล้วให้พวกเธอสองคนขึ้นทางหนีไฟ......พวกบอดี้การ์ดเตรียมไว้แล้วนะ ตรงเวลาด้วยนะ”