เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 587

สรุปบท ตอนที่ 587 ให้ร้ายเฟยเอ๋อ: เดิมพันรักยัยตัวแสบ

ตอนที่ 587 ให้ร้ายเฟยเอ๋อ – ตอนที่ต้องอ่านของ เดิมพันรักยัยตัวแสบ

ตอนนี้ของ เดิมพันรักยัยตัวแสบ โดย สตาร์ไลท์ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 587 ให้ร้ายเฟยเอ๋อ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ตอนที่ 587 ให้ร้ายเฟยเอ๋อ

“ปู้ฝัน ขอบคุณนะ ฉันรู้ว่าคุณก็ยุ่ง โดยเฉพาะเรื่องคดีที่ตอนนี้สำนักงานรับมา แล้วยังให้คุณจัดการ ฉันไม่อยากเพิ่มภาระให้คุณ แอนนิจะช่วยฉันดูแล” กู้ฮวนพูด

“อืม งั้นรอข่าวดีของคุณล่ะกัน จำไว้ ทบทวนแล้วก็ทบทวน อย่าทำร้ายตัวเอง พวกเด็กๆ ยังรอแม่อย่างคุณมาปกป้องดูแลพวกเขา โอเคไม่รบกวนแล้ว” หยินปู้ฝันพูดจบก็วางสายโทรศัพท์

หลังจากที่กู้ฮวนเก็บโทรศัพท์ พูดกับแอนนิ : “แอนนิ ขอโทษจริงๆ สองวันนี้ต้องขอให้คุณช่วยฉัน”

แอนนิยิ้มเล็กน้อย : “ฮวน พวกเราเป็นพี่น้องกัน คุณยังต้องมาเกรงใจฉันทำไม” เธอดึงมือของฮวน : “บอกมา มีเรื่องอะไรให้ฉันช่วย?”

“ฉันมีสอบทนายความซึ่งสำคัญมาก ถ้าฉันได้ใบอนุญาตทนายความมาอย่างราบรื่น ฉันก็จะสามารถปกป้องเด็กๆ ได้ ไม่ให้ถูกเป่หมิงโม่แย่งไปเหมือนที่แย่งหยางหยางไป” สายตาของกู้ฮวนแสดงถึงความมุ่งมั่นตั้งใจ

แอนนิตีที่มือของกู้ฮวนเบาๆ : “ฮวนฮวนวางใจแล้วเตรียมตัวให้ดีเถอะ ฉันรู้ว่าคุณทำได้แน่นอน สู้สู้”

*

ฉิงฮัวมาส่งเป่หมิงโม่ที่บ้าน เจียงฮุ่ยซินเห็นท่าทางของเขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ : “โม่ คุณไปไหนมา”

จากนั้นหันไปพูดกับฉิงฮัว : “รีบพยุงเขาขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องนอนเร็ว”

“ครับคุณนาย” ฉิงฮัวตอบรับ

อันที่จริงไม่ต้องให้เจียงฮุ่ยซินมาสั่ง เขาก็ทำอย่างนี้อยู่แล้ว

ขณะที่เป่หมิงโม่ถูกส่งขึ้นไปพักผ่อนที่ห้อง เฟยเอ๋อนำกล่องผูกโบว์รีบลงมาข้างล่าง

“คุณจะไปไหน? โม่เพิ่งจะกลับมา คุณไม่ไปดูหน่อย” เจียงฮุ่ยซินไม่ได้รู้สึกดีกับเฟยเอ๋อสักนิด ดังนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่เกรงใจ แม้ว่าเธอจะกลายเป็นคุณนายน้อยตระกูลเป่หมิง

ตอนนี้เฟยเอ๋อสับสนมาก เธอจึงไม่มีกะจิตกะใจจะไปครุ่นคิดเรื่องของเป่หมิงโม่ เธอจึงพูดว่า : ตอนนี้ฉันมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ รอให้ฉันกลับมาแล้วค่อยไปดูเขา” พูดจบเธอรีบออกไปจากบ้านตระกูลเป่หมิง

เจียงฮุ่ยซินมองดูเงาด้านหลังของเฟยเอ๋อที่รีบออกไป ไม่รู้สึกดีใจสักนิด ตอนนี้ยังไม่ได้แต่งเข้ามา ก็ทำเป็นหูทวนลมกับคำพูดของแม่สามีในอนาคต ถ้าให้เธอแต่งเข้ามาในตระกูลเป่หมิง ยังไม่มาวางอำนาจบาตรใหญ่

เรื่องนี้ต้องรอตอนที่โม่อารมณ์ดีก่อน แล้วค่อยพูดดีๆ กับเขา

หลังจากที่เจียงฮุ่ยซินตัดสินใจแล้ว เรียกคนใช้ : “ยังไม่รีบเตรียมผ้าเช็ดตัวให้คุณชาย แล้วก็น้ำแกงสร่างเมา”

***

ชั่วพริบ ก็ถึงเวลาอาหารค่ำแล้ว

วันนี้มีโล่ฮานอยู่ที่นี่ด้วย เจียงฮุ่ยซินจึงกำชับให้ห้องครัวทำอาหารเพิ่มอีกสองอย่าง

เป่หมิงยันตอนค่ำยากนักที่จะกลับมากินข้าวตรงเวลา

หลังจากที่ช่วงบ่ายเป่หมิงโม่พักผ่อน ตอนนี้ก็ดีขึ้นเป็นปกติ

หลังจากที่อาหารยกมาที่โต๊ะอาหารแล้ว เจียงฮุ่ยซินสั่งให้คนใช้ขึ้นไปเชิญเป่หมิงโม่ โล่ฮาน แล้วก็หยางหยางลงมากินข้าว

“ท่านนางเป่หมิง เตรียมอาหารตั้งมากมาย รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งมาก” โล่ฮานพาหยางหยางเดินเข้ามาในห้องอาหาร เห็นอาหารค่ำมากมาย รู้สึกประหลาดใจ

เจียงฮุ่ยซินพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณโล่ เป็นครูของหยางหยาง คุณก็คือแขกของพวกเรา”

โล่ฮานโบกมือ : “ท่านนางเป่หมิงกล่าวหนักไปแล้ว”

หยางหยางนั่งที่ม้านั่งของตัวเอง จากนั้นชี้ที่นั่งที่ที่เดิมทีเป็นของเฟยเอ๋อ : “ครูโล่ คุณนั่งตรงนี้” เขาไม่สนใจว่าตรงนี้มีคนนั่งหรือไม่ ตอนนี้เขาอยากรู้อยากเห็นและเลื่อมใสในโล่ฮานอย่างมาก

ไม่เพียงแต่เล่นเกม วิธีการสอนที่โล่ฮานใช้กับเขาเป็นพิเศษเมื่อตอนบ่าย ทำให้หยางหยางเรียนโจทย์คณิตศาสตร์ซึ่งแต่ก่อนเคยทำให้เขาปวดหัวมากที่สุดเข้าใจได้อย่างสบาย

ตอนนี้เป่หมิงโม่พาฉิงฮัวเข้ามาในห้องอาหาร

เขามองโล่ฮานที่นั่งอยู่ข้างๆ หยางหยางด้วยสายตาเย็นชา “คนนี้คือ?”

เจียงฮุ่ยซินยังไม่ทันได้พูด ฉิงฮัวรีบแนะนำให้เป่หมิงทราบ : “เจ้านาย คนนี้คือครูที่เชิญมาสอนคุณชายหยางหยาง”

โล่ฮานเห็นเป่หมิงโม่แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้พบกับเป่หมิงโม่อย่างเป็นทางการ แต่ก็เห็นจากข่าวเกี่ยวกับเขาในหนังสือพิมพ์นิตยสาร

เขายืนขึ้น พยักหน้าเล็กน้อยให้เป่หมิงโม่ : “สวัสดีครับประธานเป่หมิง”

เป่หมิงโม่พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นมองโล่ฮานตั้งแต่บนลงล่าง

อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว พูดกับฉิงฮัว : “ทำไมฉันถึงมองความยอดเยี่ยมเขาไม่ออกเหมือนกับที่คุณพูดไว้?”

เขาก็เป็นเช่นนี้ ต่อหน้าผู้คน กลับไม่ไว้หน้า

ไม่รอให้ฉิงฮัวได้พูด เจียงฮุ่ยซินพูดต่อทันที : “โม่ วางใจเถอะ ประสบการณ์ของคุณโล่ ฉันดูแล้ว อีกอย่างครอบครัวของคุณโล่ก็มีชื่อเสียงไม่น้อย”

เป่หมิงโม่ฟังที่เจียงฮุ่ยซินพูดเช่นนี้ ถึงได้พยักหน้า จากนั้นพูดกับหยางหยาง : “ฉันเชิญคุณครูมาให้คุณแล้ว จะเรียนอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับคุณ ถ้าสอบปลายภาคได้ที่หนึ่งของห้อง คุณดูและจัดการเองนะ”

หยางหยางก้มศีรษะ รับปากเสียงเบา

โล่ฮานพูดกับเป่หมิงโม่ : “ประธานเป่หมิง คุณวางใจได้ หลังจากทำความสนิทสนม ฉันพบว่าคุณชายเป็นคนฉลาดมาก ฉลาดกว่าเด็กทั่วไป”

เป่หมิงโม่ยกชามข้าว : “พอแล้ว ตอนนี้ไม่ต้องพูดอะไรมาก รอหลังการสอบปลายภาคค่อยว่ากัน”

พูดถึงตรงนี้ เขามองดูคนที่นั่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย “เฟยเอ๋อทำไมไม่อยู่?”

เดิมทีเจียงฮุ่ยซินมีความคิดเห็นเกี่ยวกับเฟยเอ่อ ในเมื่อเป่หมิงโม่ถามอย่างนี้ เธอจงใจแสดงท่าทางไม่พอใจออกมา : “เธอนะหรือ หลังจากที่คุณกลับมา เธอถือกล่องใบหนึ่งลงมา ฉันให้เธอขึ้นไปดูคุณก่อน เธอกล้าดี ไม่สนใจเลยสักนิดรีบออกไป โม่บอกมาซิ เธอยังไม่ได้แต่งเข้ามา ก็ไม่สนใจไยดีแม่สามีอย่างฉัน สามีอย่างคุณ รอหลังจากแต่งเข้ามายังรับได้? ฉันว่า คุณควรใช้โอกาสก่อนแต่งงานคิดให้ดี ว่าต้องการแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม”

เป่หมิงโม่พูดกับฉิงฮัว : “คุณไปเรียกเธอเข้ามา”

ฉิงฮัวพยักหน้าจากนั้นหันหลังกลับออกไป

เฟยเอ๋อเพิ่งกลับมาจากข้างนอก ตอนนี้ในมือเธอไม่มีกล่องใบนั้นแล้ว

“คุณเฟยเอ๋อ เจ้านายเรียกคุณให้ไปพบที่ห้องหนังสือ” ฉิงฮัวเดินไปหยุดที่ตรงหน้าเธอ

เดิมทีเฟยเอ๋อตื่นเต้นมาก จนไปถึงคอและตา

“ได้ คุณบอกโม่ ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยไปหา” ขณะที่เฟยเอ๋อพูด ก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน

เมื่อกลับถึงห้อง เธอปิดประตูแล้วถอนหายใจยาวๆ

***

ตอนนี้ใจเฟยเอ๋อเต้นแรงไม่หยุด เธอไม่รู้ว่าเป่หมิงโม่เรียกเธอเข้าไปพบด้วยเรื่องอะไร

เป็นเพราะกินปูนร้อนท้อง จึงยื่นมือเข้าไปในกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว จากนั้นกำ USB จนแน่น จนมีเหงื่อออกมา ทำให้ USB เปียก

“ก๊อก..ก๊อก...” มีเสียงเคาะประตูดังมา

“คุณเฟยเอ๋อ ต้องการให้ช่วยไหม?” เสียงฉิงฮัวดังจากด้านนอก เขาเห็นเฟยเอ๋อเข้าไปในห้องนานแล้วไม่ออกมา จึงเคาะประตูเตือนเธอ

เฟยเอ๋อรีบเปิดประตูเสื้อผ้า จงใจทำเสียงดัง จากนั้นพูด : “ฉันขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน คุณฉิงคุณรอฉันสักครู่”

เธอรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ทิ้งเสื้อผ้าก่อนหน้านี้ไว้บนเตียง สุดท้ายไม่ลืม USB ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อที่ถูกเปลี่ยนติดตัวไปด้วย

สิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเธอ มีแต่เพียงไว้กับตัว เธอถึงจะรู้สึกปลอดภัย

รอจนเก็บทุกอย่างเรียบร้อยพอประมาณ เธอเดินไปถึงประตูหายใจเข้าลึก เพื่อให้อารมณ์มั่นคงแล้วเปิดประตู

เห็นฉิงฮัวกำลังยืนอยู่ที่ประตูห้องตัวเอง

เฟยเอ๋อยิ้มให้เขาเล็กน้อย : “ขอโทษ ทำให้คุณรอนาน”

ฉิงฮัวพยักหน้าไปทางเธอ : “คุณเฟยเอ๋อ พวกเราไปกันได้หรือยัง?”

เฟยเอ๋อพยักหน้า จากนั้นก็เดินไปที่ห้องหนังสือของเป่หมิงโม่

ฉิงฮัวกลับเดินตามหลังเธอ

ตอนที่รอเธอไปถึงประตูห้องหนังสือของเป่หมิงโม่ มือที่เธอยื่นไปเตรียมจะผลักหยุดสักครู่ สุดท้ายเธอทำให้ใจให้สงบ หลับตาผลักประตู

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เดิมพันรักยัยตัวแสบ