เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 583

ตอนที่ 583 คนไร้เหตุผล? ทำตัวเป็นเด็กๆ ？

หันกลับมามองตัวเอง ที่ไม่มีลูก ที่จริงแล้วมันน่าจะมีได้ แต่แม่ไม่มีวาสนานี้ จึงทำให้พลาดโอกาสไปต่อหน้าต่อตา แม้แต่สามี...

เฮ้ย...ไม่ต้องคิดถึงคนเลวก็พอ

เธอหันกลับมา ใบหน้ายังคงมีรอยยิ้มแฝงไปด้วยความขมขื่นในชีวิต

กลับมาที่ห้องนอนที่กู้ฮวนจัดเตรียมไว้ให้เธอ ปิดประตูเบาๆ

เธอทิ้งตัวลงนอนไปเตียง เธอรู้สึกถึงความว่างเปล่าของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนี้เธอต้องเริ่มต้นจากศูนย์

หลังจากที่กู้ฮวนเล่นกับเด็กๆ อยู่สักพัก ก็ไม่เห็นแอนนิแล้ว

“พอแล้วเด็กๆ ตอนเที่ยงต้องนอนกลางวันแล้ว” ขณะพูดเธอกอดจิ่วจิ่วไว้ แล้วดึงเฉิงเฉิงมาที่ห้องนอนตัวเอง

เด็กทั้งสองมานอนที่เตียงอย่างเชื่อฟัง เฉิงเฉิงหยิบผ้าห่มมาห่มให้จิ่วจิ่วและตัวเอง : “แม่ แม่ไปดูคุณน้าแอนนิเถอะ หนูว่าเธออารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร”

เดิมทีแอนนิคิดว่าเป็นการดีที่จะปกปิดความโศกเศร้าของตัวเธอเองไว้ แต่กลับถูกเฉิงเฉิงรู้จนได้

กู้ฮวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอพยักหน้า : “เด็กน้อย หนูดูแลน้องให้นอนหลับ แม่จะไปดูเธอ” ขณะพูด เธอบรรจงจูบลงที่หน้าผากของเด็กน้อยทั้งสอง

***

แอนนิกลับมาที่ห้องนอน หันหน้าไปทางหน้าต่าง นั่งอยู่บนขอบเตียง

นอกหน้ามีเมฆบางๆ ลอยอยู่บนท้องฟ้าสีฟ้าสดใส

ใกล้หน้าต่างมีลมพัดแรง ทำให้เกิดเสียง “ซาซา” ดังขึ้น

บางครั้งก็มีนกคู่หรือสองคู่มาเกาะที่คอนกรีตขอบหน้าต่าง กระโดดไปมาส่งเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าว

กู้ฮวนส่งเด็กน้อยเข้านอนตามเวลาแล้ว เธอก็ออกมาจากห้องนอนตัวเอง ปิดประตูเบาๆ

หันกลับไปเคาะประตูห้องแอนนิอย่างเบามือ

แอนนิสงบอารมณ์ตัวเอง ใช้มือเช็ดน้ำตาที่เกือบจะไหลออกมาจากดวงตา

จากนั้นพูดว่า : “เข้ามา”

กู้ฮวนผลักประตู หลังจากเดินมาพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วหันกลับไปปิดประตู

เธอมองแอนนิที่หันหลังให้ตัวเธอเอง ไม่ได้หมายความว่าจะหันหลังกลับมา”

“แอนนิ?” กู้ฮวนเรียกเธอเบาๆ จากนั้นเดินไปที่ตัวเธอเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่แอนนิเบาๆ “ทำไมคุณถึงนิ่งเงียบแล้วมาหลบซ่อนอย่างนี้?”

แอนนิหันมามองกู้ฮวน ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า : “ไม่มีอะไร เห็นครอบครัวของพวกคุณอยู่ที่นี่พูดคุยหัวเราะ ฉันไม่อยากมารบกวนพวกคุณ อีกอย่างนั่งเครื่องบินมาตั้งแต่เช้า จนถึงตอนนี้เลยรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย”

กู้ฮวนจิตใจคล้อยตาม เธอเข้าใจดีว่าทำไมแอนนิถึงทำแบบนี้

เพราะเธออยู่ที่นี่ เห็นลูกๆ ตัวเธอเองอยู่ที่นี่ เป็นครอบครัวที่มีความสุข แต่เธอกับโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว

กู้ฮวนตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะปลอบโยนเธออย่างไรดี ถ้าจะบอกกับเธอว่า “ทุกอย่างจะดีเอง คุณจะค้นพบความสุขของตัวเอง” อะไรทำนองนี้ นั่นก็ดูจะจืดชืด ไร้ชีวิตชีวาเกินไป

สิ่งที่เธอทำได้ มีเพียงนั่งเป็นเพื่อนเธอที่ขอบเตียง นั่งมองเมฆสีขาวที่ลอยอยู่นอกหน้าต่าง ต้นไม้ ยังมีนกที่บางครั้งบินลงมาพักเหนื่อย

*

เป่หมิงโม่สีหน้าเย็นชานั่งในรถที่ฉิงฮัวขับออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง

“เจ้านาย พวกเราจะไปไหนกัน?” ฉิงฮัวมองออกว่า เจ้านายกับคุณเฟยเอ๋อมีเรื่องกระทบกระทั่งกันจนไม่มีความสุขทั้งสองฝ่าย

เป่หมิงโม่หันออกไปมองนอกหน้าต่าง จู่ๆ ก็อยากดื่มสักสองแก้ว เขาหยิบโทรศัพท์โทรหาชูหยุนเฟิง

หลังจากที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสองสามครั้ง ปลายสายโทรศัพท์มีเสียงดังโวยวาย แล้วยังมีเสียงชูหยุนเฟิงซึ่งดูเหมือนจะเป็นเสียงเมา :

“เหอเหอ เป่หมิงมันยากมากที่จะโทรศัพท์หาฉันในขณะที่งานยุ่ง รู้สึกเป็นเกียรติของผมเลย”

ชูหยุนเฟิงที่อยู่สายโทรศัพท์ กำลังนั่งอยู่ที่ห้องวีไอพีโกล์วไนท์คลับ ด้วยท่านั่งไขว่ห้าง มือยกแก้วไวน์แดง กำลังนั่งชื่นชมนักร้องสาวที่เพิ่งเซ็นสัญญา กำลังดื่มด่ำกับเพลงไพเราะ

เป่หมิงโม่ขมวดคิ้ว พูดด้วยเสียงเย็นชา : “ให้มาถึงที่เก่าภายในเวลาครึ่งชั่วโมง”

ชูหยุนเฟิงได้ยินว่าเจอกันที่เก่า รีบทำไม้ทำมือให้นักร้องสาวหยุดร้องเพลงทันที และส่งสัญญาณให้ปิดเสียงทุกอย่างลงให้หมด

จากนั้นเขาลุกขึ้นยืนแล้วออกไปทางประตู “รู้แล้ว” จากนั้นวางสายโทรศัพท์

เป่หมิงโม่ครั้งนี้ก่อนที่ตัวเองจะวางสายโทรศัพท์ ก็ถูกแย่งวางสายโทรศัพท์ เขากดปุ่มโทรกลับไปอีกครั้ง ชูหยุนเฟิงยังไม่ทันได้พูด เขาก็ชิงพูดก่อน : “บอกคุณไว้ก่อน ฉันยังไม่วางสายโทรศัพท์ ใครก็อย่าวางสายโทรศัพท์” พูดจบก็กดปุ่มวางสายโทรศัพท์

ส่วนชูหยุนเฟิงหยิบโทรศัพท์ เดินออกไปข้างนอกพร้อมกับฟังโทรศัพท์

หลังจากที่เป่หมิงโม่วางโทรศัพท์แล้ว เขาก็มองโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วปรากฏรอยยิ้มที่มุมปาก จากนั้นส่ายหัวเบาๆ : “เป่หมิงเอ้อ ไม่รู้จริงๆ ว่าเขาเป็นคนไร้เหตุผล หรือว่าทำตัวเป็นเด็กกันแน่ แค่เรื่องโทรศัพท์ยังคิดเล็กคิดน้อย”

***

ขณะที่ฉิงฮัวขับรถ ตอนที่ได้ยินเจ้านายพูดกับชูหยุนเฟิงทางโทรศัพท์พูดถึงที่เก่า เขาก็ยังไม่ได้รับการยืนยัน

เขาขับรถตรงไปยัง บาร์ Zeus.ของป่ายมู่ซี

ในช่วงกลางวัน ร้านบาร์ทั้งหลายส่วนใหญ่จะปิดให้บริการ ช่วงกลางคืนถึงจะเป็นช่วงเวลาทองแห่งการทำธุรกิจร้านบาร์

แต่ยกเว้นบาร์ Zeus.ของป่ายมู่ซี จะเปิดเหมือนร้านสะดวกซื้อบนถนนในเมืองคือเปิดตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

เพียงแต่ป่ายมู่ซีจะไม่ได้อยู่ที่นี่ทั้งวัน