เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 593

ตอนที่ 593 ชายหนุ่มสองคนทะเลาะกัน

สำหรับเธอแล้วมันค่อนข้างจะเหนือความคาดหมายอยู่มาก เดิมคิดว่าต่อจากนี้จะไม่ต้องพบหน้ากับเป่หมิงโม่อีกแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งจะผ่านไปไม่กี่วัน เขาก็มาถึงบ้านของตัวเองเสียนี่

เขารู้สึกเสียใจขึ้นมา อยากจะพาเฉิงเฉิงไปด้วยเหมือนกันหรือ

วันนี้ลูกรักตัวน้อยก็อยู่ที่บ้านด้วย......

“ปู้ฝัน ขับรถเร็วหน่อยเถอะ” กู้ฮอนกลัวว่าผลลัพธ์ในตอนท้ายที่เธอจินตนาการเอาไว้จะเกิดขึ้น

*

ตอนที่เป่หมิงโม่นั่งอยู่บนโซฟาถามแอนนิว่า ลูกของเธอทำไมไม่อยู่ที่นี่ด้วย

ในใจของแอนนินั้นเตรียมรับมือไว้อย่างดีแล้ว เธอยิ้มพลางเอ่ยว่า “เจ้าเด็กตัวน้อยเพิ่งจะกลับมา ยังปรับตัวให้เข้ากับสภาพอากาศและอาหารการกินไม่ค่อยได้ จึงท้องเสียน่ะ

เป่หมิงโม่เลิกคิ้วขึ้น “อ่อ ถ้าอย่างนั้นคุณคงจะต้องพาเธอไปโรงพยาบาลตรวจสักหน่อย”

“ขอบคุณ วันนี้ฉันพาเธอไปตรวจมาแล้วค่ะ คุณหมอให้ยามานิดหน่อย อ่อ! เกือบจะลืมไปแล้วว่าฉันกำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำให้เธอ ฉันขอตัวก่อนนะคะ” แอนนิพูดพลางหมุนตัวเดินกลับไปทางห้องน้ำ

เฉิงเฉิงออกมาจากในห้องแล้ว “คุณพ่อครับ คุณแม่จะกลับมาในไม่ช้านี้แล้ว”

เป่หมิงโม่มองเฉิงเฉิงขึ้นๆลงๆอย่างพิจารณา เขาไม่เหมือนตอนอยู่ที่บ้านตระกูลเป่หมิงอีกแล้วที่แต่งกายราวกับคุณชายผู้สูงศักดิ์ทุกวัน วันนี้เขาสวมเพียงแค่เสื้อผ้าเรียบง่ายราคาถูก

เขาโบกมือเป็นสัญญาณให้เฉิงเฉิงเดินมาที่ข้างกายตัวเอง

เฉิงเฉิงเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย ยืนอยู่หน้าเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่นั่งไขว่ห้าง มองเขา “ลูกคุ้นเคยกับการอาศัยอยู่ที่นี่หรือไม่”

เฉิงเฉิงพยักหน้า “ผมคุ้นชินกับการอยู่ที่บ้านของคุณแม่แล้วครับ เป่หมิงซีหยางคุ้นเคยกับการอยู่ที่นั่นไหมครับ”

คำถามนี้ทำให้เป่หมิงโม่ชะงัก เขาไม่อยู่บ้านทั้งวัน จะรู้ได้อย่างไรว่าลูกชายอยู่ที่บ้านดีหรือไม่

เขาครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่แล้วตอบว่า “เขาน่าจะคุ้นชินนะ พ่อหาครูสอนพิเศษมาสอนให้เขาคนหนึ่ง

พ่อลูกพยายามหาคำพูดมาพูดคุยกันอยู่ชั่วครู่”

แท้จริงแล้ว สำหรับเฉิงเฉิง นี่เป็นครั้งแรกที่พูดคุยกับบิดานานมากขนาดนี้

เมื่อก่อนตอนอยู่ที่บ้านใหญ่ของตระกูลเป่หมิง คุณพ่อออกไปข้างนอกแต่เช้า กว่าจะกลับบ้านก็ดึกมากแล้ว บางครั้งก็ไม่กลับมาเลย จะมีเวลามาพูดคุยกับตัวเองได้อย่างไร

สิบนาทีหลังจากนั้นก็มีเสียงรถยนต์ดังมาจากด้านนอก

จากนั้นก็มีเสียงกุญแจไขประตูห้อง

เป่หมิงโม่หันหน้าไปทางประตู

เห็นประตูเปิดออก กู้ฮอนถือถุงถุงหนึ่งเข้ามา

ด้านหลังของเธอมีหยินปู้ฝันตามมา

ฉิงฮัวผงกศีรษะให้กับกู้ฮอน “คุณผู้หญิง”

เป่หมิงโม่คิ้วกระตุกเล็กน้อย แท้จริงแล้วเขาไม่ชอบใจมากที่พบกับหยินปู้ฝันที่นี่

“โอ้ว ประธานเป่หมิงมาแล้ว” ใบหน้าหยินปู้ฝันเต็มไปด้วยรอยยิ้มจอมปลอม พลางเอ่ยพูด

กู้ฮอนวางถุงลง สังเกตสถานการณ์ภายในบ้าน ก็ได้ยินเสียงน้ำดังออกมาจากในห้องน้ำ

เธอถามเฉิงเฉิง “ลูกรัก ป้าแอนนิล่ะครับ”

เฉิงเฉิงเดินมาถึงข้างกายกู้ฮอน เอ่ยพูด “คุณป้าแอนนิพาน้องสาวตัวน้อยไปอาบน้ำครับ”

เธอหันหน้าไปมองเป่หมิงโม่ พูดเสียงเย็นชา “คุณมาที่นี่ทำไมกัน ไม่ใช่บอกว่าหลังจากนี้ ถ้าเป็นไปได้พวกเราสองคนไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีกไม่ใช่หรือ”

ประโยคนี้ถูกกู้ฮอนพูดออกมา ในใจของเป่หมิงโม่ก็รู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก

แต่ว่าใบหน้าของเขายังคงไร้ความรู้สึกเช่นเคย “วันนี้ผมมารับเฉิงเฉิง”

“รับเฉิงเฉิงหรือ!” กู้ฮอนถลึงตามองเป่หมิงโม่ จากนั้นเอ่ยวาจาเสียดสี “ฮ่า คุณคงจะไม่ได้รู้สึกเสียใจภายหลังหรอกนะ พวกเรามีข้อตกลงกันอยู่นะ”

เป่หมิงโม่มองท่าทางโมโหของกู้ฮอน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

เขายิ้มเล็กๆจนทำให้กู้ฮอนรู้สึกมึนงงสับสน เธอมองเป่หมิงโม่ขึ้นลง “คุณยิ้มอะไร”

***

ฉิงฮัวที่อยู่ข้างกายเป่หมิงโม่เดินมาอยู่หน้ากู้ฮอน พลางเอ่ยว่า “คุณผู้หญิง เป็นแบบนี้ครับ พรุ่งนี้เจ้านายจะจัดงานแต่งงานกับคุณเฟยเอ๋อ ครั้งนี้ที่มาก็ไม่ได้เพื่ออย่างอื่น เพียงแค่ต้องการพาคุณชายน้อยเฉิงเฉิงไปเท่านั้นเองครับ”

เป่หมิงโม่จะแต่งงานในวันพรุ่งนี้แล้ว......

ที่จริงแล้วกู้ฮอนมีการเตรียมใจกับเรื่องนี้มานานแล้ว

เดิมก็เป็นเช่นนี้ เขาเคยพูดต่อหน้าท่านปู่เป่หมิงว่า จะไม่สู่ขอตัวเองเป็นภรรยา

แต่ว่าตอนนี้ในใจของกู้ฮอนยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง

“เหอะๆ คิดไม่ถึงเลยว่าพรุ่งนี้ประธานเป่หมิงจะแต่งงานแล้ว นายดูสิ ฉันกับกู้ฮอนยังไม่ได้เตรียมของขวัญแต่งงานให้นายเลย อีกทั้งพรุ่งนี้พวกเรามีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำด้วย ยังคงต้องรบกวนนายให้ส่งเฉิงเฉิงของพวกเรากลับมาแล้ว” หยินปู้ฝันพูด ยิ้มเหมือนไม่ได้ยิ้ม พลางเดินไปอยู่เบื้องหน้าเป่หมิงโม่

คำว่า “พวกเรา” ที่หยินปู้ฝันอ้าปากก็พูด ปิดปากก็พูดนั้นทำให้เป่หมิงโม่ที่ฟังอยู่รู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น กระทั่งฉิงฮัวก็ฟังแล้วรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ เขามองหยินปู้ฝันอย่างเย็นชา “คุณหยิน เรื่องนี้คุณไม่ต้องเป็นกังวล คุณชายน้อยเฉิงเฉิงไปร่วมงานแต่งงานในฐานะลูกชายแท้ๆของเจ้านายเรียบร้อยแล้ว ผมจะพาเขามาส่งโดยสวัสดิภาพ”

ประโยคที่พูดว่า “ลูกชายแท้ๆ” โต้กลับคำพูดของหยินปู้ฝันไป

“มองไม่ออกเลยจริงๆว่า ลูกน้องใต้บังคับบัญชาของนายจะพูดจาโน้มน้าวจิตใจเก่งมากขึ้น” มองบนใส่ฉิงฮัวครั้งหนึ่งแล้วก็พูดกับเป่หมิงโม่

เป่หมิงโม่ยิ้มเรียบๆ “พวกเรานั้นก็เหมือนกันนั่นแหละ นายก็สั่งสอนเธอให้พูดจาสำบัดสำนวนไม่ใช่หรือ” เอ่ยจบก็มองไปที่กู้ฮอนครั้งหนึ่ง

กู้ฮอนมองชายหนุ่มสองคนที่อยู่เบื้องหน้าเถียงกันอย่างรุนแรงอยู่ตรงนั้น ในใจก็รู้สึกรำคาญเป็นอย่างมาก “พวกคุณสองคนพูดกันพอหรือยัง!”