ตอนที่445ไม่ต้องพูด ไม่ให้โอกาสแล้ว1
“โกหก” เธอไม่เชื่อหรอก
เขาโน้มริมฝีปากลง แล้วปิดปากเธอด้วยจูบ
ครั้งนี้ เขาไม่ได้โกหก เขาเคยเป็นผู้ชายที่นิสัยเย็นชา คนที่ถูกกระทำคือเฟยเอ๋อ คนที่ถูกกระทำคือซูยิ่งหวั่น แต่เขารู้ว่า เขาไม่ได้รักพวกเธอเลย
เขาเคยคิดว่า คนที่เป็นแบบเขา ทั้งชีวิตนี้คงหาผู้หญิงที่ตัวเองรักไม่เจอ
จนกู้ฮอนปรากฏตัวขึ้นมา ถึงเข้ามาหยุดหัวใจที่อ้างว้างมาทั้งชีวิตของเขา
แต่มันกลับตาลปัตร กว่าเขาจะเข้าใจ มันก็สายเกินไปที่จะจับมือเธอแล้วพูดว่า อยู่กับฉันตลอดไปนะ……
*
พวกเขาจูบกันอย่างเปิดเผย
ฉิงฮัวไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหายไปโดยอัตโนมัติ
หยางหยางนอนอยู่ในห้อง แล้วดูของเล่นของเขา
เฉิงเฉิงเปิดประตูอย่างเงียบๆ แล้วมองในห้องรับแขก แม่ที่ถูกพ่อกอดไว้แน่น ก็อดที่จะปิดตาด้วยความเขินอายไม่ได้
“เห้ เป่หมิงซีเฉิงนายแอบดูอะไรอยู่” หยางหยางมาอยู่ข้างเฉิงเฉิงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาเบียดตัวเข้ามาด้วยความสงสัย แล้วมองผ่านเข้าไปในช่องประตู “ว้าว ที่แท้เจ้าพ่อบ้าก็เหมือนอาสามนี่เอง ชอบกินน้ำลายของผู้หญิง”
“เป่หมิงซีหยาง อย่าลืมนะ ผู้หญิงคนนี้คือแม่ของพวกเรา”
“อาสามบอกว่า ถ้าผู้ชายคนหนึ่งชอบกินน้ำลายของผู้หญิงคนหนึ่ง ก็แสดงว่าผู้ชายชอบผู้หญิงคนนี้ หรือว่าสุดท้ายเจ้าพ่อบ้าจะชอบแม่ของพวกเราเข้าแล้ว”
“อืม……” เฉิงเฉิงครุ่นคิด “ดูแล้วน่าจะใช่นะ……”
*
กู้ฮอนถึกเป่หมิงโม่ออดอ้อนอยู่นาน จนตอนบ่าย ถึงจะยอมไปทำงาน
พอผู้ชายคนนี้ติดใครขึ้นมา น่ากลัวจริงๆ
เธอไปไหนเขาก็ตามไป เหมือนขนมหวานเลย ที่สลัดเท่าไรก็ไม่หลุด
พอเขาไป ในที่สุดความสงบก็กลับมา
“เฉิงเฉิง หยางหยาง แม่ก็ควรไปทำงานแล้ว พวกลูกอยู่บ้านกันดีๆนะ พี่น้องดูแลซึ่งกันและกันนะจ๊ะ หืม” ก่อนกู้ฮอนจะออกไป เธอก็จูบบนหน้าผากของลูกชายทั้งสองด้วยความรัก
“แม่ เมื่อไหร่น้องจะกลับมาครับ” เฉิงเฉิงถามอย่างคาดหวัง
“อ้อ ใกล้แล้วจ้ะ ต่อหน้าพ่อพวกลูกต้องเก็บเรื่องน้องสาวเป็นความลับนะ เข้าใจไหม”
“เข้าใจครับ” หยางหยางตอบเสียงดังฟังชัด หัวเราะคิกๆแล้วถามว่า “แม่ แม่รู้สึกไหมว่าพ่อปฏิบัติกับพวกเราไม่เหมือนเดิมแล้ว และยังทำอาหารเช้าให้พวกเราอีก”
“คดีอะไรคะ ดูรีบร้อนจัง” กู้ฮอนสงสัย
“เพิ่งรับมาเช้าวันนี้ โครงการ‘หยิง’ที่ไปไหม้เมื่อก่อนก่อน เพราะปีใหม่ทำให้คดีล่าช้า ตอนนี้บริษัทเป่หมิงต้องการฟ้องร้องทางบริษัทผู้รับเหมาที่บกพร่องต่อหน้าที่ และต้องการเรียกร้องค่าเสียหาย หลังจากครึ่งชั่วโมง พวกเราจะไปสืบสวนสถานที่เกิดเหตุและรวบรวมหลักฐานของโครงการ‘หยิง’ ที่เมืองS เธอจัดเอกสารพวกนี้เสร็จแล้วก็เอาไปไว้บนรถเลย”
หยินปู้ฝันชี้ไปที่กองเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชา เขาขมวดคิ้ว ไม่พูดถึงเรื่องที่สำนักกิจการพลเรือนในวันนั้นสักคำ
“ไฟไหม้โครงการ‘หยิง’หรือ” กู้ฮอนตะลึง โครงการ‘หยิง’เคยเป็นความเจ็บปวดในใจของเธอ
ในตอนแรกก็เพราะโครงการ‘หยิง’ เธอจึงต้องเสียสละสิ่งมีค่าหลายอย่างไป……แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเกิดเพลิงไหม้แบบนี้
หยินปู้ฝันพยักหน้า “อืม”
กู้ฮอนมองคิ้วยุ่งของหยินปู้ฝัน สีหน้าจริงจัง เธอรู้ว่าคดีที่เกี่ยวข้องกับบริษัทเป่หมิงนั้นค่อนข้างปวดหัว อีกครั้งความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายในตอนนี้ยังพูดยากแบบนี้อีก ดังนั้นเธอจึงถามขึ้นอย่างระมัดระวัง——
“แล้วพวกเราเป็นตัวแทนของฝ่ายไหน”
หยินปู้ฝันขมวดคิ้วแน่น “เป็นตัวแทนฝ่ายผู้รับเหมา ต้องต่อสู้กับบริษัทเป่หมิง”
สีหน้าของเธอแปลกไป เธอเบิกตาโต “ปู้ฝัน……”
“ฉันรู้ว่าเธอจะพูดอะไร” หยินปู้ฝันพูดขัดเธอ “ฉันยอมรับว่า ที่ฉันรับคดีนี้ เพราะคู่ต่อสู้คือบริษัทเป่หมิงส่วนหนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันฉันก็เป็นทนายความมืออาชีพ ฉันจะไม่ให้เรื่องความรู้สึกส่วนตัวมากระทบต่อเรื่องงาน กู้ฮอน ฉันก็หวังว่าเธอจะเป็นแบบนั้น”
“จะให้ฉันไปด้วยจริงๆใช่ไหม” เธอรู้สึกลังเล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ