เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 358

ตอนที่ 358 คนละห้อง2

“ต้องขออภัยที่ขัดจังหวะคุณร้องไห้นะคะ......เอ่อ......คุณผู้หญิงร้องต่อเลยค่ะ......เอ่อ......ฉันหมายความว่า คุณระบายต่อได้เลยค่ะ......คิดซะว่าดิฉันเป็นอากาศก็แล้วกัน......”

เธอพูดไปแล้วเดินเข้าห้องน้ำข้างห้องเฟยเอ๋อไป

เปิดฝาชักโครก

เธอเข้าห้องน้ำตามปกติ

เฟยเอ๋อที่อยู่ห้องถัดไป เธอกางหูแล้วฟังเสียงอย่างละเอียด เสียงนี้ ทำไมรู้สึกคุ้น ๆ จัง

บรรยากาศดูเหมือนเกิดความอึดอัดอย่างฉับพลัน ......

กู้ฮอนและเฟยเอ๋อต่างคนต่างอยู่กันคนละห้อง ไม่มีใครเห็นใคร และไม่มีใครรู้ว่าคนข้างห้องนั้นคือใคร เพียงแต่ได้ยินเสียงกันและกัน

กู้ฮอนก็รู้สึกผิดที่ขัดจังหวะคนอื่น เพราะเขากำลังร้องไห้อยู่นะเนี่ย......

คนที่กำลังร้องไห้เสียใจอยู่จะเป็นคนได้เปรียบ......

ฉะนั้น เธอจึงเลือกพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แล้วปลอบใจเขา......

“ที่จริงนะ คุณผู้หญิง......คุณร้องไห้ออกมาเลย ไม่เป็นไรหรอก......ประสบการณ์ของคุณแบบนี้ดิฉันก็เคยผ่านมาเหมือนกัน......ชีวิตหนอ จะมีสักกี่คนที่ไม่เคยทุกข์ใจล่ะ ร้องออกมาเถอะเดี๋ยวก็ดีขึ้น......”

เหมือนเฟยเอ๋อจะถูกใจคำพูดของผู้หญิงคนนั้น แล้วเธอถามกลับ......

“คูณ......คุณก็หลบในห้องน้ำแล้วร้องไห้เหมือนกันเหรอ”

เมื่อกู้ฮอนได้ยินนี้ ก็รู้สึกคุ้นหูไปชั่ววูบ แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอย่างไร

เพราะบนโลกใบนี้มีคนที่คล้ายคลึงกันตั้งเยอะแยะ คงไม่ต้องพูดถึงเสียงที่คล้ายกันหรอก

กู้ฮอนนั่งอยู่บนฝาชักโครกไปแล้วพยักหน้าไป “ใช่ค่ะ......ไม่ใช่แค่แอบร้องไห้ในห้องน้ำหรอก ฉันยังเคยทำอะไรหลายอย่างในห้องน้ำด้วยนะ......คุณรู้ไหม ชีวิตของฉันน่ะ เรื่องพีคที่สุดหลาย ๆ เรื่องของฉันก็เกิดขึ้นที่ห้องน้ำเหมือนกัน......ฉันยังจำได้ครั้งแรกที่ฉันรู้ตัวว่าตั้งท้อง ฉันก็ใช้เครื่องตรวจครรภ์ตรวจพบในห้องน้ำนี่แหละ......”

“โห จริงเหรอคะ......” เฟยเอ๋อรู้สึกประทับใจมาก

“ก็นั่นสิ......ความรู้สึกตอนนั้น คิดว่าชีวิตนี้ของฉันจบแน่เลย......ฉันดันไปตั้งฉันดันไปมีลูกน้อยในครรภ์ที่เหมือนพ่อมัน......เหมือนที่เขาพูดกันว่ากินอะไรเข้าไปก็ถ่ายอะไรออกมา......”

กู้ฮอนย้อนคิดไปอดีตเมื่อตอนเธออายุ18ปี กับประสบการณ์ในอดีตของเธอ ไม่เคยนึกคิดเลยว่า อดีตที่เลวร้ายนั้นจะกลายเป็นเรื่องเล่าตลกในวันนี้ แถมยังเป็นเรื่องที่เล่าจากปากตัวเองด้วย

และยังเป็นการสนทนากันแบบนี้ด้วย

“เฮ่อ ๆ......สุดท้ายก็คลอดออกมาจนได้” เมื่อนึกถึงเด็กทารกน้อยเฉิงเฉิงและหยางหยางที่น่ารักน่าชังทั้งสอง “ยังดีที่คลอดเขาออกมา......”

ถึงแม้ในตอนนั้นจะตั้งท้องด้วยความไม่ตั้งใจ

แต่ถือว่าเธอโชคดีมาก ที่ได้ลูกแฝดที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตเธอ

เฟยเอ๋อรู้สึกอิจฉาผู้หญิงข้างห้องเธอ แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “แล้วผู้ชายคนนั้นล่ะ สุดท้ายคุณสองคนได้แต่งงานกันใช่ไหม ฉันคิดว่าตอนนี้พวกคุณคงมีความสุขกันแน่นอนเลย......มีลูก ๆ เป็นของพวกคุณด้วย......

กู้ฮอนหยุดไป

บรรยากาศในตอนนั้นเหมือนขาดตอนไปอย่างกะทันหัน

เฟยเอ๋ออยู่อีกห้องที่ปิดประตูอย่างมิดชิดนั้น ถึงแม้จะไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย แต่เธอรู้สึกได้ว่ามันเริ่มผิดปกติแล้ว แล้วถามกลับด้วยความเกรงใจ “ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ......”

กู้ฮอนส่ายหัวยิ้มเบา ๆ ......