เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 421
ตอนที่ 421 ขอบคุณฟ้าดิน1
เป่หมิงโม่อุ้มกู้ฮอนมาจนถึงชายหาด ลมทะเลสดชื่นพัดผ่านผมเธอปลิวสยาย
กู้ฮอนหันหน้าไป
เส้นขอบฟ้าบรรจบกันกับท้องฟ้าสีครามในที่ห่างไกล ก้อนเมฆสีขาวลอยเอื่อยเฉื่อย นกนางแอ่นกางปีกโผบินร้องเพลงอยู่เหนือผิวน้ำทะเล หมุนวนจนกลายเป็นการเคลื่อนไหวที่งามล้ำระหว่างโลกและสวรรค์
เธอแอบอิงอยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างขี้เกียจ หัวเราะพลางเอ่ยถาม “คุณไม่รู้สึกหรือว่าชายหาดที่เมืองซาบาห์สวยงามมากกว่าเมือง A”
เขากอดเธอเบาๆ คางวางอยู่บนศีรษะเธอ มองไปยังที่แสนไกล
พระอาทิตย์ตกดินย้อมเมฆบนผืนฟ้าให้เต็มไปด้วยสีแดง ย้อมโขดหินที่อยู่ใกล้ๆให้กลายเป็นสีแดง เรือใบลอยอยู่บนผิวน้ำราวกับประดับไปด้วยเกล็ดสีทองระยิบระยับ ท้องทะเลกว้างในตอนนี้ถูกย้อมด้วยสีชมพูกุหลาบชั้นหนึ่ง
งดงามมากจริงๆ
แต่เขากลับรู้สึกว่า “สู้เมือง A ไม่ได้”
“อา? ทำไมล่ะ”
เขาเชยคางของเธอขึ้นเบาๆ มุมปากยกยิ้มชั่วร้ายอย่างคลุมเครือ “เพราะว่าชายหาดแห่งนั้น มีคุณ......”
มองไปยังใบหน้าที่ยิ่งหล่อเหลาของเขาเมื่ออาบย้อมเป็นสีแดงจากพระอาทิตย์ตก หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
นึกถึงเรื่องสองปีก่อนหน้านี้ขึ้นมา ภาพเขาคลอเคลียอยู่กับเธอที่ชายหาดในคืนวันเกิดคืนนั้น......
แล้วก็เป็นคืนนั้นเอง ที่เขามอบของขวัญที่งดงามที่สุดในชีวิตให้กับเธอ......ตัวน้อย
ในเวลาเดียวกันหลังจากความอ่อนโยนระหว่างเขาและเธอในคืนสุดท้าย วันถัดไปเธอก็พาหยางหยางบินไปออสเตรเลีย
นับจากนั้น พวกเขาก็เดินไปในทิศทางตรงข้ามกัน เขาเกลียดเธอเป็นอย่างมาก......
จู่ๆกู้ฮอนก็รู้สึกลำคอตีบตันอยู่บ้าง “เป่หมิงโม่ คุณบอกว่า หลังจากคืนนั้นจะให้ของขวัญกับฉันหนึ่งอย่าง มันคืออะไร”
“......” เขาเงียบไปชั่วครู่ นัยน์ตาฉาบทับด้วยความเศร้าเสียใจบางๆชั้นหนึ่ง จูบไปที่แก้มของเธออย่างอ่อนโยน พึมพำเสียงเบา “ไม่มีแล้ว......”
หลังจากที่เขารู้ว่าเธอทิ้งเขา หนีตามไปกับเป่หมิงยี่เฟิงในวินาทีนั้น เขาก็ทำลายภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังที่จะมอบให้เธอรูปนั้นทิ้งไปหมดแล้ว!
แม้ว่าสุดท้ายจะเข้าใจว่าเดิมเธอแค่พาลูกชายหลบหนี ทว่ายังคงทำให้เขาโกรธจนไม่สามารถคุมตัวเองได้!
ที่แท้แล้วเธอก็หลอกลวงเขามากมาย มากมายขนาดนั้น......
“ขอโทษ......” เธอพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เขาจิตใจตึงเครียด รับรู้ได้ว่าเธอเบียดเขามาในอ้อมแขนลึกกว่าเดิม......
ลมทะเลอันนุ่มนวลพาให้คลื่นทะเลคลื่นแล้วคลื่นเล่ากระทบเข้ากับหาดทราย หนุ่มสาวบนชายหาดหยอกล้อกันอย่างมีความสุขภายใต้แสงอาทิตย์
ชั่วเวลานี้ พวกเขาล้วนไม่มีใครพูดอะไรอีก
ราวกับเป็นสัญญาณลับระหว่างกัน ไม่ยินยอมที่จะให้ความเจ็บปวดเคียดแค้นในอดีตมาทำลายความงดงามในตอนนี้......
อดยอมรับไม่ได้ว่า การสร้างความฝันของเป่หมิงโม่นี้ประสบความสำเร็จพอสมควร
แม้กระทั่งเธอก็เกือบจะลุ่มหลงไปกับมัน ไร้สิ้นหนทางจะปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ......
ทว่าความรู้สึกของเธอ ราวกับพระอาทิตย์ตกดินอย่างไรอย่างนั้น แม้ว่าพระอาทิตย์ตกดินจะงดงาม แต่ทว่าก็ใกล้กับช่วงพลบค่ำ
ทุกช่วงเวลาแห่งความงดงามที่อยู่ด้วยกันกับเขา นั้นมีขอบเขตเวลาอยู่ที่หนึ่งเดือน ค่อยๆลดลงทุกนาทีทุกวินาที
ภายในสมองปรากฏภาพใบหน้ายิ้มแย้มไร้เดียงสาของตัวน้อยผ่านเข้ามา เธอเอ่ยท่องในใจอย่างเงียบๆ
ขอโทษด้วย เป่หมิงโม่ ให้อภัยฉันที่ยังมีความลับเล็กๆต่อคุณอีก จำเป็นต้องปิดบังคุณจริงๆ......
*
ยามค่ำคืน
เมื่อกลับไปถึงโรงแรม เธอนอนหลับสนิทในอ้อมแขนของเขาบนเตียง......
ภายใต้อาการสะลึมสะลือ จู่ๆเธอก็รู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งขยับยุกยิกไปยุกยิกมาบนหน้าอกของเธอ เบาๆ คันๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ