เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 478
ตอนที่478ถ้าไม่ใช้กำลังก็จะไม่ร่วมมือด้วย
ร่างกายเสียหลักทันที เธอล้มลงไปตามพรม......
“......”ในขณะที่ตกใจจะกรี๊ดออกมา เธอยังไม่ทันได้เปิดปาก “อื้อ......”
ก็ถูกกลิ่นไอของผู้ชายที่เย็นชาครอบไว้ หลังจากนั้น ริมฝีปากที่เรียวบางปิดปากเธออย่างถูกที่......
จูบนี้——
มาอย่างกะทันหัน และร้อนแรงแบบนี้ ราวกับพายุสายฟ้าที่ดุเดือด ไม่มีลางเตือนใดๆ!
กลิ่นที่คุ้นเคยลอยเข้าจมูกเธอทันที ปลุกเร้าเซลล์ประสาททุกตัวที่เธอปิดกั้นในร่างกาย......
เป่หมิงโม่!
จนคำสามคำที่เย็นชานี้จะผลุขึ้นในสมองของเธอ ร่างกายที่แข็งทื่อของเธอก็ผ่อนคลายลง
ในโลกนี้นอกจากเป่หมิงโม่ผู้ชายที่เย็นชาคนนี้แล้ว ก็ไม่มีใครทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยแบบนี้
เธอไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ผู้ชายคนนี้ก็เข้าสู่ร่างกายเธออย่างเงียบๆ จากนั้นกลมกลืนไปกับเลือดของเธอ ไม่ว่าจะแค่ลมหายใจของเขา กลิ่นของเขา ก็สามารถปลุกเร้าทุกเซลล์สัมผัสใต้ผิวหนังของเธออย่างง่ายดาย
ในความมืดมน ลมหายใจที่หยาบกร้านของเขาสัมผัสผิวเธอเสียววาบ กลิ่นไอความโกรธที่รุนแรงของเขาทำร่างกายเธอปวดไปหมด!
เขา——คืออุปสรรคทั้งชีวิตของเธอ!
คิดถึงจุดนี้ทันทีเลย เธอก็รีบตั้งสติขึ้นมา รวบแรงทั้งหมดมาขัดขืน......
จนกระทั่งยังไม่ทันผลักเขาออก ก็ถูกริมฝีปากที่อยู่ในความมืดนั้นประกบ......
เป่หมิงโม่แสดงความก้าวร้าวที่เอาแต่ใจ พยายามแงะปากเธอเปิดออก!
“อ๊ะ......”
เธอตกใจจึงเปล่งเสียงออกมา แต่ก็เปิดโอกาสให้เขาบุกเข้ามาพอดี......
เขาที่เอาแต่ใจไม่เหลือพื้นที่ให้เธอขัดขืน
บรรยากาศดิ่งลงสู่จุดเยือกแข็งทันที!
แต่ในพริบตา แต่ปลุกความร้อนแรงเป็นไฟขึ้นมา......
ในอากาศหมุนเวียนไปด้วยความคลุมเครือ และเหมือนปะปนไปกับกลิ่นเลือดจางๆ
เธอจะรู้ไหม กลิ่นเลือดนั้นมาจากผู้ชายคนนี้ที่ต่อสู้กับหมาป่ากลับมา?
เธอจะรู้ได้ยังไงว่า หลังจากผู้ชายคนนี้ที่ผ่านการต่อสู้ชีวิต แล้วต้องมาเจอฉากที่เธอกับผู้ชายคนอื่นพูดคุยสนุกสนานกัน
ความหึง ความหึงเริ่มออกฤทธิ์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆในความมืดนั้น......
เขาโกรธจนบ้าแล้ว!
“อื้อ......ไม่......”เธอตั้งสติขัดขืน ร่างกายที่เหนื่อยล้ารับความเอาแข็งกร้าวของเขาไม่ไหว
ทั้งอาทิตย์นี้ เธอดูแลคุณแม่ที่ไม่ได้สติ ก็เหนื่อยล้าไปหมดแล้ว ยังจะมีอารมณ์ที่ไหนมารองรับผู้ชายคนนี้อีก?
“อย่า......”เธอออกแรงผลักเขา
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรบนร่างกายเธอ เธอก็ปฏิเสธเขาห่างไกลเป็นพันลี้
นี่เป็นการเอาน้ำมันราดบนไฟอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งปลุกความโกรธของเขามากขึ้น!
ทันใดนั้น เขาปล่อยเธอออก ตะโกนเสียงต่ำ “อย่าปฏิเสธผม!”
น้ำเสียงตุ้มต่ำนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ
ดวงตาสดใสคู่นั้นเปล่งประกายแวววาวที่ตกใจในความมืด
เขาพยายามกดขี่ความใจร้อนที่อยากจะฉีกเธอให้ขาด
เธอหายใจเบาๆ ใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะผ่อนลง “นายมาได้ยังไง?”
คำพูดที่รู้สึกห่างเหิน เกือบทำให้เขารู้สึกอยากบีบเธอตาย!
หนึ่งอาทิตย์แล้ว เขาทนมาหนึ่งอาทิตย์ที่ไม่มาเจอเธออย่างลำบาก แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้คำพูดห่างเหินที่ว่า‘นายมาได้ยังไง?’จากเธอ
“ทำไม?ไม่ต้อนรับ?”ในความมืด ดวงตาของเขาเผยสายตาที่ผิดหวัง
“ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ต้อนรับ!”เธอแอบถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าไปทีหนึ่ง ขี้เกียจทะเลาะกับเขา “รบกวนนายช่วยลุกขึ้นได้ไหม นายนี่หนักมาก......ทับจนฉันแทบหายใจไม่ออกแล้ว......”
“ไม่ลุก!”เขาตอบอย่างหยิ่งยโส หุ่นที่บึกบึนไม่ขยับเลยสักนิด
“เป่หมิงโม่!ในเวลานี้ฉันไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับนาย นายรู้ไหมว่าฉัน......”แม่ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลในตอนนี้?!
เธออดไม่ไหวที่จะตะโกน แต่ก็ยังคงไม่ได้พูดคำหลังออกมา
เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายสิ่งเหล่าให้เขา
เพื่อเรื่องของแม่ เธอกินอะไรไม่ลงเลย เกือบจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้วด้วยซ้ำ ยังจะไปมีอารมณ์ไหนมาทะเลาะนั่นทะเลาะนี้กับเขาอีก!
เธอคิดไว้ว่า ยังไงทดแทนการแต่งงานก็เหลือแค่อาทิตย์เดียวแล้ว!
หลังจากหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป เขาก็จะคืนลูกให้กับเธอคนหนึ่ง จากนั้นเธอกับเขาก็เดินตามเส้นทางของตัวเอง ต่างฝ่ายต่างไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก!
คำว่า‘ฉัน’คำนั้น ก็ถูกเธอกลั้นไว้ในลำคอ และแฝงไปด้วยความก้ำกึ่ง เธอรู้สึกกลัวจริงๆกลัวว่าคุณแม่จะไม่ฟื้นขึ้นมาอีก กลัวว่าครั้งนี้ เธอจะสูญเสียแม่ที่เธอไม่เคยมีมาก่อนไปจริงๆ......
ทางด้านลูกชายเธอไม่อยากยอมแพ้ กัดฟันไว้ อาทิตย์สุดท้ายเธอก็ต้องผ่านมาให้ได้
แต่ในขณะนี้——
เธอระบายความคับแค้นใจออกมา:“เป่หมิงโม่ ตอนนี้ฉันเหนื่อยมาก ไม่มีอารมณ์มารองรับนายจริงๆ รบกวนนายลุกขึ้นได้ไหม ฉันรู้สึกไม่สบายตัว......”น้ำเสียงของเธอที่หมดแรง ในความมืดนั้น ได้ยินเพียงลมหายใจที่หยาบกร้านของเขา
ผู้ชายคนนี้เย็นชาจนทิ่มแทงใจแท้ๆ แต่ก็ร้อนแรงราวกับไฟ
เป่หมิงโม่รู้สึกร่างเล็กที่นุ่มนวลนี้ ตึงขึ้นมาทันที!
ไม่ใช่ว่าเขาฟังไม่ออกว่าในน้ำเสียงของเธอแฝงไปด้วยความอ่อนแอ แต่ว่า......ความอ่อนแอของเขาล่ะจะไปบอกกับใคร?
ในสมองก็โผล่มองด้วยคู่นั้นที่ขุดขึ้นมาจากหลุมฝังศพ เขากระตุกไปทีหนึ่ง
ใครจะรู้ว่า เมื่อเขาต่อสู้กับหมาล่าเต็มกำลัง เก็บมือคู่นั้นที่เขาเกลียดขึ้นมาไม่รู้กี่รอบ ใจเขาเจ็บปวดขนาดไหน?
มือคู่นั้นที่ถูกฝังมายี่สิบปี มือคู่นั้นที่เคยเอามีดมาทิ่มแทงอกของเขา มือคู่นั้น......ที่มาจากคุณแม่ของเขา......
แม้ว่าในขณะนี้ ยังคงทิ่มแทงใจเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เขาก็ยังเก็บกลับมา!
โธ่เอ้ย สุดท้ายเขาก็ใจร้ายไม่ลง และได้เก็บกลับมา!
“กู้ฮอน......”น้ำเสียงที่แหบของเขา ยังคงไม่ได้ลุกขึ้นมา “อย่าปฏิเสธผมเลย......”
พูดขึ้น ก็ก้มริมฝีปากลง......
“อื้อ......ไม่เอา......”เธอตบตีเขาอย่างมั่วซั่ว ผู้ชายคนนี้นอกจากจะเป็นแค่ระบายอารมณ์บนตัวเธอ เขายังทำอะไรเป็นอีก?
“ให้ผม......กู้ฮอนให้ผมนะ......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ