เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 53

ตอนที่ 53 ครอบครัวเลือดเย็น1

พอเดินเข้าประตู เสียงของหยูฟืน ก็ลอยมา “เซิงเทียน ไม่ต้องรีบ ฮอนฮอนน่าจะใกล้ถึงแล้ว……”

หยูฟืน เพิ่งจะพูดจบ ก็หันไปเห็นกู้ฮอนที่เพิ่งจะเดินเข้ามา “อ้าว ฮอนฮอนกลับมาแล้วหรือ”

กู้ฮอนตอบเบาๆ สายตาเหลือบมองผู้ชายบนโซฟา ไม่ได้ขมวดคิ้ว เธอเรียก “พ่อ มาแล้วหรือ”

“ใช่แล้วฮอนฮอน พ่อเพิ่งจะออกจากคุกมาได้สองวัน วันนี้ก็แวะมาหาพวกเราแล้ว ลูกดูสิ พ่อยังซื้อของมาฝากอีกเยอะแยะเลย” หยูฟืน ยาบำรุงราคาแพงที่วางซ้อนกันอยู่ เธอยิ้มอย่างดีใจ

กู้ฮอนตั้งใจมองพ่อ แล้วก็นึกถึงเหตุการณ์ในคุกเฉิงหนานที่พ่อต่อว่าเธอ หัวใจเธอก็เจ็บแปลบ จริงๆแล้วเรื่องที่พ่อมาเยี่ยมวันนี้ก็อยู่เหนือความคาดหมายเช่นกัน”

“แม่ หนูยังต้องไปทำงานต่างจังหวัดอยู่นะคะ อีกพักคงต้องไปแล้ว” เธอเงยหน้ามองไปรอบๆบ้าน หยางหยางไม่อยู่ คงจะไปโรงเรียนแล้ว ยิ่งเห็นพ่ออยู่ที่นี่ เธอยิ่งไม่มีอะไรจะถาม

หยูฟืน มองกู้เซิงเทียนอย่างระมัดระวัง “ฮอนฮอน พ่อของลูกเขา……”

“ทำงานต่างเมืองอะไร สำคัญกว่าการอยู่กินข้าวสักมื้อกับพ่อหรือ” กู้เซิงเทียนพอเอ่ยปากพูด ก็หาเรื่องทันที

มีความไม่พอใจและหงุดหงิดอยู่ในแววตา

กู้ฮอนเม้มปาก หัวเราะออกมาอย่างนึกไม่ถึง “ทำไมพ่อถึงอยากให้หนูอยู่กับข้าวด้วยนักล่ะ หนูนึกว่าถ้าพ่อเห็นหนูแล้วจะรู้สึกรกหูรกตาเสียอีก”

กู้เซิงเทียนรู้สึกสุดจะทน แต่ก็อดทนไว้ ไม่แสดงอาการโมโห แค่จ้องหยูฟืน เหมือนอยากจะให้เธอได้รับรู้

ร่างกายหยูฟืน สั่นเล็กน้อย เธอกลัวสายตาดุร้ายของกู้เซิงเทียนเป็นที่สุด เธอรีบพูดทำลายบรรยากาศทันที “ฮอนฮอน พ่อของลูกใช้ชีวิตลำบากอยู่ในคุกมาตั้งห้าปี จะออกมาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ลูกก็ตามใจพ่อหน่อยแล้วกัน อีกอย่าง……พ่อบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับลูก”

มีเรื่องจะคุย กู้ฮอนเลิกคิ้วขึ้น มองกู้เซิงเทียนที่ทำหน้าโมโหอยู่ คิดว่านั่นคือเรื่องสำคัญที่เขามาที่นี่

มุมปากฝืนยิ้มออกมา เธอเหลือบมองสายตาที่กำลังเฝ้ารอของแม่ สุดท้ายก็ยอม เธอถามขึ้น “สรุปแล้ว พ่อมีเรื่องอะไร”

กู้เซิงเทียนพอได้ยินถึงหายโกรธลงบ้าง เหลือบมองกู้ฮอนแวบหนึ่ง “ได้ยินอันขีพูดว่า ตอนนี้แกไปเป็นเลขาประธานของตระกูลเป่หมิง”

กู้ฮอนเหลือบไปมองพ่อ ทันใดหัวใจก็รู้สึกเย็นวาบ

“ใช่ค่ะ” เธอตอบเสียงเรียบ เธอรู้สึกมีลางสังหรณ์ พ่อมาหาเธอ ต้องไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน

“ถ้างั้นแกควรรู้ไว้ ตอนนี้ข้างนอกมีการแข่งขันกันอย่างดุเดือดเพื่อรับโครงการ‘หยิง’ของ ตระกูลเป่หมิงใช่ไหม”

แน่นอน พ่อมาที่นี่ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีเป้าหมาย

ปลายนิ้วของกู้ฮอนสั่นเล็กน้อย

“เซิงเทียน อย่าโมโหไปเลย เดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอานะ……” หยูฟืน รีบเข้าไปปลอบข้างๆ สายตาจริงใจที่มองกู้ฮอน หวังว่าเธอกับพ่อจะไม่ทะเลาะกันรุนแรง “ฮอนฮอน เห็นแก่แม่เถอะ ช่วยพ่อเขาเถอะนะลูก……”

กู้ฮอนนิ่งไปครู่หนึ่ง เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ที่พ่อรักกู้อันขีมากกว่าเธอ เรื่องนั้นเธอพอเข้าใจ และเธอก็ชินแล้วด้วย แต่ว่าแม่ล่ะ แม่ชอบเข้าข้างพ่อมาโดยตลอด เรื่องนี้ทำให้กู้ฮอนรู้สึกน้อยใจ

แล้วเธอจะทำอะไรได้ สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของแม่ คือไปรักผู้ชายที่ไม่ควรรัก

เธอสูดลมหายใจลึก ทำใจให้เย็นลง แล้วพูดขึ้น “จะให้หนูช่วยยังไงล่ะ”

กู้เซิงเทียนได้ยินแบบนี้ ก็หายโกรธลงบ้าง

เขาพูดเสียงหนักแน่น “อันขีเรียนการออกแบบสถาปัตยกรรมอยู่ที่ยุโรป แต่ลูกคนนั้นมันเรียนได้ไม่ดีเท่าไร ฉันอยากจะให้แกไปขโมยแบบแปลนโครงการ‘หยิง’ที่ตระกูลเป่หมิงกลับมาให้อันขีหน่อย เธอเป็นตัวแทนของตระกูลกู้ที่จะเข้าร่วมการแข่งขัน”

กู้ฮอนมองพ่ออย่างตกใจ หัวใจบีบรัดแน่น “พ่อจะให้หนูไปขโมยแบบแปลนโครงการ‘หยิง’หรือ มันเป็นความลับสุดยอดของบริษัทนะคะ ผิดกฎหมายด้วย”

ถึงแม้ว่าเธอจะบังเอิญเห็นแบบแปลนมากมายที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของเป่หมิงโม่อย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอก็ไม่ค่อยเข้าใจของพวกนั้น รู้แต่ว่าเขาให้ความสำคัญกับแบบแปลนพวกนั้นมาก

กู้เซิงเทียนพูดขึ้นอย่างเหยียดหยาม “แกแค่ลงมือให้เร็วหน่อยก็โอเคแล้ว ยิ่งกว่านั้น ต่อไปตระกูลกู้จะเข้ารอบหรือไม่นั้น แกต้องพูดดีๆกับท่านประธานเป่หมิงด้วย