เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 62

ตอนที่ 61 ทันใดนั้น กริ๊ง2

เป่หมิงโม่ยังคงสวมชุดสูทแฮนเมดจากร้านหรูชื่อดัง เส้นผมดำขลับหวีเรียบเข้าทรง โครงหน้าคมเข้มเยือกเย็นเหมือนเคย

"ประธาน……"กู้ฮอนเอ่ยพึมพำออกมา

เป่หมิงโม่ไม่แม้แต่จะชำเลืองตาขึ้นมอง ยังคงตรวจดูเอกสารต่อไป

ราวกับหลายวันที่ผ่านมานี้ เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาทั้งหมดกลับไปสู่จุดเริ่มต้น เขา……เย็นชาจนเธอไม่รู้ควรจะทำอย่างไรไปชั่วขณะ ความเงียบเหงาแล่นเข้ามาในจิตใจ “ประธานคะ ได้ยินว่าจะจัดแข่งขันชิงแชมป์โปรเจกต์ ‘หยิง’ ตอนบ่ายโมงตรงหรือคะ?”

“อืม” เขาตอบกลับเรียบ ๆ เสียงหนึ่ง

แล้วก็เงียบงันลงอีกครั้ง

“งั้น……” เธอนิ่งไปสักครู่อย่างระมัดระวัง ดวงตาสีดำจดจ้องอารมณ์ของเขาอย่างละเอียด “ต้องการให้ฉันทำอะไรไหมคะ?”

เป่หมิงโม่ถึงได้ช้อนตาขึ้นมองเธอ ในดวงตาเรียวยาว ฉายแววอ่อนล้าออกมาแวบหนึ่ง คิ้วขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากบางยิ้มเยาะ “คนที่ทำรายงานการประชุมยังทำให้ดีไม่ได้ แล้วเธอคิดว่าเธอยังทำอะไรได้อีก?”

เขาอ้างถึงครั้งก่อนที่เธอทำรายงานอัลบัมภาพของประธานฉบับนั้น

แก้มของกู้ฮอนร้อนผ่าว กัดปากโดยสัญชาตญาณ

โทรศัพท์มือถือกลับดังขึ้นมาในเวลานี้

เธอหลุบตาลง เดินไปยังโซฟาอย่างเสียมารยาท เหมือนอย่างทุกครั้ง เปิดโทรศัพท์ขึ้น ข้อความหนึ่งพุ่งเข้าสู่สายตาเธอ—

การแข่งขันจัดก่อนเวลา เธอกลับไม่ยอมบอกฉัน! ไม่ว่าในใจเธอจะมีแผนอะไรอยู่ก็ตาม ส่งพิมพ์เขียวให้กับอันขีเดี๋ยวนี้ ตอนเที่ยงกลุ่มธุรกิจกู้จะมาร่วมแข่งแล้ว PS: อย่าบังคับให้ฉันต้องใช้กำลังนะ ฉันแพ้ไม่ได้ และเธอก็ห้ามแพ้เหมือนกัน!--กู้เซิงเทียน

นิ้วมือสั่นเทา

ขณะที่จ้องมองข้อความจากพ่อบนหน้าจอ สีหน้าของเธอพลันซีดขาว

เมื่อนึกถึงพิมพ์เขียวขึ้นมาอีกครั้ง หน้าผากของเธอก็มีอาการปวดจาง ๆ

ขณะที่แอบเหลือบมองไปยังคอมพิวเตอร์บนโต๊ะของเป่หมิงโม่ หัวใจของกู้ฮอนก็สั่นระรัว…...

*

คฤหาสน์ตระกูลเป่หมิง

แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องลงมายังสวนเขียวขจี

ใต้เงาร่มไม้ สุนัขพันธ์ุชาร์เป่ยหนังย่นตัวหนึ่งกำลังนอนแผ่ กินอย่างขี้เกียจอยู่ริมกองก้อนกรวด

ลาก่อนทุกคนในบ้านเป่หมิง

ลาก่อน เจ้าตัวกลมน่าเกลียด

แล้วก็ ลาก่อน…..คุณพ่อเฉิงเฉิง…...

. *

ภายในห้องประชุม ตึกใหญ่ธุรกิจเป่หมิง บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด

"ท่านประธานครับ ทางห้องประชุมชั้นสิบเตรียมการเรียบร้อย ฝ่ายประชาสัมพันธ์เพิ่งส่งข่าวสารมาแจ้ง ว่าตอนนี้บริษัททั้งเจ็ดสิบเอ็ดแห่งผู้เข้ารอบกลุ่มแรกพร้อมแล้ว……" ในการประชุม หัวหน้าระดับสูงของแต่ละแผนกต่างรายงานการทำงานของตนอย่างจริงจัง

การประชุมครั้งนี้กู้ฮอนเรียนรู้ที่จะสำรวมสักที ทันทีที่เข้าไปก็ย้ายเก้าอี้ไปนั่งยังจุดที่ไกลเป่หมิงโม่ให้มากที่สุด ในมือถือสมุดบันทึกของตัวเอง พลางจดและไม่จดลงไปบ้าง

ลอบมองสีหน้าเย็นชาหล่อเหลาของเป่หมิงโม่อยู่บ่อยครั้ง ในหัวคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นร่วมกับเขาในหลายคืนที่ผ่านมาทีละเล็กทีละน้อยไม่หยุด

โดยเฉพาะคืนครบรอบวันเสียชีวิตของแม่เขาคืนนั้น เธอยังคงจดจำความอบอุ่นจากปลายนิ้วเยือกเย็นของเขาได้จนถึงตอนนี้…... ทว่าเพียงแค่ชั่วพริบตา

เขาก็กลับมาเป็นเป่หมิงโม่ผู้เยือกเย็นดั่งธารน้ำแข็งคนเดิม