เด็กในปกครองพ่อเลี้ยงปรเมศ นิยาย บท 13

ปรเมศดึงแขนเล็กและยัดเจ้าขาเข้าเบาะฝั่งคนนั่ง สัมภาระต่างๆที่ตั้งไว้บนพื้นปูนถูกเจ้าตัวจับโยนลงเบาะด้านหลัง ปรเมศไม่สนใจว่าพื้นผิวของกระเป๋าจะขูดขีดเบาะหนังสีดำเงาขลิบหรือไม่ ก็มีแต่เจ้าขาที่ตกใจเกินเหตุ จากนั้นเจ้าของรถก็ย้ายตัวเองขึ้นอีกฝั่งของคนขับ

เจ้าขานั่งกวาดสายตาไปรอบมองดูว่ากระเป๋าตัวเองทำความเสียหายอะไรให้คันแพงหรือเปล่า แม้จะไม่ใช่คนจับโยนก็ยังกลัวอยู่ดีว่าเบาะจะเสียหาย

“ไม่ชอบเหรอ จะได้ไปอวดเพื่อนๆว่าได้นั่งรถคันละ 80 ล้าน”

“80 ล้าน!!!” ฉี่แทบราดเมื่อได้ยินราคารถที่แพงหูฉีกขนาดนั้น ในตอนนี้เจ้าขานั่งขาสั่นบนเบาะเงาสีดำแต่งขอบสีเดียวกันกับรถ มือไม้กอบกุมกันไว้บนหน้าตักไม่กล้าขยับตัวมาก เธอกลัวจะทำรถปรเมศเป็นรอยอีกทั้งไม่เคยนั่งรถแพงขนาดนี้มาก่อนย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา

"ตัวเกร็งขนาดนั้น ระวังตะคริวจะกิน"

"หนู....."

"แค่รถ ของต้องใช้"

"อ้ะ" เจ้าขาสะดุ้ง เมื่อถูกปรเมศจับมือบางสัมผัสตัวรถให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย แต่ทว่าคนแก่กว่าก็ชอบถึงเนื้อถึงตัวเธออยู่บ่อยครั้ง

"โอเคไหม"

"อะโอเคค่ะ หนูว่าเราไปกันเลยดีกว่า" มือบางบิดข้อมือออกให้หลุดจากพ่อเลี้ยง ยิ่งสนทนาเวลาก็ยิ่งกินไปเรื่อยจนตอนนี้มันช้าไปกว่ากำหนดการออกเดินทางครึ่งชั่วโมง

เสียงสตาร์จรถแทบไม่ได้ยิน พ่อเลี้ยงเคลื่อนย้ายตัวรถออกไปในทิศทางมุ่งตรงเข้ากรุงเทพมหานคร ด้านในมีเพียงเสียงเพลงสากลที่ถูกเปิดคลอขึ้นเบาๆเป็นการฮัมกันความเบื่อเมื่อต้องขับรถเป็นเวลานานๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบ เสียงลมหายใจของเจ้าขาดังขึ้นเป็นระยะ รู้สึกประหม่าจริงๆเมื่อต้องอยู่กับพ่อเลี้ยงลำพังสองต่อสอง

ทั้งสองยังนั่งเงียบกันหลายชั่วโมง ไม่มีใครชวนใครคุยมีเพียงพ่อเลี้ยงที่ใช้หางตาแลคนด้านข้างเป็นระยะ แม้จะสั่งตัวเองให้จดจ่อกับเส้นทางเบื้องหน้าแต่เหมือนร่างกายจะขัดกับความคิดของตัวเอง อยากมองเด็กคนนี้ตลอดเวลาไม่อยากละมันเลย

"หิวหรือยัง" เขาถามเจ้าขาในเวลา 3 ทุ่มเศษๆ แม้ข้างทางที่ผ่านมาจะมีร้านขายอาหารเรียงรายเป็นร้อยร้านก็ตาม ปรเมศก็ไม่ยอมจอด

"ก็หิว" ตอบด้วยน้ำเสียงบางเบาปนความง่วง เมื่อได้นั่งบนเบาะนิ่มแอร์ฉ่ำๆและเสียงเพลงกล่อมให้เคลิ้มจนแทบจะหลับลงได้ทุกเมื่อ

"แล้วตกลงหิวไม่หิว"

"หิวค่ะ" เธอยังตอบทั้งที่ไม่มองหน้า

"คุยกับผู้ใหญ่ ฉันเคยพูดว่ายังไงเจ้าขา" เด็กสาวรีบหันใบหน้าง่วงเข้าหาปรเมศ ดวงตาเริ่มปรือหางตาเริ่มตกบ่งบอกว่าแทบลืมตาไม่ไหว