เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 513

ตอนที่ 513 การรักษา 1

เมื่อพูดถึงตรงนี้ มุมปากของกู้ฮอนแสยะอย่างเยาะเย้ย

ราวกับว่ากำลังเยาะเย้ยตัวเอง รู้ชัดเจนว่าถูกเขาเล่นอยู่ในกำมือ

ถึงกระนั้น มองดูหัวใจตัวเองถูกกักขังอยู่ในกรงตรวน ตามเขาจมลงสู้ก้นเหวแห่งนรก

กลับไร้ความสามารถไร้เรี่ยวแรง

ห้าวัน

เธอถึงพบว่า ผ่านคืนนี้ไป ที่แท้ยังมีเวลาอีกห้าวัน

“จะเป็นไปได้ยังไง?” คุณป้าฟางอุทาน “ด้วยนิสัยที่เหี้ยมโหดและเยือกเย็นของเด็กคนนั้น อย่าว่าเล่นแต่ผู้หญิง เล่นแมวเล็กเล่นสุนัขตัวเล็กเขาก็ไม่สนใจ! เชื่อฉัน โม่โม่ไม่ใช่ผู้ชายที่เล่นผู้หญิงอย่างแน่นอน”

คุณป้าฟางพูด ขณะนั้นก็จับมือของกู้ฮอนไว้แน่น ความจริงใจในคำพูดยังมีการอ้อนวอนอยู่ในความหมาย: “เสี่ยวกู้ ป้ารู้ บางทีฉันพูดแทนโม่โม่มาเยอะขนาดนี้ก็ไม่สามารถชดเชยอะไรได้ แต่ฉันทนไม่ได้ทั้งๆที่เธอก็รักอีกฝ่าย กลับทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมกัน...”

กู้ฮอนเงียบ ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

แม้ว่าจะเห็นใจวัยเด็กที่เป่หมิงโม่ต้องเผชิญ กลับรู้อย่างเป็นอย่างดีว่า ระหว่างเธอและเขา จะมีเงื่อนไขอยู่เสมอ

ใครก็ไม่สามารถแก้ได้

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน ที่เหน็บหนาว

ลมยามค่ำคืนพัดผ่าน เส้นผมของเธอให้สยาย

ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเมฆ แสงจันทร์ยามค่ำคืนปรากฏบางส่วน ดวงตาของเธอที่มีน้ำตา เหมือนแสงดาวที่เปล่งประกาย

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง จนกระทั่งแสงดาวค่อยๆจางลง เธอจึงพูดออกมาเบาๆ—

“ไม่ คุณน้า เราต่างฝ่ายไม่ได้รักกัน อีกอย่าง เราก็ไม่ได้ทรมานซึ่งกันและกัน เพราะว่าคนที่ถูกทรมาน เป็นฉันมาตลอด ไม่ใช่เขา”

ในน้ำเสียงที่อ่อนโยนและเบาของเธอ ได้ถอนหายใจโดยไม่มีใครสังเกตเห็น

และไม่ได้สังเกตถึงเงาดำสูงใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง—

“เป็นการทรมานที่ดี!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่เยือกเย็นดังมา สะเทือนจนทำให้กู้ฮอนและคุณป้าฟางสั่นเทา

เหมือนสายลมพัดผ่าน

กู้ฮอนเพียงรู้สึกหลังเย็นวาบ เมื่อหันกลับไปมอง สบตาเข้ากับดวงตาเหยี่ยวสีดำที่เยือกเย็น...

เป่หมิงโม่ในตอนนี้ได้สวมชุดลำลองสบายๆ แต่ก็ไม่สามารถบดบังรัศมีของชนชั้นสูงของเขาได้

รัศมีที่สูงส่งเช่นนี้ สอดคล้องกับบ้านไร่ดั้งเดิมในชนบท

เส้นผมดำเข้มยังคงความประกายเงางาม เหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จได้ไม่นาน

ใบหน้าที่สดใสดุจหยก เผยให้เห็นถึงกลิ่นอายที่คมชัดและเยือกเย็น

ดวงตาลึกของเขาจ้องมองที่กู้ฮอน

ความเซ็กซี่ของเส้นริมฝีปากเม้มไว้อย่างแน่นหนา สามารถเห็นเส้นเลือดสีเขียวตรงขมับได้

ชัดเจนว่า เนื้อหาในสนทนาเมื่อครู่ของกู้ฮอนและคุณป้าฟาง สิ่งที่ควรได้ยินเขากลับไม่ได้ยิน สิ่งที่ไม่ควรได้ยินก็ไม่รั่วไหลเข้าไปในหูของเขา

“ฉันเพิ่งรู้ ที่แท้การอยู่กับฉัน สำหรับเธอมันคือความทรมาน!”

เขาฉีกริมฝีปาก น้ำเสียงที่เยือกเย็นเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย