เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 422

ตอนที่ 422 ขอบคุณฟ้าดิน2

“......” เธอถูกกระทำจนต้องหลับตาลง หัวใจสั่นไหว

ถึงแม้จะรู้ว่า ทุกครั้งที่เขาพูดว่า “รัก” ล้วนแล้วแต่อยู่ในช่วงเวลาสำคัญที่รู้สึกอารมณ์พลุ่งพล่าน แต่ว่าเธอยังคงหยุดที่จะหลงใหลไม่ได้......

บนโลกใบนี้ ถ้าหากว่ามีใครที่ต่อต้านความรักแล้วล่ะก็ จะต้องไม่ใช่เธออย่างแน่นอน

นับตั้งแต่ที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของตระกูลกู้แล้ว จิตวิญญาณของเธอก็ไร้ที่ยึดเหนี่ยว หัวใจก็ไม่มีใครให้ฝากความหวัง......

สามารถถูกคนปกป้องประคองไว้ในฝ่ามือนั่นเป็นสิ่งที่เธอปรารถนาตลอด 20 กว่าปีมานี้

“เป่หมิงโม่......ปิดไฟดีหรือไม่” เธอเอ่ยเสียงสั่นอย่างไม่ต้องการให้เขาเห็นสภาพที่ขัดแย้งและอาการเขินอายของเธอ

“ไม่ดี ผมอยากมองคุณ มองทั้งหมดของคุณ......” นัยน์ตาเขาลึกซึ้ง ทอประกายร้อนแรง

“อย่ามอง......” เธอหันหน้าหนี ไม่ต้องการให้เขาช่วงชิงไปแม้กระทั่งความภาคภูมิใจอันน้อยนิด

“อย่ากลัว......กู้ฮอน ผมชอบทั้งหมดที่เป็นคุณ......ชื่นชอบความขาวเนียนของคุณ......ชื่นชอบความอวบอั่น......” เขาพ่นลมหายใจอย่างคลุมเครือ “และชื่นชอบส่วนอ่อนนุ่มนั้นของคุณยิ่งกว่า......”

“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว......” แก้มของเธอแดงก่ำ

“หึๆๆ......” เขาหัวเราะเสียงต่ำ พลิกตัวทาบทับลงมา......

ภายนอกหน้าต่าง คลื่นทะเลเมืองซาบาห์กระทบเข้ากับชายฝั่ง

พระจันทร์เสี้ยวเขินอายจนต้องหลบสายตา

ภายในห้อง การแสดงอันเร่าร้อนกำลังจะเริ่มขึ้น

ทว่ากลับถูกเสียงกรีดร้องเรียกให้หยุดกะทันหัน!

“อาอาอา......รอก่อน! รอก่อนนะ......” กู้ฮอนตอบสนองด้วยการบิดไปที่กล้ามเนื้อหนาได้รูปของเขา

“หือ” เขางึมงำเสียงหนึ่ง ข้างขมับเต็มไปด้วยเหงื่อ อดทนอย่างยากลำบาก

“ไม่ได้......ไม่ได้นะ......” เธอรีบผลักเขาออกไป

“เกิดอะไรขึ้น” เขารู้สึกอึดอัดไร้ที่ระบายออก อีกก้าวเดียวก็จะสำเร็จแล้ว แต่จู่ๆผู้หญิงคนนี้กลับพูดว่าไม่ได้

เขาไม่รับปาก น้องชายของเขากำลังเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ รอเพียงบุกตะลุยโจมตีข้าศึกเท่านั้นเองนะ!

เขาไม่สนใจอะไรแล้ว ส่งเสียงเบาเตรียมตัวที่จะโจมตียึดครองเมือง

“ไม่ได้นะ! เป่หมิงโม่......” เธอหน้ายับย่น เอ่ยอึกอักอย่างลำบากใจ “ฉัน......สิ่งนั้นของฉัน......มาแล้ว......”

“อะไรนะ” เขาตะลึง

“ประจำเดือน......” เธอพึมพำเสียงเบา

“คืนส่งท้ายปีเก่าวันนั้นไม่ใช่ว่าเพิ่งมาหรอกหรือ! นี่มันกี่วันเข้าไปแล้ว......” ก่อนหน้านี้เขาตรวจดู มันสะอาดแน่นอนแล้วนินา

เธอหลบตา ไม่กล้ามองสบตาที่สาดประกายของเขา “......ไม่ ไม่สะอาด......”

เขารีบลุกขึ้นแล้วเปิดออกดู

อย่างที่คิดไว้ เลือดสีแดงสดไหลไม่หยุด......

เปื้อนไปบนผ้าปูที่นอนสีขาว!

“Shit!” เขาสบถออกมาคำหนึ่ง! ถลึงตาใส่เธอที่แก้มแดงก่ำ จู่ๆนัยน์ตาเหยี่ยวก็หรี่ลง เอ่ยถามเสียงเข้ม “เพิ่งจะมาหรือ”

“......” เธอกะพริบตาปริบๆ “เอ่อ......ไม่ ไม่ใช่......”

“ไม่ใช่จริงหรือ” เขาเลิกคิ้ว มุมปากยกขึ้นให้ความรู้สึกอันตราย

ใจเธอบีบแน่น กัดริมฝีปาก ไม่ส่งเสียง

“สมควรตาย!” เห็นท่าทางของเธอที่แสดงออกมา เขาก็เข้าใจได้ในทันที “ผู้หญิงอย่างคุณนี่......”