เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 54

ตอนที่ 54 ครอบครัวเลือดเย็น2

ถ้าไม่อย่างนั้นตระกูลกู้ ก็จบเห่ แกคงไม่อยากให้แม่แกต้องมาลำบากกับฉันหรอกนะ”

หลังจากฟังจบ กู้ฮอนอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ พ่อลืมไปแล้วหรือ แม่ไม่เคยมีความสุขกับพ่อมาหลายปีแล้ว

พอเห็นเธอไม่แย้ง กู้เซิงเทียนก็กลัวว่าเธอจะปฏิเสธ เขาจึงรีบร้อนพูดต่อ “แกสบายใจได้ ถ้าแกทำสำเร็จ ฉันจะรีบพาแม่ของแกกลับไปบ้านกู้

“กลับบ้านกู้หรือ ในฐานะอะไร” กู้ฮอนหัวเราะเยาะ “หญิงชู้ เมียน้อย หรือมือที่สาม ก็ไม่ได้ทั้งนั้น พ่อหย่ากับภรรยาเมื่อไหร่ค่อยมาแต่งงานกับแม่เถอะ”

แววตาของกู้เซิงเทียนสลดไปชั่วขณะ

ใบหน้าที่ค่อยๆแก่ลงทุกวันของหยูฟืน เพราะมันเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

กู้ฮอนเห็นแล้วรู้สึกปปวดใจ

“เห้อ……” เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ท่าทางเหมือนกับตัดสินใจแล้ว “พ่อ ถ้าพ่อยอมเลิกกับภรรยา แล้วมาแต่งงานกับแม่จริงๆ หนูจะช่วยพ่อ”

ประโยคนี้ เหมือนเป็นลูกระเบิดที่ถูกโยนเข้าไปในหัวใจของกู้เซิงเทียน

เขาเงยหน้ามองกู้ฮอน กัดฟัน หลังจากครุ่นคิดได้พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็ค่อยๆพยักหัวอย่างยากลำบาก——

“ได้ ตกลงตามนี้แล้วกัน”

ดวงตาของหยูฟืน ปรากฏรอยยิ้มทันที

กู้ฮอนกลับรู้สึกเสียวสันหลัง

ในสายตาของพ่อ ผลประโยชน์ย่อมสำคัญกว่าความรู้สึกเสมอ คนที่โง่ที่สุด จริงๆแล้วมีแค่ผู้หญิงสองคนนั้นที่อยู่กับเขาต่างหาก……

คฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง

หยางหยางที่นอนขี้เกียจอยู่บนเตียง พอได้ยินคนรับใช้บอกว่าคุณชายรองกลับมา เขาก็รีบลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตื่นเต้น

ร่างเล็ก ที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ใส่รองเท้าแตะแล้วรีบวิ่งตึกๆออกจากห้อง

ขนาดเบลล่าที่นอนขี้เกียจอยู่ที่ประตู ที่เหมือนจะได้กลิ่นแปลกๆก็รีบลุกขึ้นไล่งับก้นทันที วิ่งตามหลังหยางหยางมาติดๆ

“อ๊ะ พ่อ พ่อ พ่อพ่อพ่อครับ……”

หยางหยางวิ่งไปพลาง ค่อยๆตะโกนเรียกเสียงดังขึ้น

เสียงตื่นเต้นของเด็กน้อยทั้งสูงและดังมาก เหมือนกับระฆังเงินที่แกว่งไปมาอยู่ในคฤหาสน์ของตระกูลเป่หมิง

เบลล่าวิ่งตามหลังเขา ก็เหมือนจะแข่งกับเขา มันเห่าดัง “โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่งโฮ่งโฮ่ง……”

ช่วงเวลาที่อยู่กับหยางหยาง แม้ว่าเบลล่าจะทะเลาะกับเขามาตลอด แต่ในท้ายที่สุดทั้งสองคนจะคืนดีกันเหมือนตอนแรกอย่างประหลาด

เป่หมิงโม่เข็นวีลแชร์ออกมาจากห้องหนังสือของพ่อ ยังไม่ทันเลี้ยว——

“พ่อครับ……”หยางหยางเรียกเรียงแหลม ร่างเล็กของเขาเหมือนกับลูกลิงน้อยปีนขึ้นมาจากขาที่เข้าเฝือกของเขา

เท้าอันสกปรก ยังเหยียบมาบนกางเกงสะอาดของเขาอย่างไม่รู้สึกรู้สา ทิ้งรอยเท้าสีดำเล็กๆไว้บนกางเกง

ผู้ชายที่รักความสะอาดมีสีหน้าโกรธทันที

“เป่หมิงซิเฉิง ลูกกำลังทำอะไรอยู่” เขาเหลือบมองลูกชายที่มุดเข้าไปในอ้อมแขนของเขาเหมือนสุนัขตัวเล็ก ๆ ในความทรงจำของเขา เด็กคนนี้ดูเหมือนจะไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน

“ฮาฮา……พ่อครับ……” หยางหยางใช้ทักษะการอ้อนที่เขาภาคภูมิใจ เขาปีนขึ้นไปบนขาของเป่หมิงโม่ และมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเป่หมิงโม่ จากนั้น——

“แง……” เด็กน้อยร้องไห้ออกมาโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

เป่หมิงโม่ที่มองอย่างตกใจ

ความโกรธของเขาถูกเสียงร้องไห้แปลกประหลาดของเด็กคนนี้ดับลง

เสียงสะอื้นของเด็กน้อยทำให้คนรับใช้จำนวนมากวิ่งเข้ามา แต่เพราะบทเรียนในครั้งก่อน ครั้งนี้จึงไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งกับสองพ่อลูกคู่นี้แล้ว

“แงแงแง……”เสียงร้องหยางหยาง เหมือนกับน้ำท่วม แม่น้ำที่ค่อยๆทะลักออกมาเป็นสายยาว ไม่สามารถควบคุมได้……

เป่หมิงโม่ลูกชายที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเขา

ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา ก็ค่อยๆเริ่มลุกลี้ลุกลน ทำอะไรไม่ถูก……