เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 447

ตอนที่447 เป็นเธอหรือเปล่า1

งั้นในปีที่ผ่านมานี้ เมืองSก็ถือเป็นเมืองท่าที่เศรษฐกิจมีการพัฒนาอย่างรวดเร็ว

ตอนแรกหนึ่งในเหตุผลที่โครงการ‘หยิง’เลือกที่นี่ก็คือ​ เรื่อง​สถาปัตยกรรม​ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว​ของเมืองS ในอนาคต​อาจมีแนวโน้มที่จะพัฒนา​เป็นบาร์เซโลน่า​ขนาดย่อมๆทางตะวันออก

แต่ทว่าโครงการ‘หยิง’ก็ตั้งตระหง่านอยู่บนท่าเรือที่โด่งดังและมั่งคั่งที่สุดของเมืองนี้

ทันทีที่สร้างเสร็จสมบูรณ์​ ก็จะกลายเป็นสถาปัตยกรรม​ที่สำคัญแห่งใหม่ของเมืองS

แต่มันก็ไม่เป็นไปตามหวัง หลังจากการประมูล​สิ้นสุดลง​ สองสามวันก่อนจะส่งมอบ​โครงการ‘หยิง’อย่างสมบูรณ์​ เปลวเพลิงขนาดใหญ่​ก็ได้เผาทำลายเกียรติยศ​และความรุ่งโรจน์ที่อาจมี​ในอนาคต​ภายในระยะเวลาเพียงหนึ่งวัน

*

ระหว่างทางหยินปู้ฝันก็อธิบายคดีของลูกค้าอย่างคร่าวๆให้ฟังหนึ่งรอบ——

ในฐานะที่บริษัท​เป่หมิงเป็นนักพัฒนา​และนักลงทุนของโครงการ‘หยิง’ จึงมอบโครงการนี้ให้บริษัทตี้หวงที่มีชื่อเสียงในเมืองSเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง

เดิมทีนี่เป็นอีกหนึ่งโครงการที่มีอนาคต​สดใส​ แต่นึกไม่ถึงเลยว่า​มันจะถูกเผาจนมอดไหม้ในชั่วเวลาแค่ข้ามคืน

เริ่มเกิดความฮือฮา​ขึ้นในสังคม

ราคาหุ้นของบริษัท​เป่หมิงก็ตกฮวบลงหลายเปอร์เซ็นต์​ในวันถัดไป​ มันส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์​ของบริษัทเป่หมิงอย่างประเมิน​ค่าไม่ได้​ จะต้องแก้ปัญหา​อย่างระมัดระวัง​

ด้วยเหตุนี้​ บริษัท​เป่หมิงจึงส่งหนังสือทนายความไปยัง‘บริษัทตี้หวง’ เรียกร้องให้ทางผู้รับเหมาเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด พร้อมทั้งชดใช้ความสูญเสียมหาศาลของบริษัท​เป่หมิง

แต่ทางผู้รับเหมายืนยันว่ามีผู้ใส่ร้าย ไม่ใช่ความผิดของเขา และไม่เต็มใจที่จะรับผิดชอบค่าเสียหายจำนวนมากมายขนาดนี้

ด้วยเหตุนี้ทั้งสองฝ่ายจึงอยู่ในภาวะทางตัน

ในฐานะที่หยินปู้ฝันเป็นทนายให้กับทางผู้รับเหมา หน้าที่อันดับแรกคือลดความรับผิดชอบลงให้ได้น้อยที่สุด

“สองปีก่อน บริษัทตี้หวงเป็นที่โดดเด่นในบรรดาบริษัทประมูลเป็นอย่างมาก และมีคุณสมบัติพอที่จะได้ทำการรับเหมาโครงการ‘หยิง’ เดิมทีคิดว่าบริษัทตี้หวงจะสามารถทำเงินได้จำนวนมหาศาลจากโครงการนี้ ใครจะไปคิดว่าสองปีต่อมาจะถูกบริษัท​เป่หมิงฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายจากบริษัทตี้หวงเป็นจำนวนมาก……” กู้ฮอนถอนหายใจ

บริษัทกู้ซื่อก็เคยใช้วิธีการที่น่ารังเกียจมากมายเพื่อโครงการนี้ แม้ว่าสุดท้ายจะล้มเหลว แต่ก็นึกไม่ถึงว่าภายหลังโครงการ‘หยิง’ก็จะจบสิ้นเช่นเดียวกัน

เธออดหัวเราะไม่ได้ บริษัทที่พ่ายแพ้การประมูลในปีนั้น ในขณะนี้คงกำลังดีอกดีใจอยู่

*

จนช่วงเวลาพลบค่ำ ทั้งสองคนจึงมาถึงยังเมืองS

บริษัทตี้หวงส่งคนมารับพวกเขา เข้าพักที่โรงแรมลิตเติ้ลสวอนที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่น

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จ แสงสีจากโคมไปก็เริ่มสว่างขึ้น

หยินปู้ฝันชวนกู้ฮอนออกไปเดินเล่นที่เมืองSในตอนกลางคืนด้วยความสนใจ แต่ถูกเธอใช้เรื่องความเหนื่อยล้ามาเป็นเหตุผลเพื่อปฏิเสธอย่างอ้อมๆ

นี่อาจเป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ชอบทำ เมื่อไปที่ไหน ก็มักจะถ่ายรูปที่แห่งนั้นเก็บเอาไว้เสมอ

ขณะที่เธอข้ามถนน ตอนที่เดินผ่านห้องเต้นรำที่ตกแต่งอย่างระยิบระยับ——

ผู้หญิงคนถูกผู้ชายแข็งแรงหลายคนหามออกมา แล้วโยนลงข้างถนน——

“เห้ โอ้ๆ……” ผู้หญิงร้องไห้คร่ำครวญ ก้นกระแทกลงบนพื้น

จากนั้น ก็มีผู้หญิงอายุราวสี่สิบถึงห้าสิบปีเดินออกมาจากห้องเต้นรำ เธอแต่งหน้าจัด ชี้ไปที่ผู้หญิงบนพื้นแล้วพูดว่า “พี่ลู่ลู่ อย่าหาว่าฉันไม่ไว้หน้าเธอเลย เธอดูตัวเองก่อน อายุปูนนี้แล้วจะไปเทียบกับหญิงเด็กสาวสวยพวกนั้นได้อย่างไร ลูกค้าขอเพลงอะไร เธอก็ร้องไป เธอนึกว่ายังเป็นตอนนั้นหรือไง ถ้าไม่ใช่เพราะสนิทกันมาหลายปี ฉันไล่เธอออกไปนานแล้ว”

“พี่หวัง ขอร้องล่ะอย่าไล่ฉันไปเลยนะ……ฉันหวังเงินเดือนก้อนนี้มาประทังชีวิต……” ลู่ลู่รีบลุกขึ้นมาจากพื้น ดึงผู้หญิงแต่งหน้าจัดคนนั้นแล้วตะโกนว่า “ฉันรู้ว่าเมื่อกี้ฉันผิด ฉันไม่ควรทำให้แขกของคุณขุ่นเคือง……แต่ว่าพี่หวัง ฉันก็อายุปานนี้แล้ว ยังไงก็จะต้องไว้หน้าสักหน่อย ฉันไม่สามารถร้องเพลงแบบนั้นได้จริงๆ……”

“ลู่ลู่ เธอนิสัยแบบนี้ไง เธอนึกว่าตัวเองเป็นนักร้องสาวเหมือนตอนนั้นอยู่หรือไง ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว นิสัยดื้อรั้นของเธอยังไม่เปลี่ยนไปเลย ถ้าไม่ใช่เพราะยังพอมีลูกค้าเก่า ที่นี่ถึงความหลังและมาฟังเธอร้องเพลงเป็นบางครั้งบ้าง ตอนนี้ใครยังจะมาเชิญเธออีก ช่างเถอะ กำไรฉันก็ไม่ค่อยดี ในเมื่อเธอเอาใจแขกไม่ได้ งั้นก็ไปหางานใหม่เถอะ”

พูดจบพี่หวังก็หมุนตัวเดินเข้าไปในห้องเต้นรำ

“พี่หวัง พี่หวัง……” ลู่ลู่ตะโกนอย่างร้อนใจ แต่มีผู้ชายร่างใหญ่มาขวางเธอไว้ไม่ให้เธอเข้าไป

ลู่ลู่ทำได้เพียงหันหลังกลับ​ เธอถึงได้รู้ว่าริมถนนมีคนกำลังซุบซิบนินทาอยู่​ เธอรีบยกมือขึ้นปิดใบหน้าของตัวเอง​ เหมือนกับกลัวว่าจะถูกจำได้​ เธอค่อยๆหลบออกมาจากไปอย่างรวดเร็ว——​ ​

แต่นึกไม่ถึงว่าเพิ่งจะเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว​ ในช่วงชุลมุน​นั้น​ เธอก็เดินชนเข้ากับกู้ฮอนที่กำลังใช้โทรศัพท์มือถือ​ถ่ายรูปประตูห้องเต้นรำอยู่